Πάμε σαν άλλοτε

Αυτό που όλοι στην κυβέρνηση είναι με χαρούμενο υφάκι, γελάκια και χάχανα μέχρι ειρωνειούλες και... πανευτυχήσεις, δεν εννοώ να το καταλάβω! Είμαι κι εγώ αγύριστο κεφάλι ηπειρώτικο, δε λέω, αλλά και πάλι... Με χιλιάδες νεκρούς σημειωμένους με τη βούλα, άλλους στ’ αζήτητα, με χιλιάδες χιλιάδων νεκροζώντανους που κάτι κλειδιά κουβαλάνε αμανάτι, που μόνο κλείνουν πόρτες κι όχι ανοίγουν πια και κάτι άλλα εκατομμύρια κόσμου να ψάχνονται πώς τους λένε και ποιοι είναι (γιατί κι αυτό το ξεχάσαμε) - καλά, για το ποια είναι τα δικαιώματά τους/μας, αυτό δεν το συζητώ: και όσοι ακόμα τα θυμόμαστε, ευτυχώς έχει η κυβέρνηση μηχανισμούς αμνησίας αποτελεσματικότατους! Σωστά δεν τα λέω, κύριε Χρυσοχοΐδη μου;

Και γω σωστά τα λέω και κείνοι σωστά τα πράττουν. Να μην ξανανοίξει αριστερό βλέφαρο - αυτό θέλουν. Αυτό κάνουν. Να μην τολμήσει άνθρωπος μήτε σπιθαμή καθάριας γης να ζητήσει (όχι δικαίωμα, ούτε χώμα καν!) - βλέπεις τι γίνεται με τον Λόφο Στρέφη. Να μην κουνηθεί κανείς πέρα από τον ποδόγυρο μιας εξωγενούς μιζέριας - μα φαντάζεσαι τι θα γινόταν ο καπιταλισμός αν ήμασταν όλοι χαρούμενοι; Αυτό θέλουν κι αυτό κάνουν.

Να μην, γενικότερα. Αυτό θέλουν. Ενα «μην» και κανένα «επειδή»: κατοχυρωμένη συνταγή χρόνων! Μέθοδος αλάνθαστη! Πάντα πετυχαίνει. Αλλοτε με τανκς, άλλοτε με εξορίες, άλλοτε με δημοκρατίες. Και άλλοτε με Νέες Δημοκρατίες. Σαν άλλοτε έτσι και τώρα και αν το θέλει ο λαός (ο πάνσοφος... όχι;) όπως άλλοτε, σαν και τώρα, έτσι και για πάντα.

Ναι μωρό μου, για πάντα. Με μόνο «μην» και κανένα «γιατί». Νομίζω θα σ’ αρέσει... Βασικά νομίζω σ’ αρέσει ήδη.

Νόρα Ράλλη

Πηγή: efsyn.gr