Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Τα συμφέροντα των εταιρειών έμειναν όρθια

Ποιες ευγένειες και αβρότητες. Ποια πρωτόκολλα και αξιώματα; Πάνω απ’ όλα το συμφέρον των εταιρειών. Ή μήπως αυτά τα οικονομικά συμφέροντα δεν βρίσκονταν πίσω από την αγένεια του Ερντογάν, και του Μισέλ; Πίσω από την αποδοχή της προσβολής της Φον Ντερ Λάιεν;
Αυτό που συνέβη στην Αγκυρα δεν ήταν μόνο προσβολή απέναντι σε μια γυναίκα – το ίδιο αμήχανο θα ήταν αν στη θέση της βρισκόταν ένας άντρας. Ο οικοδεσπότης είθισται να περιποιείται τους καλεσμένους του. Κι εδώ δεν ήταν η παλιοπαρέα μου έσμιξε για να τα πει (ή μήπως είναι παλιοπαρέα).
Ο Σαρλ Μισέλ, Βέλγος νομικός που διετέλεσε πρωθυπουργός του Βελγίου από το 2014 έως το 2019, ηγέτης του γαλλόφωνου φιλελεύθερου κόμματος και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Δηλαδή εκπροσωπεί 27 χώρες και 445 εκατομμύρια ανθρώπους…
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Γερμανίδα, που από το 2013 έως το 2019 ήταν Ομοσπονδιακή Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ και το 2019 εκλέχθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Εκπροσωπεί όσα και ο Σαρλ Μισέλ για την Ευρώπη, αλλά επιπλέον και τις γυναίκες (υπό την ευρεία έννοια).
Αυτοί οι δύο επιφανείς προσκεκλημένοι του Ερντογάν, έμειναν άφωνοι και χωρίς να αντιδράσουν στην αγένεια του Τούρκου προέδρου Ερντογάν – αν εξαιρέσουμε ένα «κομψό» πνιγμένο επιφώνημα αμηχανίας («χμμ!») της Φον ντερ Λάιεν.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αμέσως μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών και μόνο επειδή δέχτηκε σκληρά σχόλια για την απαξίωση μιας γυναίκας δήλωσε: «Ορισμένες εικόνες έδωσαν την εντύπωση ότι ήμουν αδιάφορος για όλο αυτό που συνέβαινε. Δεν αντικατοπτρίζουν την αλήθεια». Είπε πως ο σεβασμός είναι απαράβατη αξία και τόνισε πως «η επίσκεψή μας πραγματοποιήθηκε σε μια σημαντική περίοδο για την ανάπτυξη σύνθετων διαδικασιών στις σχέσεις Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι επισκέψεις είναι προϊόν προσεκτικών προετοιμασιών και διπλωματικών εργασιών». Ποιες είναι αυτές οι προετοιμασίες που καταλύουν ανθρώπινες αξίες; Ποιος είναι ο στόχος των διεργασιών που επιτρέπει στον οικοδεσπότη να απαξιώνει τους προσκεκλημένους του;
Ο Ερντογάν έχει απασφαλίσει. Ονειρεύεται –και το δείχνει- να απλώσει την Τουρκία μέχρι τα σύνορα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Φιλοδοξεί –ακόμη και με το παλάτι που έφτιαξε- να γίνει ο Κεμάλ στη θέση του Κεμάλ. Θεωρεί τον εαυτό του παντοδύναμο κι αυτό τον κάνει υπερόπτη και προσβλητικό. Η διακυβέρνηση του είναι δυναστική, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ισότητα των φύλων δεν υφίστανται ούτε ως πρακτικές ούτε ως έννοιες στην Τουρκία. Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται στα κελιά των φυλακών.
Οι εντός των τειχών απαγορεύεται διά… θανάτου να μιλήσουν. Αλλά και για τους εκτός των τειχών ο Ερντογάν έχει έτοιμη την προκλητική απάντηση.
«Δεν ξεχνάμε τι κάνατε στην Αλγερία», απαντάει στις επικρίσεις των Γάλλων. «Τίποτα δεν έχει ξεχαστεί από όσα κάνατε στους Εβραίους», αντιτείνει στους Γερμανούς. Οσο για τους Βρετανούς που τόλμησαν να αναρωτηθούν για την τουρκική εισβολή στη Συρία, ο Τούρκος πρόεδρος απάντησε με ερώτηση: «Εσείς γιατί μπήκατε στα Φόκλαντ;»
Μισόλογα και Δυτικοί λεονταρισμοί. Πότε με πυγμή στάθηκαν απέναντι στην Τουρκία να τη ρωτήσουν για τη γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, των Κούρδων; Γιατί καλύφθηκαν πίσω από την πανδημία για να μην εμφανιστούν στην επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του ’21;
Ο εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία Νάτσο Σάντσες Άμορ, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ισπανίας (PSOE), έγραψε στο τουίτερ για τη στάση του Ερντογάν απέναντι στους προσκεκλημένους του: «Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης της Τουρκίας: να αγνοεί εντελώς το κράτος δικαίου και να αποστρέφεται τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Δόθηκε χώρος στον Ερντογάν για όλες αυτές τις κινήσεις του. Από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της Τουρκίας κάνει αυτό που θέλει: μπαίνει σε συμφωνίες, συμμετέχει, φεύγει όποτε του καπνίσει και επανέρχεται για να απομακρυνθεί και πάλι.
Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (İstanbul Sözleşmesi): υπογράφτηκε το 2011, στην Πόλη, και τέθηκε σε ισχύ την 1η Αυγούστου 2014. Μέχρι τον Μάρτιο του 2019 είχε υπογραφεί από 46 χώρες (μεταξύ των οποίων η Ελλάδα) και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπός της είναι η παρεμπόδιση και η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και η προστασία των θυμάτων θέτοντας παράλληλα τέλος στην ατιμωρησία των δραστών. Η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που κύρωσε τη Σύμβαση, τον Μάρτιο του 2012. Τον Μάρτιο του 2021, μια νύχτα, ο Αγάς της Τουρκίας ανακοίνωσε την απόσυρση της χώρας του από τη σύμβαση.
Δεκάδες γυναίκες δολοφονούνται καθημερινά στην Τουρκία. Ο βιασμός των γυναικών δεν τιμωρείται. Κι αν ο δράστης συλληφθεί, για να αποφύγει την τιμωρία μπορεί να παντρευτεί το θύμα του – τόσο απλά. Το κράτος στην ενδοοικογενειακή βία είναι… διακριτικό – όταν κλείνει η πόρτα, μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει στο σπίτι του…
Για την τελωνειακή ένωση ζήτησε απελευθέρωση της βίζας για του Τούρκους και «λειτουργία μηχανισμών διαβούλευσης …
Μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν οι Ελληνες. Μήπως τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βρίσκονται στο Αιγαίο αλλά στην Άγκυρά; Μήπως ξεκινούν από το παλάτι του Ερντογάν; Τόλμησε ο Ιταλός πρωθυπουργός να ξεστομίσει αυτό που γράφεται κατά κόρον, ότι ο Ερντογάν είναι σουλτάνος, και δέχτηκε πυρά πανταχόθεν.
Για τη συμπεριφορά του Ερντογάν κάτι ψίθυροι διαμαρτυρίας κι αυτό ήταν όλο. Η Ευρώπη δεν έχει πλέον ηγέτες αλλά παντοδύναμες εταιρείες.

Τζεμίλ Τουράν Μπαζιντί - Δημοσιογράφος-συγγραφέας
Πηγή: efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: