Η συνέντευξη
1. Γιάννη καταρχήν τα συναισθήματα και οι σκέψεις ενός νέου ανθρώπου απ’ αυτή την πρωτόγνωρη υγειονομική και όχι μόνο κατάσταση όλο αυτό το χρονικό διάστημα, που βιώνει γενικότερα η κοινωνία, η οικονομία αλλά και ο αθλητισμός σε ότι σε αφορά προσωπικά.
Απάντηση:
Από τα συναισθήματα αυτό που επικρατεί είναι η απογοήτευση από την όλη κατάσταση, καθώς η καθημερινότητα όλων των ανθρώπων έχει αλλάξει με όλους αυτούς τους περιορισμούς.Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χάσει την ζωή τους, άλλοι συνάνθρωποί μας έχουν χάσει την δουλειά τους. Αυτή η υγειονομική κρίση ήρθε να προστεθεί στην οικονομική κρίση που υπήρχε και υπάρχει στην χώρα μας εδώ και 10 χρόνια περίπου με το ψυχολογικό βάρος να γίνεται ακόμα μεγαλύτερο για το μέσο Έλληνα. Ο αθλητισμός, εδώ και έναν χρόνο ουσιαστικά, υπολειτουργεί με τον μεγαλύτερο αριθμό των διοργανώσεων και των αθλημάτων να μην διεξάγονται μέχρι πριν λίγες μέρες, με τον κίνδυνο γενιές αθλητών να χάσουν την εξέλιξη και την πρόοδό τους.
Για μένα προσωπικά αυτή η κατάσταση έχει ως επακόλουθο την διακοπή της επαγγελματικής μου δραστηριότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο. Το μόνο θετικό είναι ότι υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για να είμαι με την οικογένειά μου.
2. Είναι βέβαιο ότι η πανδημία επέφερε δυνατά πλήγματα σε όλες τις πρωτεύουσες και δευτερεύουσες καθημερινές μας δραστηριότητες, σ’ άλλες περισσότερο, σ’ άλλες λιγότερο. Στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και ειδικότερα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πιστεύεις ότι η «ζημιά» είναι μεγάλη και ίσως ανεπανόρθωτη;
Απάντηση:
Όσον αφορά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα με βεβαιότητα, αλλά η άποψή μου είναι ότι θα δυσκολέψει περισσότερο την κατάσταση για πολλά σωματεία την επόμενη περίοδο. Πολλά έξοδα έγιναν, χωρίς να υπάρχουν έσοδα. Έξοδα έγιναν για δηλώσεις συμμετοχής, έκδοση δελτίων, χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού τα πρωταθλήματα διακόπηκαν. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας, θα θυμούνται, όταν σε μία ομιλία μου τους είπα ότι όσες διοικήσεις ομάδων πάρουν την απόφαση να αγωνιστούν κανονικά κατά την φετινή αγωνιστική περίοδο, είναι ήρωες, αυτήν την λέξη χρησιμοποίησα. Η αβεβαιότητα που υπήρχε στο αν θα ολοκληρωθεί η φετινή περίοδος, τα δυσβάσταχτα νέα οικονομικά δεδομένα, η άποψη ότι κάποια στιγμή θα διακοπεί το πρωτάθλημα ήταν οι παράγοντες που με έκαναν να έχω αυτήν την άποψη. Πόσο να αντέξει κάποιος να χρεώνεται, χωρίς να γνωρίζει πότε θα τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση;
Γενικότερα για τον αθλητισμό και για τις υπόλοιπες δραστηριότητες, από τις συζητήσεις μου με συναδέλφους του χώρου, υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια. Λόγω του φόβου που υπάρχει για την μετάδοση του ιού, πολλά αθλητικά σωματεία θα δυσκολευτούν να διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό αθλουμένων και η οικονομική ζημιά θα είναι σημαντική.
3. Πιστεύεις ότι απ’ όλους τους αρμόδιους και υπεύθυνους (κυβέρνηση, αθλητική ηγεσία, Δήμοι, ΕΠΣ, και φορείς) που διαχειρίζονται αυτή την πολυεπίπεδη κρίση -υγειονομική, οικονομική, κοινωνική-, έχουν γίνει τα δέοντα, τα ανθρωπίνως δυνατά τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπιση των συνεπειών αυτής της κατάστασης ή θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη προσέγγιση και διαχείριση;
Απάντηση:
Υπάρχει γενικότερα ελλιπής ενημέρωση και μεγάλη καθυστέρηση στην λήψη αποφάσεων και θεωρώ ότι κανένας φορέας δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων με σοβαρότητα. Προχθές, μετά από τόσο μεγάλο διάστημα και ενώ η σεζόν φτάνει στο τέλος, έβγαλε τελικά η ΕΠΟ την απόφαση ότι θα διακοπούν τα τοπικά πρωταθλήματα. Η απόφαση αυτή θα μπορούσε να είχε ανακοινωθεί πολύ νωρίτερα, καθώς εκ των πραγμάτων, ελάχιστα είναι τα τοπικά σωματεία που θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτήσεις που ορίζει το υγειονομικό πρωτόκολλο. Γενικότερα, η πολιτεία δεν στάθηκε δίπλα στους αθλητικούς συλλόγους σε αυτή την πρωτοφανή κρίση και οι συνέπειες θα φανούν, πιστεύω, τα επόμενα χρόνια.
4. Ας έρθουμε όμως στα πιο «ειδικά», αυτά που αφορούν άμεσα την ζωή ενός νέου και φιλόδοξου ανθρώπου που έχει επενδύσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του τόσο ερασιτεχνικά όσο και επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο και δεν είναι άλλα απ’ αυτά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, αφού αυτός ήταν και είναι ο χώρος δράσης του τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Τι ακριβώς μπορεί να νοιώθει ένας νέος προπονητής που μόλις αρχίζει να αναδεικνύεται, να εξελίσσεται και να διακρίνεται, όταν του επιβάλλεται χωρίς καμία προηγούμενη διαπραγμάτευση ή προσπάθεια εξεύρεση ασφαλούς λύσης, στον ίδιο ως επαγγελματία εν δυνάμει προπονητή αλλά και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο οποίο δραστηριοποιείται, μια ξαφνική και αόριστη χρονικά διακοπή και κυρίως χωρίς κανένα σχέδιο και προγραμματισμό επανεκκίνησης;
Απάντηση:
Αυτή η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη για όλους μας, δεν νομίζω ότι μπορούσε να προβλεφθεί σε καμία περίπτωση. Φυσικά, το χρονικό διάστημα της αποχής είναι μεγάλο, με τα αποτελέσματά της να μην μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια παρά να γίνονται μόνο εικασίες για την ώρα. Πλέον, έχει περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς δραστηριότητα που νιώθεις ότι σου κόβονται τα φτερά και η όρεξη για δουλειά και προσφορά. Το χειρότερο, θα συμφωνήσω με την ερώτηση, είναι ότι δεν υπάρχει κάποια ενημέρωση για το που βαδίζουμε με την αβεβαιότητα να συνεχίζει να υπερισχύει. Αγωνιστικός προγραμματισμός δεν μπορεί να γίνει επ’ ουδενί, αφού δε υπάρχει επαρκής ενημέρωση από την πλευρά της διοργανώτριας αρχής. Η αναμονή και η ανασφάλεια αυτή δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης καθώς οι οικονομικοί πόροι στερεύουν.
5. Τι σημαίνει άμεσα αγωνιστικά αλλά και μακροπρόθεσμα, αυτή η μακροχρόνια αδράνεια, αυτή η ξαφνική διακοπή, κι αυτή η αβεβαιότητα για τους ποδοσφαιριστές και τον σύλλογο τον οποίο προπονεί; Αναθεωρείς, απογοητεύεσαι και αποπροσανατολίζεσαι ή ελπίζεις, προγραμματίζεις και συνεχίζεις;
Απάντηση:
Αγωνιστικά τα προβλήματα θα είναι αρκετά, η αγωνιστική απραξία θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα προπονήσεων για να ξεπεραστεί. Στοιχείο που πρέπει να αναφερθεί είναι η λειτουργία πρωταθλημάτων, εδώ και λίγες εβδομάδες, ανώτερων κατηγοριών. Αυτό έχει συνέπειες για την ομάδα μας, καθώς αρκετά μέλη, λόγω και της ποιότητας που διαθέτουμε ως σύλλογος σε αγωνιστικό επίπεδο, δέχτηκαν προτάσεις από ομάδες της περιοχής να μεταγραφούν ώστε να αγωνιστούν αυτούς τους 2 μήνες μέχρι την περίοδο του καλοκαιριού. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορείς να αρνηθείς σε κανέναν κάτι τέτοιο, η πραγματικότητα, επίσης, είναι ότι μία ομάδα όταν χάνει πρωτοκλασάτα στελέχη της, δείχνει αδυναμία. Αυτό επιφέρει απογοήτευση στο υπόλοιπο αγωνιστικό και στο προπονητικό τμήμα και στους φιλάθλους. Η διοίκηση της ομάδας έπρεπε να πάρει μία απόφαση, χωρίς ακόμα και τώρα να γνωρίζουμε αν ότι έχει συμφωνηθεί, θα τηρηθεί την περίοδο του καλοκαιριού, καθώς πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο να μεταγραφεί, δανεικός, ποδοσφαιριστής σε άλλη ομάδα και μετά να αρνείται να γυρίσει πίσω. Το ρίσκο η κάθε διοίκηση το μετράει όπως νομίζει αυτή, δεν μπορώ να την κρίνω εγώ σαν προπονητής πέρα από του να πω την άποψη μου όταν μου ζητηθεί. Επί προσωπικού, η μη ύπαρξη προγραμματισμού, όπως έγραψα και πιο πάνω, είναι στοιχείο απογοήτευσης και έλλειψης κινήτρου καθώς η καθημερινή τριβή στο γήπεδο είναι αυτή που κρατάει ζεστό το ενδιαφέρον για βελτίωση είτε προσωπική είτε ομαδική.
6. Θεσμικά ως προπονητής και ως άνθρωπος του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ξεχωρίζεις κάποιον φορέα (Πανελλήνια Ένωση Προπονητών Ποδοσφαίρου, Σύνδεσμος Προπονητών Ποδοσφαίρου Ν.Πέλλας, ΕΠΣ Ν.Πέλλας, ΕΠΟ, ΓΓΑ) που να στάθηκε στο ύψος των δύσκολων είναι αλήθεια περιστάσεων σε ότι αφορά τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, δείχνοντας όμως λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέρον όλο αυτό το «νεκρό» ποδοσφαιρικά χρονικό διάστημα, για τον ερασιτέχνη παράγοντα, τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, τον ερασιτέχνη προπονητή, τις ερασιτεχνικές ομάδες;
Απάντηση:
Από τους συγκεκριμένους φορείς μπορώ να πω ότι ο σύνδεσμος προπονητών του ν. Πέλλας και ο πρόεδρος μας ο κ. Τσελεμπής έκανε αρκετές ενέργειες από πέρσι τον Μάρτιο του ’20. Ενέργειες που είχαν να κάνουν με σεμινάρια επιμόρφωσης μέσα από διαδικτυακές πλατφόρμες, ενημέρωσης και βοήθειας για την επίλυση θεμάτων του κλάδου μας και, τέλος κάτι που συνέβη εδώ και λίγες μέρες, συνεργασία με την πανελλήνια ένωση προπονητών, έτσι ώστε όσοι προπονητές δεν εργάζονται, παράλληλα κάπου αλλού, να μπορέσουν να πάρουν ένα βοήθημα. Για τους παράγοντες, τους ποδοσφαιριστές και τις ομάδες, γενικά, δεν νομίζω ότι έγινε η παραμικρή κίνηση στήριξης, ενημέρωσης, συνομιλίας και επιμόρφωσης έστω και διαδικτυακά.
7. Πιστεύεις υπάρχει σωτηρία για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γενικότερα και ειδικότερα του νομού μας, δεδομένης της φθίνουσας πορείας που παίρνει χρόνο με τον χρόνο αυτό, με τις ομάδες να μειώνονται σταδιακά και σε κάποιες ΕΠΣ μάλιστα κατηγορίες να συρρικνώνονται ή να εξαφανίζονται και να υπάρχει ορατή δυσκολία και σοβαρό ενδεχόμενο ακόμη και μη διοργάνωσης τοπικών πρωταθλημάτων;
Απάντηση:
Αυτό το κεφάλαιο είναι πραγματικό λυπηρό καθώς θυμάμαι περίοδο πριν 15 χρόνια να υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες που είχαμε μέχρι και Γ’ ερασιτεχνική. Σημαντικές ομάδες με ιστορία δεν συμμετέχουν σε πρωταθλήματα και πολλά χωριά είναι ανενεργά, καθώς πιο πολλές είναι οι ομάδες που δεν συμμετέχουν, παρά αυτές που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα του νομού μας. Σίγουρα, θα πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλη αυτήν την κατάσταση, να γίνει μια τομή, μια νέα αρχή με κίνητρα συμμετοχής, με συνεχόμενες προσπάθειες ενεργοποίησης όλων και περισσότερων σωματείων, με προσπάθειες εξεύρεσης κεντρικών χορηγιών, με σκοπό την βελτίωση των πρωταθλημάτων μας μέσα από τον υγιή ανταγωνισμό. Μέσα από τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Διοίκηση Αθλητισμού έχω μάθει ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια και πολλές στρατηγικές που μπορούν να υιοθετηθούν ώστε αυτή η κατάσταση να αντιστραφεί. Επιβάλλεται να αντιστραφεί το κλίμα, καθώς ο αθλητισμός φέρνει την υγεία σε ψυχολογικό, σε σωματικό και σε κοινωνικό επίπεδο.
8. Αισθάνεσαι αδικημένος ως πτυχιούχος γυμναστής-προπονητής με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο, που σπούδασε τόσα χρόνια το αντικείμενο και σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που βλέπεις το πτυχίο σου να μην είναι ο βασικός και απαραίτητος τίτλος για την άσκηση επαγγέλματος του προπονητή, αλλά επικουρικός και να εξισώνεται ή ακόμη και να υποβαθμίζεται αυτός ο ακαδημαϊκός τίτλος, σε αντιστοιχία με κάποια «πτυχία-διπλώματα» που αποκτώνται μέσα από σεμινάρια λίγων εβδομάδων, κι επειδή αυτά φέρουν τίτλους διεθνών αθλητικών ενώσεων και ομοσπονδιών; Φυσικά να διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ, ότι τα όποια σεμινάρια ελληνικά και ξένα πάνω στην προπονητική και το ποδόσφαιρο, είναι και θα παραμένουν χρήσιμα και απαραίτητα στην καριέρα ενός προπονητή, αλλά και στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου…
Απάντηση:
Αυτή η ερώτηση, πραγματικά, έχει πολλά σκέλη που πρέπει να αναφερθούν. Η αλήθεια είναι ότι το πτυχίο του γυμναστή με ειδικότητα ποδόσφαιρο δεν μου προσφέρει την επαγγελματική αποκατάσταση που θα έπρεπε. Το σημείο κλειδί σε αυτό είναι η UEFA καθώς διοργανώνει σεμινάρια προπονητών στα οποία δίνει διπλώματα προπονητή στον οποιονδήποτε το θελήσει.Σεμινάρια που διαρκούν 14 ημέρες, όταν ο φοιτητής των Τ.Ε.Φ.Α.Α. παίρνει την ειδικότητα του σε διάστημα ενός χρόνου. Είναι ευνόητο ότι οι εξειδικευμένες γνώσεις που αποκτούνται σε ένα χρόνο, δεν μπορούν να αποκτηθούν σε 14 μέρες. Φυσικά, εκτός από την θεωρητική κατάρτιση, σημαντικό ρόλο παίζει και η εμπειρία που μπορεί να έχει κάποιος.
Πέρα από την εκπαίδευση και την εξειδίκευση, είναι σημαντικό να κατοχυρωθεί ο θεσμός του προπονητή καθώς υπάρχει το φαινόμενο ομάδες να συμμετέχουν σε διοργανώσεις χωρίς να έχουν δηλωμένο επίσημο προπονητή παρά μόνο κάποιον άλλον στον οποίο του έχει ανατεθεί αυτός ο ρόλος.
Σε επίπεδο ακαδημιών, θεωρώ αδιανόητο να προπονούνται νεαροί ποδοσφαιριστές με ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν διδαχτεί την παιδαγωγική, η οποία δεν διδάσκεται σε κανένα σεμινάριο που διοργανώνει η ΕΠΟ. Όσο καλή διάθεση και να έχει κάποιος, όσο και καλός και να είναι σε θέματα προπόνησης, η ενασχόληση με τα παιδιά όσον αφορά τον τρόπο συμπεριφοράς και τον τρόπο λειτουργίας είναι κάτι διαφορετικό. Το να αγοράσω ένα βιβλίο που να μου λέει ακριβώς το ασκησιολόγιο και να κάνω ευχάριστες προπονήσεις, δεν είναι κανένα εχέγγυο επιτυχίας καθώς το σημαντικό είναι να ξέρεις το πώς προσεγγίζεις ένα παιδί, το πώς να μιλάς σε ένα παιδί ως παιδαγωγός.
9. Όπως μου έχεις εκμυστηρευτεί στο πρόσφατο παρελθόν, έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις ή να βάλεις σε «καραντίνα αορίστου χρόνου» την προπονητική και να ασχοληθείς με ότι άλλο καλύτερο μπορεί να δώσει σε σένα και την οικογένειά σου, περισσότερη ασφάλεια, προοπτική και ένα σταθερό και αξιοπρεπές εισόδημα, όσο αγάπη κι αν έχεις σ’ αυτό που κάνεις. Θα παίξει ρόλο στην όποια απόφασή σου, το πώς θα προγραμματιστεί, θα ξεκινήσει και θα εξελιχθεί η επόμενη σεζόν από τους αρμόδιους, δεδομένου ότι η φετινή θεωρείται ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους ως τελειωμένη;
Απάντηση:
Σίγουρα, τα εχέγγυα που θα υπάρξουν για την όσο των δυνατών ομαλότερη διεξαγωγή της επόμενης περιόδου θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Το ότι δεν υπάρχει εξασφάλιση στο θεσμό του προπονητή στην χώρα μας είναι κάτι που με στεναχωρεί ιδιαίτερα και με ενοχλεί καθώς, κάνοντας μια αναζήτηση μέσω του ίντερνετ, στο εξωτερικό θα βρει ευκαιρίες καριέρας με πλήρη ασφάλιση και μισθό που επιτρέπουν σε κάποιον να μπορεί να ζήσει την οικογένεια του.
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, υπάρχουν πολλοί που προπονούν ομάδες χωρίς να έχουν δίπλωμα προπονητικής. Το γεγονός αυτό υποβαθμίζει το επάγγελμα μας καθώς πολλές ομάδες έχουν για προπονητές ανθρώπους χωρίς δίπλωμα απλά και μόνο επειδή δεν έχουν μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις. Οπότε, για να επιβιώσει ο πτυχιούχος σε αυτήν εδώ την κατάσταση πρέπει να συμβιβαστεί γιατί αλλιώς θα μείνει χωρίς δουλειά και χωρίς να ασκεί το επάγγελμα που σπούδασε. Φυσικά, όπως είπα και πιο πάνω, είναι και αυτό καθαρά ευθύνη των ΕΠΣ να βάλουν τάξη σε αυτή την κατάσταση αλλά επειδή και εδώ τα συμφέροντα είναι πολλά, δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι άμεσα. Οι ΕΠΣ οφείλουν να προστατεύουν τους πτυχιούχους προπονητές, αυτούς που πληρώνουν την συνδρομή τους κάθε χρόνο, αυτούς που πληρώνουν την συμμετοχή τους σε σεμινάρια, αυτούς που πληρώνουν κάθε 3 χρόνια για την έκδοση ταυτότητας τριετίας.
Όλα αυτά, αν προσθέσουμε και την αδράνεια λόγω του κορωνοϊού, μου δημιουργούν δεύτερες σκέψεις για την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Φυσικά, είμαι προπονητής, είμαι γυμναστής, θέλω να παραμείνω στον χώρο του ποδοσφαίρου και είμαι ανοιχτός σε προτάσεις από ομάδες γιατί, εν τέλει, αυτό είναι που μου αρέσει να κάνω.
10. Τελευταία ερώτηση Γιἀννη κι αφορά την σχέση σου με τον Π.Α.Σ. Μ.Α. Πέλλας, τους ποδοσφαιριστές, τους φιλάθλους, το χωριό ως ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο… Πως θα χαρακτήριζες αυτή την σχέση, κι αν αισθάνεσαι κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, ότι κέρδισες περισσότερα ή λιγότερα απ’ όσα σχεδίαζες και περίμενες όταν ήρθες κι έκατσες στον πάγκο της Πέλλας για πρώτη φορά;
Απάντηση:
Όταν έκανα την πρώτη μου συζήτηση με τον Κώστα τον Νινιατσούδη και τον Κώστα τον Καραγιάννη για να αναλάβω την εκγύμναση της ομάδας, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από τόσα χρόνια θα βρίσκομαι ακόμα στον πάγκο της ομάδας καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σε μία ερασιτεχνική ομάδα. Αυτά τα 5,5 χρόνια μπορώ να πω ότι έχω κερδίσει πάρα πολλά πράγματα, καθώς εξελίχθηκα σαν άνθρωπος και σαν προπονητής. Κέρδισα σε αναγνωρισιμότητα, επαγγελματική εμπειρία αλλά και στιγμές χαράς με την παρουσία της ομάδας στον τελικό κυπέλλου και τις συνεχόμενες δεύτερες θέσεις στα 2 τελευταία πρωταθλήματα που βρισκόμουν στον πάγκο της ομάδας σαν πρώτος προπονητής. Έχω δημιουργήσει φιλίες ζωής με τόσους ανθρώπους που ασχολούνται ενεργά με την ομάδα είτε από διοικητικό πόστο είτε ως φίλαθλοι. Λαμβάνω την αγάπη και τον σεβασμό όλων αυτών των ανθρώπων και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Σίγουρα έχουμε περάσει και δύσκολες στιγμές, ήταν αδύνατο να μην γίνει κάτι τέτοιο όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ, οφείλω να αναφερθώ στις διοικήσεις της ομάδας που ήταν συνέχεια δίπλα μου και με στήριξαν σε πάρα πολλές δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε.
Για τους φιλάθλους της ομάδας, μπορώ να πω ότι αγαπούν παθολογικά την ομάδα του χωριού και σίγουρα το να τους κάνει η ομάδα περήφανους με την αγωνιστικότητα και τις νίκες της ήταν και είναι πάντα μέσα στους στόχους μου. Άλλωστε μετά από τόσα χρόνια ξέρω τον παλμό όλων όσων ασχολούνται με την ομάδα, και μπορώ να διαχειρίζομαι καλύτερα τις απαιτήσεις των φιλάθλων.
Για το τέλος, άφησα τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Είναι τόσοι πολλοί αλλά τους θυμάμαι όλους έναν προς έναν ειλικρινά. Είχαμε με όλα τα παιδιά και τις καλές μας και τις κακές μας στιγμές, αλλά στο τέλος, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει μείνει μόνο ο σεβασμός για όλα αυτά τα παιδιά που αφήναν δουλειά, διάβασμα, υποχρεώσεις, οικογένεια για να βρίσκονται στο γήπεδο. Δεν θα μπορούσα να καταφέρω τίποτα, εννοείται, χωρίς το μόχθο όλων αυτών των ανθρώπων. Άλλωστε, είμαι του δόγματος ότι ο προπονητής χάνει ένα παιχνίδι, ενώ οι παίκτες το κερδίζουν. Γι’ αυτό και τους ποδοσφαιριστές μου τους θεωρώ συνεργάτες καθώς μαζί δουλεύουμε και προσπαθούμε να επιτύχουμε τους στόχους που θέτει η διοίκηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου