Ο ίδιος δεν πίστευε πως το ποδόσφαιρο ευνουχίζει τις μάζες. Εξηγούσε όμως πως από τη στιγμή που το άθλημα έγινε βιομηχανία, η ομορφιά από τη χαρά του παιχνιδιού καταστρέφεται ολοκληρωτικά. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε ένα μηχανισμό που εξυπηρετεί τη λογική της συνεχούς συσσώρευσης κεφαλαίου, επιθετικό προς τους «από τα κάτω».
Η εποχή του ρομαντισμού στο ποδόσφαιρο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα με την αντεπανάσταση της ελίτ και τις εξαγγελίες για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας με στόχο τις τράπεζες, την παγκόσμια ηλεκτρονική κυρίως αγορά και τα δυναμικά ακροατήρια της Ασίας (περισσότερο της Κίνας) και της Αραβικής Χερσονήσου, αποτελούν μια δυσάρεστη αλλά προαναγγελθείσα εξέλιξη.
Το ποδόσφαιρο άλλαξε εμφανώς στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν η ίδια η UEFA άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού καταργώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών και δημιουργώντας μια πιο κλειστή, αστραφτερή λίγκα, το Champions League. Η παρακμή βέβαια είχε φανεί νωρίτερα, όταν το 1974 ένας εργολάβος δημοσίων έργων, ο Ζοάο Χαβελάνζε, ανέλαβε με τις πλάτες της βραζιλιάνικης χούντας πρόεδρος της FIFA, λέγοντας ότι είχε έρθει η ώρα «για να πουλήσω στον κόσμο ένα προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο».
Ολα αυτά είναι γνωστά. Ο καταλύτης όμως ήταν ο κορονοϊός. Συνολικά, οι 20 μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη υπέστησαν ζημιά 2 δισ. ευρώ από την πανδημία, σύμφωνα με την Deloitte. Οι γραφειοκράτες δεν νοιάζονται για τα συναισθήματα των οπαδών και δεν νοσταλγούν. «Οι επαγγελματικοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι των ισχυρών πρωταθλημάτων θυμίζουν τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις. Ανταγωνίζονται για την απόκτηση εδαφών και πόρων» μας θυμίζει και ας μην είναι εδώ ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος.
Κώστας Ζαφειρόπουλος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου