Είμαι Εξαρχιώτης από φοιτητής, στα γεμάτα νιάτα και ζωντάνια Εξάρχεια της δεκαετίας του εξήντα, με ενοίκιο στο γωνιακό δωμάτιο του δευτέρου ορόφου της νεοκλασικής οικίας, επί της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη, αριθμός 112. Είμαι και τώρα Εξαρχιώτης, συνταξιούχος πλέον, μετά από τριακονταπενταετή εκπαιδευτική υπηρεσία στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στο πενήντα τριών τετραγωνικών μέτρων διαμέρισμα, στον δεύτερο όροφο με βεράντα επί της οδού Μαυρομιχάλη, αγορασμένο με δάνειο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Για να το ξεπληρώσω, λόγω περικοπών των μισθών κατά τα δύο πρώτα Μνημόνια, καταβάλω μηνιαίως από το 2015 το ένα τρίτο της σύνταξής μου, το ίδιο ποσό που πλήρωνα και αρχικά το 2003, με τη διαφορά ότι τότε η δόση αποτελούσε το ένα έκτο του μισθού μου. Γι’ αυτό θύμωσα με την απληστία των τραπεζών, που μεγεθύνεται όσο πιο φιλικές προς αυτές είναι οι κυβερνήσεις!
Επικοινωνώ με παλιούς μαθητές μου, που με εξαιρετικά πτυχία και μεταπτυχιακά έφυγαν μετανάστες σε Βόρεια Ευρώπη, Αυστραλία και Αμερική, κατά τα χρόνια των τριών Μνημονίων και συνεχίζουν να αναχωρούν μεταμνημονιακά για μια καλά αμειβόμενη σταθερή εργασία με ικανοποιητικές κοινωνικές παροχές. Σε αντίθεση με την Ελλάδα της ανεργίας, της μείωσης των διορισμών, της οκτάωρης εργασίας των νέων έναντι επτακοσίων ευρώ καθαρά στο Δημόσιο και πεντακοσίων πενήντα στον ιδιωτικό τομέα, που επιδιώκει ο υπουργός Εργασίας να ψηφισθεί ως δεκάωρη στη Βουλή. Γι’ αυτό οι νέοι θύμωσαν για όλα που τους αρνήθηκαν εδώ, ενώ τους παρέχονται στο εξωτερικό!
Παρακολουθώ τη στάση μερίδας της ελληνικής νεολαίας εναντίον των επιβεβλημένων lockdοwns λόγω κορονοϊού, με τα επικίνδυνα για την υγεία πάρτι στις πλατείες των Αθηνών και της επαρχίας, που αντιμετωπίστηκαν λαθεμένα από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Εντυπωσιάζομαι με την άρνηση της κυβέρνησης και των με το αζημίωτο προσκολλημένων σε αυτήν με συντριπτική πλειονότητα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να παραδεχθούν τα πραγματικά κίνητρα της αντίδρασης της νεολαίας, που ξεπερνά τη λογική της αυτοπροστασίας!
Εύχομαι η κυβέρνηση να αντιληφθεί το μέγεθος της υποβόσκουσας αντίδρασης και να μη μεταφέρει στην ατομική ευθύνη των πολιτών τις δικές της αδυναμίες να λειτουργούν τα σχολεία με υγειονομική ασφάλεια, να κυκλοφορούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς συνωστισμό, να υπάρχουν ελεύθερα κρεβάτια, χωρίς αναμονή, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας για τον κορονοϊό αλλά και για τα υπόλοιπα νοσήματα και να ολοκληρωθεί έγκαιρα ο γενικός εμβολιασμός, πριν βρεθεί μπροστά σε μια γενικευμένη αντίσταση πολιτών αδιακρίτως ηλικίας, που θα επαναλαμβάνει την ηχηρότατη θυμωμένη φράση του άσματος του 1983 «Το χειμώνα ετούτο» του Διονύση Σαββόπουλου: «Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια!»
Αριστείδης Κυριαζής - συγγραφέας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου