Μια διαφορετική Τσικνοπέμπτη

«Ας γιορτάσουμε σε στενό οικογενειακό κύκλο, με αυτούς που έχουμε καθημερινή επαφή, για να μην έχουμε νέα έξαρση. Δεν θα υπάρξει κάποια διαφοροποίηση στα υφιστάμενα μέτρα…». Σαφής και υπεύθυνος, ως συνήθως, ο υφυπουργός Προστασίας, αρμόδιος επί (των απαγορεύσεων) κορονοϊού: «Ξεχάστε (και) την Τσικνοπέμπτη…» (Δεν το είπε. Αλλά το πιάσαμε το υπονοούμενο.) Ο άνθρωπος έχει πενήντα τρόπους να συστήσει: «Κόψτε το λαιμό σας», εκ των οποίων ο ευγενέστερος είναι: «Κόψτε το λαιμό σας». Επιπλέον, είναι βέβαιος, με τη βεβαιότητα όλων των ευφυών επί Γης, ότι επιτελεί το καθήκον του προς την πατρίδα και το λαό της στο ακέραιο και παραδειγματικά.

Τέλος πάντων, το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) ο κ. Χαρδαλιάς. Αλλά σήμερα μας… παρενοχλεί το ζήτημα της σημερινής Τσικνοπέμπτης, που είναι διαφορετική από τις προηγούμενες, με άδηλη τη σχέση της με τις επόμενες. Υπολόγισα τα βασικά γνωρίσματα μιας κλασικής Τσικνοπέμπτης: Τσίκνα (από ψητά) – Κρασί (κόκκινο, γιατί η Τσικνοπέμπτη -λυπάμαι αν κάποιοι χάσουν το χρώμα τους- είναι κόκκινη εκ παραδόσεως) – παρέα (όλα κι όλα, Τσικνοπέμπτη χωρίς παρέα είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο).

Ποια τα κύρια γνωρίσματα της σημερινής Τσικνοπέμπτης; Αντί τσίκνα – κρασί – παρέα. Τώρα: Μπόχα – Φαρμάκι – Μοναξιά. Αν υπάρχει αντίρρηση, πολύ θα ήθελα να την ακούσω. Το μόνο «καλό» (έτσι να το διασκεδάσουμε και λίγο) είναι ότι δεν θα ψάχνεις παρακαλώντας για τραπέζι σε ταβέρνα ή δεν θα έχεις κότσο πάνω σου το βλέμμα του ταβερνιάρη, πότε θ’ αδειάσεις το τραπέζι να κάτσει και κανας-άλλος.

Πάντως ό,τι και να λέμε, ποιος να το φανταζόταν ότι θα «τσικνίζαμε» σε συνθήκες παρανομίας, όπως με τη χούντα· με νόμιμους και πλαστούς κωδικούς, σύνθημα – παρασύνθημα, ψευδώνυμα, προκαθορισμένα σημεία, ραντεβού ασφαλείας, προκαλύψεις, παραλλαγές, τσιλιαδόρους και άλλα γραφικά για άλλα έργα. Πώς λέμε: Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε;...

Πέτρος Μανταίος

Πηγή: efsyn.gr