Παρ’ ότι η περιγραφή αυτού του πυκνού μηνύματος είναι γοητευτική και ακριβής ως προς το τι συνέβη στη χώρα τουλάχιστον τις επτά μετεμφυλιακές δεκαετίες, ταυτόχρονα είναι απόσταγμα μιας βαθιάς πλάνης. Απάντησα, λοιπόν, στον Τάσο: «Αντιλαμβάνεσαι τι αντίληψη έχει η καθ’ ημάς αριστερά -μελαγχολική ή χαζοχαρούμενη- για την αστική τάξη. Η “κανονική” αστική τάξη δεν είναι κοπρόσκυλα, είναι κάτι καλοί άνθρωποι που έγιναν πλούσιοι γιατί ήταν έξυπνοι, εργατικοί και με καλό γούστο». Τα λοιπά μηνύματα που ανταλλάξαμε δεν περνούν από τα φίλτρα αυτολογοκρισίας και στοιχειώδους αυτοπροστασίας.
Λοιπόν, αυτή η μυθολογία, ότι η Ελλάδα κακόπαθε γιατί τάχα είχε τη δυστυχία μιας κακής (προδοτικής, δουλικής, κλεπτοκρατικής, ράθυμης, κακόγουστης -ή λματ*, που ’λεγε η «17Ν») αστικής τάξης, ενώ όλες οι άλλες χώρες του πλανήτη είχαν την ευτυχία μιας καθωσπρέπει αστικής τάξης, με ξεπερνάει.
Οπότε, ξαναπιάνουμε τα βασικά. Ξαναδιαβάζουμε την «πρωταρχική συσσώρευση» από το «Κεφάλαιο», ξαναβλέπουμε την «Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», δεν ξεχνούμε τους χορηγούς της αποικιοκρατίας, θυμόμαστε τους προμηθευτές του Χίτλερ και καταλήγουμε σ’ ένα βασικό συμπέρασμα: «καλοί και κακοί» άνθρωποι γενικώς υπάρχουν σ’ όλες τις τάξεις. Αλλά επίσης, γενικώς, αυτό που αποκαλούμε αστική τάξη, έχοντας προ πολλού εξαντλήσει τον επαναστατικό ρόλο της, συντίθεται από κοπάδια κοπρόσκυλων (ή καθαρόαιμων, δεν έχω θέμα) που πορεύτηκαν στην ιστορία λεηλατώντας, αρπάζοντας, εξαπατώντας και αφαιμάσσοντας. Ή μήπως όχι;
*λματ=λούμπεν μεγαλοαστική τάξη
ΚΙΜΠΙ
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου