Από τα 1,128 δισ. δόσεις που οι «Pfizer»/«BioNTech» έχουν ήδη υπογράψει συμφωνίες για να πουληθούν, μόνο 54 εκατ. αφορούν φτωχότερες χώρες του κόσμου. Η έρευνα για το εμβόλιο αυτό χρηματοδοτήθηκε με 546 εκατ. δολάρια στην «BioNTech» από την ΕΕ και τη γερμανική κυβέρνηση και με άλλα 2 δισ. δολάρια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Το εμβόλιο της «Moderna», η ανάπτυξη του οποίου χρηματοδοτήθηκε με 2,48 δισ. δολάρια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, πωλείται από 12 έως 32 δολάρια η δόση (δύο δόσεις) σε «τιμή πανδημίας» (!) και έχουν ήδη υπογραφεί συμβάσεις για την πώληση 777 εκατ. δόσεων.
Η ανάπτυξη του εμβολίου της «AstraZeneca» και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης έχει λάβει πάνω από 1,9 δισ. δολάρια από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Εχει υπογράψει συμβάσεις για την πώληση 2,7 δισ. δόσεων, από τις οποίες το 64% θα πάει σε φτωχότερα κράτη του κόσμου.
Ωστόσο, η… «φιλανθρωπία» της «AstraZeneca» φτάνει μέχρι ένα σημείο: Η εταιρεία έχει αποκλειστική άδεια ανάπτυξης και παρασκευής παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς τεχνολογίας, σε συμβεβλημένους κατασκευαστικούς οργανισμούς, ενώ οι συμβάσεις χαρακτηρίζονται από τον διεθνή Τύπο «αδιαφανείς».
Ο διευθύνων σύμβουλος της «AstraZeneca» αντιτάχθηκε ανοιχτά σε οποιαδήποτε δημόσια κοινή χρήση τεχνολογίας και πνευματικών δικαιωμάτων. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι «θεμελιώδες μέρος της βιομηχανίας μας και αν δεν την προστατεύσετε, τότε ουσιαστικά δεν υπάρχει κίνητρο για κανέναν να καινοτομήσει. Αυτό που είναι σημαντικό είναι οι εταιρείες να προσφερθούν εθελοντικά να παρέχουν τα προϊόντα τους χωρίς κέρδος, όπως κάνουμε τώρα σε περίπτωση πανδημίας ή κρίσης, όταν χρειάζεται», δήλωσε το Μάη του 2020 από το βήμα συνεδρίου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών Κατασκευαστών και Ενώσεων3.
Από περίπου 1,2 δισ. δόσεις εμβολίων έχουν συμφωνήσει να πουλήσουν και οι «Novavax», «Johnson and Johnson» και «Sanofi/GSK», οι οποίες έχουν χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ με 1,6 δισ., 1,5 δισ. και 2,1 δισ. δολάρια αντίστοιχα. Η πρώτη πουλάει τις δόσεις της με 16 δολάρια, ενώ οι άλλες δύο υποστηρίζουν ότι με την τιμή των 10 και 10,5 δολαρίων αντίστοιχα, δεν βγάζουν κέρδος.
Τα μεγάλα λόγια όμως περί «πώλησης στο κόστος» και «χωρίς κέρδος» δύσκολα επιβεβαιώνονται στα κλειστά συμβόλαια που οι φαρμακευτικές υπογράφουν με τις κυβερνήσεις και κρατούνται ως «επτασφράγιστο μυστικό», ενώ μπορεί να αποτελούν και λευκές επιταγές έναντι μελλοντικών συμβολαίων και κερδών.
Οπως δήλωσε στο BBC ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της «Airfinity», Rasmus Bech Hansen, οι κυβερνήσεις αναμένεται να επενδύσουν στο μέλλον σε στρατηγικές αντιμετώπισης πανδημιών, με τον ίδιο τρόπο που επενδύουν τώρα στην άμυνα, πράγμα που δημιουργεί μια τεράστια αγορά για τις φαρμακοβιομηχανίες. «Στο μεταξύ», πρόσθεσε, «δεν πρέπει να περιμένουμε από τις ιδιωτικές εταιρείες – ειδικά τις μικρότερες που δεν έχουν άλλα προϊόντα να πουλήσουν – να κάνουν εμβόλια χωρίς να αναζητούν κανένα κέρδος».
Για όσους πάλι προσπαθούν να «ξεπλύνουν» το κίνητρο του κέρδους πίσω από την παραγωγή, προπαγανδίζοντας ένα νέο «κώδικα ηθικής» στις σχέσεις των μονοπωλίων με τις κυβερνήσεις, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως οι φαρμακοβιομηχανίες ποντάρουν ακόμα και στις μεταλλάξεις, στην ικανότητα δηλαδή του ιού να επιβιώνει μακροπρόθεσμα από τα εμβόλιά τους, προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα η κερδοφορία τους! Αυτό που για τους λαούς είναι ο φόβος και ο τρόμος της πανδημίας, για τα μονοπώλια του Φαρμάκου θεωρείται σχεδόν «ευλογία».
Όπως μας πληροφορεί ο Clint Witchalls, αρχισυντάκτης του Τμήματος Πληροφοριών του Economist (The Economist Intelligence Unit), «η πανδημία έχει δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία για τις επώνυμες φαρμακευτικές εταιρείες. Τους έχει παρουσιαστεί μια παγκόσμια κρίση που είναι στην εξουσία τους να ανακουφίσουν. Εάν παράξουν εμβόλια, είναι βέβαιο ότι θα επωφεληθούν. Εάν αποδειχθεί ότι ο ιός μεταλλάσσεται συχνά, θα επωφεληθούν ακόμη περισσότερο.
Αυτό συμβαίνει επειδή ένας ιός που μεταλλάσσεται απαιτεί συνεχή προσοχή. Σε αντίθεση, ας πούμε, με την πολιομυελίτιδα, δεν νικιέται με μία ή δύο δόσεις εμβολίου κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Εάν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες είναι τυχερές, ο εμβολιασμός για τον κορονοϊό θα γίνει ένα ετήσιο γεγονός – όπως το εμβόλιο της γρίπης – που αντιμετωπίζει το πρόβλημα αλλά ποτέ δεν το επιλύει πλήρως»4.
Άλλοι βάζουν τα λεφτά άλλοι έχουν τις πατέντες
Με τόσα πολλά να διακυβεύονται, υπήρξαν εκκλήσεις για τη συγκέντρωση της τεχνογνωσίας πίσω από τα νέα εμβόλια, έτσι ώστε άλλες εταιρείες στην Ινδία και τη Νότια Αφρική, για παράδειγμα, να μπορούν να παράγουν δόσεις για τις δικές τους αγορές.
Η Ellen t Hoen, διευθυντής της ερευνητικής ομάδας Medicines Law and Policy, λέει ότι θα έπρεπε να ήταν προϋπόθεση για τη λήψη δημόσιας χρηματοδότησης.
“Νομίζω ότι δεν ήταν συνετό οι κυβερνήσεις μας να παραδώσουν αυτά τα χρήματα χωρίς προαπαιτούμενα”, λέει.
Στην αρχή της πανδημίας, λέει, μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έδειξαν μικρό ενδιαφέρον για τον αγώνα για εμβόλιο. Μόνο όταν οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί παρενέβησαν με δεσμεύσεις χρηματοδότησης κατάφεραν να εργαστούν σε αυτό. Επομένως, δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να έχουν αποκλειστικά δικαιώματα, να επωφελούνται από τα αποτελέσματα.
“Αυτές οι καινοτομίες γίνονται ιδιωτική ιδιοκτησία αυτών των εμπορικών οργανισμών και ο έλεγχος τού ποιος αποκτά πρόσβαση στην καινοτομία και πρόσβαση στη γνώση του πώς να τις κάνει παραμένει στα χέρια της εταιρείας”, λέει.
Πηγή: euforipediada.blogspot.com, Ριζοσπάστης, BBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου