Ο ξαφνικός «θάνατος» πέρυσι τέτοια εποχή περίπου λίγο πριν την λήξη των πρωταθλημάτων, ήταν λίγο πολύ δικαιολογημένος, σεβαστός και αποδεκτός απ' όλους, με τον εχθρό τότε να παραμένει άγνωστος, αόρατος και ως τέτοιος αρκετά απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Ο χρόνος που πέρασε μέχρι την έναρξη της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, πέρασε παντελώς ανεκμετάλλευτος όπως και σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, χωρίς σχέδιο, πρόγραμμα και τα αναγκαία μέτρα μιας ασφαλούς επανεκκίνησης και τα αποτελέσματα με τις εξελίξεις να είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένα. Μέτρα και υγειονομικά πρωτόκολλα «μπαλώματα», αντιφατικά, ανεφάρμοστα και ανέφικτα, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, την ανικανότητα, την απροθυμία, την απάθεια, την αδιαφορία και την «ανεμελιά» των κυβερνητικών και τοπικών αρμοδίων, ήταν βέβαιο ότι δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν ούτε τότε, ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον, κάτι που αντιλαμβάνονταν ακόμη και ο πιο αδαής. Έτσι φτάσαμε σήμερα να βρισκόμαστε σε ακόμη χειρότερη κατάσταση, με την πανδημία ανεξέλεγκτη, το ρίσκο επανεκκίνησης ακόμη και για την επόμενη χρονιά πολύ μεγαλύτερο και τον πολυπόθητο και πολυαναμενόμενο εμβολιασμό σε ρυθμούς «χελώνας», αφού σχεδόν 3 μήνες μετά (12/01/2021 η έναρξη των πρώτων εμβολιασμών), δεν έχουμε φτάσει ούτε στο 10% πλήρους εμβολιασμού του πληθυσμού.
Σημαντική και η ευθύνη-ανευθυνότητα των περισσότερων Ενώσεων, τόσο σε επίπεδο κεντρικών αποφάσεων (ΓΓΑ, ΕΠΟ, Επιτροπή Λοιμωξιολόγων), όσο και σε επιμέρους θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, αφού δεν επιδίωξαν, δεν διαβουλεύτηκαν και δεν απαίτησαν σε συνεννόηση και συνεργασία πάντα με τα σωματεία, θεσμικά και επίσημα απολύτως τίποτα. Η δική μας όπως είναι σε όλους γνωστό, καθώς «κατέβασε τα ρολά» της άμεσης, επίσημης και έγκυρης ενημέρωσης των σωματείων, δεν τα ξανανέβασε μέχρι και σήμερα, παρά σποραδικά και μόνο, για να κοινοποιήσει τετελεσμένες κυβερνητικές αποφάσεις, κινούμενη περισσότερο ως κυβερνητικό όργανο και όχι ως εκλεγμένος εκπρόσωπος των σωματείων. Διαβάσαμε και ακούσαμε κατά καιρούς μόνο κάποιες προσωπικές απόψεις, των κατά τα άλλων αξιοσέβαστων προέδρου και αναπληρωτή της Ένωσης και δυστυχώς πέραν τούτων ουδέν, ούτε ως προτάσεις, ούτε ως πρωτοβουλίες, ούτε ως κινήσεις, ούτε ως αποτέλεσμα επίσημα και θεσμικά. Βαδίζουμε πιστεύοντας στην ψευδαίσθηση, ότι η μόνη λύση και η σωτηρία είναι κάποιες οικονομικές διευκολύνσεις των σωματείων και τίποτα περισσότερο, χωρίς καμία άλλη πρόνοια και προστασία όλο αυτό το νεκρό χρονικό διάστημα για τις ερασιτεχνικές ομάδες.
Δεν υπήρξε καμία αντίδραση και αντίσταση στις διακοπές που έγιναν μόνο «για τον φόβο των Ιουδαίων» και χωρίς επιδημιολογικά επίσημα στοιχεία-δεδομένα και ουσιαστικά μέτρα, κι όταν τελικά «φαγώθηκε» τόσος πολύτιμος χρόνος στην οριστική ματαίωση των ερασιτεχνικών τοπικών πρωταθλημάτων, καμία αντίδραση και αντίσταση στην αφαίμαξη των ομάδων των τοπικών πρωταθλημάτων με το «δωρεάν παιδομάζωμα» από ομάδες ανώτερων κατηγοριών, καμία αντίδραση και αντίσταση στην «αυτόματη ελευθερία» των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών από τα 18 τους χωρίς «ελαφρυντικά» για τις ομάδες, καμία αντίδραση και αντίσταση στην εγκληματική απόφαση της παράτασης αντί της ακύρωσης της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου με δεδομένο ότι δεν υπήρχε ούτε σκέψη, ούτε κουβέντα για πιθανή επανεκκίνηση και τέλος ίσως σε μια από τις χειρότερες και εγκληματικότερες εξελίξεις και αποφάσεις για κάθε τοπική ερασιτεχνική ομάδα, καμία αντίδραση και αντίσταση στην διακοπή προπονήσεων και αγώνων και των υποδομών ως ο άμεσος αιμοδότης όλων των τοπικών ερασιτεχνικών ομάδων (όταν τα σχολεία με τα ίδια παιδιά σε 25άρες κλειστές αίθουσες και κατά 100άδες στα προαύλια, λειτουργούσαν όπως και όσο λειτουργούσαν και ανεξέλεγκτα σε πολλές περιπτώσεις κατά 10άδες συγκεντρώνονταν σε ανοιχτούς χώρους και πάρκα), με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που έχουν «επενδύσει» τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια στο ποδόσφαιρο και σε μια κρίσιμη, μεταβατική και κομβική γι' αυτούς ποδοσφαιρικά χρονική περίοδο, βλέπουν το όνειρο να γίνεται ξαφνικά εφιάλτης. Και όχι μόνο δεν υπήρξαν αντιδράσεις και αντιστάσεις σε όλα τα παραπάνω, που αν κάποιος διακρίνει σ' αυτά οποιαδήποτε στήριξη και βοήθεια και όχι απαξίωση και αδιαφορία προς τα ερασιτεχνικά σωματεία, ας μας το πει και σε μας να το καταλάβουμε, αλλά με δεδομένη την παρουσία των περισσοτέρων προέδρων των Ενώσεων σε σημαντικές θέσεις της ΕΠΟ αλλά και της κυβερνητικής παράταξης, αυτοί χρίζονται αυτόματα συνεργοί και ηθικοί αυτουργοί αυτών των εγκληματικών εξελίξεων και αποφάσεων!
Με ποιους ποδοσφαιριστές, με ποιες προοπτικές και με τι στόχους θα κατέβουν να αγωνιστούν την επόμενη αγωνιστική σεζόν οι τοπικές ομάδες, όταν έχουν αποψιλωθεί τα ρόστερ τους, με τις υποδομές ως κάποια λύση σε μακροχρόνια αδράνεια και με τους μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές να ζουν σε εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια, ακόμη κι αν βρεθούν παρ' ελπίδα αιθεροβάμονες και ρομαντικοί παράγοντες που ζουν κι αυτοί την δική τους υγειονομική και οικονομική κρίση, να ασχοληθούν, να αναλάβουν και να ξοδέψουν για μια χαμένη και τελειωμένη υπόθεση σίγουρα για το αμέσως επόμενο χρονικά διάστημα και ίσως και για τα επόμενα χρόνια, που λέγεται τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο!
Κι εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος όπως άκουσα και τον πρόεδρο στην πρόσφατη συνέντευξη του σε τηλεοπτικό τοπικό μέσο και πολύ θα ήθελα να τον συμμεριστώ, αλλά όπως κι αν το μετράω με τα σημερινά δεδομένα δεν μου βγαίνει ούτε για φέτος, αλλά ούτε και για το εγγύς τουλάχιστον μέλλον... Γιατί αν αφήσεις ένα πρόβλημα να «λιμνάζει» χωρίς να το αντιμετωπίσεις άμεσα, αποφασιστικά, διεξοδικά και ρεαλιστικά, αυτό χρονίζει, επιδεινώνεται και σταδιακά και μοιραία «σαπίζει»! Μόνο με «γιατροσόφια», ευχολόγια και προσευχές δεν υπάρχει ελπίδα και πολύ περισσότερο ουσιαστικό αποτέλεσμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου