Οπως αρκετοί άλλοι, ένιωσα κι εγώ τραγικά ανελλήνιστος όταν είδα το περιεχόμενο της Τράπεζας των Θεμάτων στα οποία οφείλουν να απαντήσουν σωστά οι αλλοδαποί που ζουν στη χώρα και επιθυμούν να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Επάρκειας Γνώσεων για Πολιτογράφηση. Απολύτως βέβαιος πως αν ο υπουργός Εσωτερικών, ο σεσημασμένης κεντροδεξιότητας κ. Μάκης Βορίδης, μάθαινε πως δεν ξέρω τη σωστή απάντηση σε ερωτήματα σαν τα παραπάνω, θα με τσεκούρωνε για την αδαημοσύνη μου και θα αμφισβητούσε την ελληνικότητά μου (κι αν όχι των γονιδίων μου, τότε του φρονήματός μου), είπα να μοιραστώ την ντροπή με φίλους μου.
Τον έναν λοιπόν τον ρώτησα ποιων αρχαιοελληνικών πόλεων τον ενωμένο στρατό νίκησε στη Χαιρώνεια ο Φίλιππος ο Β΄ της Μακεδονίας, τον άλλο πότε έγινε ο πρώτος ελληνικός αποικισμός και πότε η εικονομαχία, έναν τρίτο τι εστί Απέλλα, στον τέταρτο, που πέρασε από τον σπίτι μου έπειτα από ενάμιση χρόνο, λόγω καραντίνας, έδειξα τέσσερα πηλήκια και του ζήτησα να μου πει σε ποιο σώμα του Στρατού ή της Ασφάλειας αντιστοιχεί το καθένα. Οι απαντήσεις τους ποικίλες: «πού να θυμάμαι τώρα», «κάτι μου λέει, αλλά θα σε γελάσω», «άσε με να κάνω λάθος, μη μου λες πως είν’ ντροπή». Λογικό. Μ’ όποιον εθνομηδενιστή καθίσεις, τέτοια εθνομηδενιστικά θ’ ακούσεις. Για να έχω ωστόσο κάπως ήσυχη την εθνική μου συνείδηση, τον φίλο που, αμήχανος μπροστά στα τέσσερα πηλήκια, μου απάντησε τραγουδιστά, μιμούμενος τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον έβαλα να γράψει δεκάκις τη λέξη πηλήκιο και εικοσάκις το πηλίκον. Να μάθει.
Σε όλους πάντως διάβασα αργά αργά ένα απόσπασμα από το ειδικό μήνυμα του γενικού γραμματέα Ιθαγένειας του υπουργείου Εσωτερικών Αθανασίου Μπαλέρμπα. Ωστε να τους πληροφορήσω πως οι λαθεμένες απαντήσεις τους πιστοποιούν ότι, δυστυχώς, δεν «διαθέτουν τις γνώσεις για τη χώρα μας, τον πολιτισμό μας, τους θεσμούς και την ιστορία μας σε βαθμό που να τους επιτρέπει να ασκήσουν τα δικαιώματα και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του Ελληνα πολίτη». Να μάθουν.
Μπορεί εμείς οι ιθαγενείς, οι πάππου προς πάππου Ελληνες, είτε μεγαλώσαμε σε σπίτια πιστοποιημένης εθνικοφροσύνης είτε βλέπαμε τους δικούς μας να βασανίζονται από τις χαμηλές επιδόσεις τους στο «πιστοποιητικό φρονημάτων», να δηλώνουμε τώρα εμβρόντητοι. Κι όχι μόνο εμβρόντητοι αλλά και θυμωμένοι, λυπημένοι ή ντροπιασμένοι από την τεράστια δυσκολία ακόμα και για πανεπιστημιακούς των ερωτήσεων στις οποίες όφειλαν να δώσουν σωστή απάντηση οι μετανάστες που συμμετείχαν στον πρώτο σχετικό διαγωνισμό την περασμένη Κυριακή, 17 Μαΐου, ώστε να ελπίζουν ότι θα αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.
Οι ίδιοι οι μετανάστες πάντως δεν ένιωσαν την παραμικρή έκπληξη. Ξέρουν, το ξέρει και η ψυχή και το πετσί τους, πως η ελληνική πολιτεία υπήρξε εχθρική απέναντί τους από την πρώτη στιγμή που ήρθαν εδώ, όποιος κι αν ήταν ο τόπος καταγωγής τους, που η φτώχεια ή η ανελευθερία του τους ανάγκασε να ξενιτευτούν. Τους έπνιξε με απαιτήσεις σαδιστικής γραφειοκρατικής πονηρίας, αναγκάζοντάς τους να καταφεύγουν σε «ειδικούς» για να γλιτώσουν χρόνο· ας μη μετρήσουμε καλύτερα πόσα «λειτουργήματα» έβγαλαν το κατιτίς τους στύβοντας τον πόνο των ξένων.
Τους άφησε έκθετους στην άγρια εκμετάλλευση από μεγαλοκτηνοτρόφους, καλλιεργητές γης, επιχειρηματίες του τουρισμού κι άλλους πολλούς. Εξέθρεψε την απέχθεια και το μίσος απέναντί τους, διακινώντας επισήμως, επί σειρά ετών (και με την πρόθυμη ελληνοπρεπή συμπαράσταση των περισσότερων ΜΜΕ), πλαστά ή νοθευμένα στοιχεία για το ποσοστό συμμετοχής τους στο έγκλημα: «πιθανός αλλοδαπός ο δράστης», «μιλούσε σπαστά ελληνικά ο ληστής, άρα…» (λες κι ένας γνήσιος Ελληνας δεν μπορεί να καμωθεί ότι μιλάει σπαστά ελληνικά). Παρακολούθησε όχι απλώς αδιάφορα αλλά συγκαταβατικά, σχεδόν προτρεπτικά, τους χρυσαυγίτες να λιανίζουν στο ξύλο όποιον «αλβανόφερνε» ή ήταν λίγο πιο σκούρος. Δεν έλαβε την παραμικρή μέριμνα να τους εκπαιδεύσει, στη γλώσσα ας πούμε, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, για να διευκολύνει την ενσωμάτωσή τους. Χάρηκε ακούγοντας το ρατσιστικό σύνθημα «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ», που σίγουρα θα το φώναξαν και αρκετοί με καταγωγή από Αρβανίτες αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.
Και τώρα η ελληνική πολιτεία υλοποιεί το σύνθημα, που ισχύει και επί Πακιστανών, Αιγύπτιων κ.ά. Οπλο, η απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών, που την υπογράφει ο κεντροδεξιοποιηθείς κ. Βορίδης αλλά θα την προσυπέγραφε ασμένως και ο Βορίδης-γενικός γραμματέας της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, διορισμένος από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, και ο Βορίδης-πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου, και ο Βορίδης-στέλεχος του ΛΑΟΣ, ο Βορίδης-λάτρης του Ζαν-Μαρί Λεπέν εν ολίγοις.
Δεν είναι μόνο τα γνωσιακά και γλωσσικά κριτήρια απαγορευτικά, ένα υψηλότατο εμπόδιο. Είναι και τα οικονομικά. «Το συνολικό πλέγμα των διατάξεων για την ιθαγένεια», υπογράμμιζε με ανακοίνωσή της στις 7 Μαΐου η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, «απέχει από τα μορφωτικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου μέρους των αλλοδαπών που διαμένουν νόμιμα στη Ελλάδα και θα πρέπει να θεωρείται μάλλον αναμενόμενο ότι τα ποσοστά επιτυχίας στη διαδικασία πολιτογράφησης θα είναι πολύ μικρά, ενώ, πιθανότατα, θα περιοριστεί και το ενδιαφέρον των ίδιων των αλλοδαπών. Εάν αυτός είναι ο στόχος, τότε θα επιτευχθεί».
Πράγματι. Ο σκοπός επετεύχθη. Στον πρώτο διαγωνισμό προσήλθαν μόνο 2.176 μετανάστες, όταν εκκρεμούν 30.000 αιτήματα για πολιτογράφηση. Οι υπόλοιποι, ακόμα κι αν αγόρασαν έναντι 45 ευρώ τα λυσάρια που έσπευσε να κατασκευάσει η ιδιωτική πρωτοβουλία, δεν θα πρόλαβαν να αποστηθίσουν σε πολύ λίγο χρόνο τις απαντήσεις σε έναν τεράστιο όγκο θεμάτων, πάνω από 900 σελίδες. Και ίσως να σκέφτονται τώρα στη γλώσσα τους ότι κάποια πράγματα δεν τα αποστηθίζεις. Τα ενστερνίζεσαι.
Εχει και το υπουργείο πάντως να δώσει τις δικές του απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα. Τα έθεσε το ΚΙΝΑΛΛ: «Οι σαδιστικοί αυτοσχεδιασμοί της κυβέρνησης στοίχισαν πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ που ξοδεύτηκε με απευθείας αναθέσεις, συγκρότηση αμειβόμενων επιτροπών και αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής επιτηρητών και βαθμολογητών(!)». Για γνωρίσματα της πατροπαράδοτης ελληνικότητας ο λόγος.
Παντελής Μπουκάλας
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου