Με πιάνεις;

Λυσσάξαμε. Λυσσάξαμε όμως! Και δεν λέμε να το ξεχάσουμε κιόλας. Ολο και το γυροφέρνουμε και με την πρώτη ευκαιρία, σαν έτοιμοι από καιρό, καραμέλα το ’χουμε και το πιπιλάμε, μη και μας πάρει κάνα μυρμήγκι τα πανωτόκια! Και τι ανώτερο ον είν’ ο άνθρωπος και τι εξελιγμένο πλάσμα, αχ και πώς διαφέρει από τα ζώα και διαθέτει ομιλία ο άνθρωπος και γλώσσα διαθέτει (λες κι οι κότες δεν συνεννοούνται μεταξύ τους - μόνο οι άνθρωποι, που τι να σου πω πώς συνεννοούνται!) και το μυαλό του είν’ ορθό... και το δικό μας πιο λειψό, μας έχουν πνίξει τα... άντε να μην πω, γεια σου Φανφάρα φαφλατά!

Το πώς κάνουμε Παναΐα μου για να ξεχωρίσουμε τη μίζερή μας φύση από αυτή των άλλων ζώων είναι το κάτι άλλο. Μα για το Survivor μιλάμε, μα για την τελευταία κοινωνικοπολιτική θεωρία του Γκίντενς, κάπου την ανωτερότητά μας ως έλλογα, με διαρθρωμένο λόγο όντα, θα τη χώσουμε! Ξεχνώντας πως αυτές οι ίδιες οι λέξεις, για τη χρήση των οποίων κάνουμε λες και πήραμε το κουραδόκαστρο, αυτές οι ίδιες είναι που μας προδίδουν.

Δεν θα το πάω μακριά. Θα το φέρω απευθείας στο σήμερα, μη μου ξεμακρύνετε πολύ και πω αμάν να σας επαναφέρω. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη λέξη «βελτιστοποίηση της εργασίας», που είναι και της μοδός. Την είπε και προψές ο νέος υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης (που αφού τελείωσε με τα περιβαλλοντικά, τον βάλαμε ν’ αποτελειώσει και τα εργασιακά).

Ως ανωτέρου των υπολοίπων ζώων φράση δεν ακούγεται κι άσχημη. Βελτιστοποίηση... τι διάολο; Κάτι καλό θα ’ναι, λες. Για να καταλάβεις πως πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο (ακόμη δεν το έχουμε καλοκαταλάβει, αλλά μη φοβού, κοντοζυγώνει η ώρα). Συνεχόμενη εργασία - αυτό σημαίνει. Χωρίς πληρωμένες υπερωρίες. Χωρίς ωράριο. Κυρίως τηλεργασία. Που ο άλλος μπορεί να σε βρει 24 ώρες το 24ωρο. Ετσι, επειδή μπορεί. Ετσι, γιατί έτσι. Γιατί καλόμαθε η γριά στα σύκα και συ κάτσε να πλένεις στη σκάφη. Γι’ αυτό.

Φιλελεύθερος! Να και άλλη μια λεξούλα που ακούγεται υπέροχη. Και ποιος δεν θέλει να αποκαλείται «φίλος της ελευθερίας»; Κι εγώ στο πανεπιστήμιο μια φίλη Ελευθερία είχα κι εξαιρετική μουσικός ήταν κι όλοι να την κάνουνε παρέα θέλανε. Πού να πεις και «νεοφιλελεύθερος»! Εκεί πια μπαίνει και η μοντερνιά, νέα πράγματα σου λέει ο άλλος, φρεσκαδούρα, καλό πράμα! Τουτέστιν, πάρε να ’χεις ορμπανισμό και μητσοταρχισμό. Και τραμπισμό και μπολσοναρισμό κι όλο τον συρμό αυταρχισμού και ανελευθερίας. Αυτό κρύβει μέσα της η κατ’ άκουσμα καλόβολη αυτή λεξούλα.

Ας πάμε σε κάτι λιγότερο φορτισμένο πολιτικά: τη λέξη «προτροπή». Γι’ αυτήν έχει ήδη μιλήσει η υπέροχη Μαφάλντα. Ακούει στο ραδιόφωνο: «Προτροπή του ΟΗΕ για αφοπλισμό». Και μονολογεί: «Προτροπή; Τι πάει να πει αυτό; Υποθέτω “χάσιμο χρόνου” ή κάτι τέτοιο». Κοιτάει στο λεξικό: «Προτροπή: ενθάρρυνση με λόγια». «Δεν το ’πα εγώ;» καταλήγει.

Ο λόγος δεν είν’ αθώος. Δεν είναι «πλάθω κουλουράκια με τα δυο χεράκια». Η απόσταση από αυτό έως το «τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε» είναι αμελητέα σαν παίζουμε με τις λέξεις... κύριε Χρυσοχοΐδη μου, που παντού βλέπετε «πολίτες να προστατεύονται» και «αστυνομικούς να βάλλονται». Αμελητέα είναι, κυρία Μακρή μου, σαν λέτε πως «και τα παιδιά θα αντιμετωπίζονται ως προς τα πρόστιμα με βάση τους κανόνες που ισχύουν για όλους» (εκτός απ’ τον Ανέμελο εννοείται). Αμελητέα είναι, κυρία Καμερέως μου, όταν επιμένεις πως είναι για το καλό και τη «διαφύλαξη» των Πανεπιστημίων το να κοτσάρεις 1.000 ασφαλίτες μέσα στους, κατά τ’ άλλα, «χώρους ελεύθερης διακίνησης ιδεών». Αμελητέα είναι, κύριε Συρίγο μου, όταν καταλήγεις να μιλάς για χούντες, προσπαθώντας αλήθεια να πεις τι ακριβώς;

«Σύμφωνα με τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και η ιστορική αναφορά στα χρόνια της δικτατορίας σε κάνει χουντικό», αντεπιτέθηκε ο υφυπουργός μας της Παιδείας. Και σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του.

Οχι. Η ιστορική αναφορά στη χούντα δεν σε κάνει χουντικό. Ή είσαι ή δεν είσαι.

Με πιάνεις;

Νόρα Ράλλη

Πηγή: efsyn.gr