Την ώρα που η Ευρώπη των σχεδόν 900.000 νεκρών από Covid-19 (αν προσθέσει κανείς στην ευρω-σούμα και τους θανάτους σε Τουρκία και Ρωσία, όπως κάνει εξαρχής ο ΠΟΥ) προετοιμάζεται βρίζοντας για το τρίτο κύμα της πανδημίας, εφαρμόζοντας και πάλι τις ίδιες αποτυχημένες κατασταλτικές συνταγές των καθολικών λοκντάουν, το ερώτημα που με βασανίζει περισσότερο δεν είναι πια το πότε θα τελειώσει όλο αυτό το ανείπωτο κακό, αλλά κυρίως το πώς γίνεται το περίφημο ιδεολόγημα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» να έχει εξελιχθεί από προνόμιο σε θανατική καταδίκη για μυριάδες συνανθρώπους μας.
Βλέπω αυτές τις μέρες φωτογραφίες και βίντεο από την πρώτη διδάξασα στον μαζικό εγκλεισμό Κίνα, με μιλιούνια κόσμου να απολαμβάνουν ξανά τις χαρές της κοινωνικής ζωής, και με πιάνει η ψυχή μου. Ναι, η πανδημία του Covid είναι μια φυσική καταστροφή, με την έννοια ότι μας προέκυψε μέσω της φυσικής, δαρβινικής εξέλιξης· όμως οι τρομακτικές επιπτώσεις της και οι ατελείωτες εκατόμβες είναι πρωτίστως μια ανθρωπογενής καταστροφή, το αποτέλεσμα της συλλογικής αδυναμίας των πλούσιων και ισχυρών, υποτίθεται, κοινωνιών μας να την αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, με σχέδιο και πρόγραμμα.
Μόνο έτσι εξηγείται άλλωστε το γιατί συγκριτικά πολυάνθρωπες και πυκνοκατοικημένες χώρες με ισχυρή βιομηχανία και πολύ διαφορετικά πολιτικά συστήματα, όπως η Κίνα με το ενάμισι δισεκατομμύριο κατοίκους, η Νότια Κορέα, το Βιετνάμ, η Αυστραλία και η Ταϊβάν, κατάφεραν πολύ γρήγορα να περιορίσουν στο ελάχιστο τις συνέπειες του κακού, ενώ οι ευημερούσες, προηγμένες τεχνολογικά και υποτίθεται καλύτερα οργανωμένες κοινωνίες της Δύσης απέτυχαν μέχρι τώρα παταγωδώς να ελέγξουν την εξάπλωση του αόρατου εχθρού, και περιορίζονται στο να ρίχνουν όλο και περισσότερο την ευθύνη στους εγκλείστους για σχεδόν έναν χρόνο λαούς τους. Κοινωνίες και εξουσίες που βέβαια ποντάρουν τώρα τα ρέστα τους στο νέο ελπιδοφόρο αφήγημα των μαζικών εμβολιασμών, που όμως (λόγω μεταλλάξεων και καθυστερήσεων, αλλά και μεγάλου ποσοστού παραπληροφόρησης στον πληθυσμό) σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν πανάκεια, και που βέβαια δεν θα φέρουν πίσω τις στρατιές των πρόωρα και άδικα πεθαμένων.
Μια πρώτη «βολική» απάντηση είναι πως η Κίνα, η Κορέα και άλλες ασιατικές χώρες αντέδρασαν καλύτερα, γιατί είχαν φάει την κρυάδα από την επιδημία του SARS το 2003 και έτσι ήταν πιο έτοιμες, τόσο σε επίπεδο κράτους όσο και σε επίπεδο πληθυσμού, να κάνουν τις απαιτούμενες θυσίες απ’ ό,τι οι κακομαθημένοι από την πολλή ελευθερία (χα!) Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Τα κράτη της ανατολικής Ασίας και της Ωκεανίας ήταν, λέει, πιο έτοιμα γιατί είχαν ήδη «δουλεμένα», λειτουργικά συστήματα μαζικών τεστ και εφαρμογές ανίχνευσης επαφών. Και βέβαια υπάρχει η άλλη εύκολη λύση -να κατηγορήσουμε ομαδόν τους «παράφρονες» και ιδεοληπτικούς ηγέτες μας, από τον εγκληματία Τραμπ και τον ανερμάτιστο Μπόρις Τζόνσον ώς τον... υπερμεταδότη Μητσοτάκη, που μόνο να μας κλειδώνει μέσα και να μας δέρνει φαίνεται πως ξέρει, για τον πολλαπλασιασμό του κακού.
Ομως οι θεωρίες αυτές, αν και σίγουρα αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης απάντησης, δεν αντέχουν στην κριτική: δεν εξηγούν, αίφνης, πώς μια «υπανάπτυκτη» χώρα σαν τη Σενεγάλη έχει βάλει τα γυαλιά στις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, στον κρίσιμο τομέα της ανίχνευσης των επαφών ανάμεσα στα κρούσματα. Ή το πώς κοτζάμ αμερικανική υπερδύναμη, αφού έστησε πέρσι την άνοιξη για πολιτικούς λόγους το δικό της «τείχος» στα σύνορα με το Μεξικό και τις πτήσεις από την Κίνα, γέμισε ξαφνικά κορονοϊό από την... πίσω πόρτα, από την Ευρώπη, και πιάστηκε «ξεβράκωτη» χωρίς μάσκες, γάντια και αναπνευστήρες. Οπως δεν εξηγούν, φυσικά, την πρεμούρα που μας έχει πιάσει πάλι φέτος στην Ευρώπη με τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και τις καλοκαιρινές διακοπές των πηγμένων από τα λοκντάουν Βόρειων, την ώρα που μια σειρά από «προηγμένες» ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν έχουν κλίνες ΜΕΘ για να βάλουν τους ασθενείς τους και οι γιατροί εφαρμόζουν ήδη πολεμικά πρωτόκολλα για το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Λες και το δικαίωμα των θερινών διακοπών του Εγγλέζου ή του Γερμανού είναι αναφαίρετο, ενώ το δικαίωμα στη ζωή, την εργασία, τη μάθηση και τη δημόσια υγεία των Ελλήνων παραμένει αντικείμενο διαπραγμάτευσης στις αγορές και στα παζάρια των ξενοδόχων και των πάσης φύσεως αφεντικών...
Λένε ότι το μεγαλύτερο θύμα της πανδημίας είναι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία - αλλά δεν συμφωνώ. Αυτό που πρωτίστως βλέπω να γκρεμίζεται γύρω μας είναι το κυρίαρχο ώς τώρα αφήγημα της δυτικής «προόδου» και υπεροχής, αυτός ο άρρητος «οριενταλισμός» που διαποτίζει τα πάντα γύρω μας και δηλητηριάζει τη σκέψη μας εξ απαλών ονύχων. Οχι λοιπόν, δεν είμαστε καλύτεροι από τους άλλους: χάρη στον Covid όλοι μας μετρηθήκαμε, ζυγιστήκαμε και βρεθήκαμε ελλιπείς.
Γιώργος Τσιάρας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου