Η κ. Παπαδημητρίου αναφέρεται μεταξύ άλλων σε πολλά προσφυγόπουλα που καθημερινά προσπαθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα και ιστορία αναμένοντας να πάνε στο σχολείο, όπου ανήκουν όπως όλα τα παιδιά.
Η επιστολή
Κυρία δήμαρχε
Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνετε στο δρόμο των παιδιών μας στη Ριτσώνα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με τις ενέργειες σας επιχειρείτε να τους στερήσετε την πρόσβαση στην εκπαίδευση και το δικαίωμα στο όνειρο.
( Αυτήν την φράση είχαν χρησιμοποιήσει τα παιδιά σε μια διαμαρτυρία τους μέσα στη δομή ζητώντας να πάνε στο σχολείο: Μη μας στερείτε το δικαίωμα στο όνειρο).
Γιατί το σχολείο αποτελεί γι’ αυτά τα παιδιά κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που εσείς μπορεί να φαντάζεστε. Είναι η μόνη τους ευκαιρία να μοιραστούν με όλα τα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου μια κανονικότητα, να έχουν κάτι κοινό, την στιγμή που όλα γύρω τους καταρρέουν και τίποτα άλλο στη ζωή τους πια δεν τους επιτρέπει ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια και τα δικαιώματα της παιδικής τους ηλικίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η αναφορά σας σε αυτά αποσκοπεί στο να διασπείρετε στους δημότες σας το φόβο και την αποστροφή για τα παιδιά μας εγείροντας ξενοφοβικά αντανακλαστικά, αλλά και στο να τους συσπειρώσετε εναντίον τους , αφού αφήνετε να εννοηθεί ότι αποτελούν κίνδυνο για την υγεία και την ασφάλεια τους.
Ζητάτε να τους παρέχεται εκπαίδευση εντός της δομής ( δε θα σταθώ εδώ στο γεγονός ότι αυτό δεν προβλέπεται από το νόμο) και να συνεχίσουν να μένουν εγκλωβισμένα 24 ώρες το 24ωρο μέσα σ’ αυτήν στερούμενα κάτι το οποίο δικαιούνται, ώστε να μπορείτε εσείς να κοιμάστε ήσυχη ότι κάνατε το χρέος σας να παρέχετε τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες προς τους δημότες σας, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας.
Καλείτε μάλιστα και συσκέψεις για να εξασφαλίσετε ότι τα παιδιά μας δε θα πάνε στο σχολείο . Σε κάποια από αυτές πέρσι το Σεπτέμβρη, παρόντων και Στελεχών του Υπουργείου Παιδείας αλλά και όλων των τοπικών αρχόντων της Περιφέρειας μας, αναρωτηθήκατε μετά βδελυγμίας φωνασκώντας , ποια είναι εκείνα τα παιδιά που θέλουν να κάτσουν με το γιο σας και τα άλλα παιδιά του Δήμου μας στα ίδια θρανία.
Θα ήθελα λοιπόν να σας μιλήσω για κάποια από αυτά, των οποίων τη φοίτηση αναφέρετε ως επιβάρυνση για τις σχολικές μονάδες.
Είναι ο Ahmed, που φοιτά ήδη τρία χρόνια στο σχολείο του στη Χαλκίδα, και που από την στιγμή που έμαθε φέτος ότι ο διευθυντής του θέλει να τον περιλάβει στον εορτασμό για τα 200 χρόνια από το 1821 δεν σταματάει να διαβάζει για τους ήρωες της επανάστασης ζητώντας μου συνέχεια να του στέλνω κι άλλο υλικό.
Είναι η Mushda που ζωγραφίζει υπέροχα και που συμμετέχει μαζί με το σχολείο της σ ‘ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus εκπονώντας υπέροχες εργασίες. Η Mushda που όταν κλήθηκε να απαντήσει για το συγκεκριμένο πρόγραμμα στην ερώτηση « Τι εύχεσαι για το 2021;» η απάντηση της ήταν μεταξύ άλλων «Να επιστρέψω στο σχολείο και να μάθω την ελληνική γλώσσα».
Είναι η Nahid της οποίας την υπέροχη Χριστουγεννιάτικη κάρτα που έφτιαξε επέλεξε το σχολείο της για να στείλει ευχές σε όλους, μαζί και στους Ευρωπαίους εταίρους του προγράμματος που συμμετέχει.
Είναι ο Amir που θέλει να γίνει γιατρός, μελετάει συνέχεια και έχει μάθει μόνος του ελληνικά περιμένοντας εδώ και πάνω από ένα χρόνο να πάει στο σχολείο.
Είναι η Parwana, έφηβη ακτιβίστρια συγγραφέας, που γράφει ποιήματα και αγωνίζεται με κάθε τρόπο να φτιάξει τον κόσμο που ονειρεύεται.
Είναι η Noor, που κάθε φορά που έρχεται για να δανειστεί ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη που έχουμε στη Δομή, μου λέει με τεράστια χαρά ότι αυτό είναι το αγαπημένο της μέρος στη γη.
Είναι η Fariba, η Fareshta, η Rama, η Mahla, η Neda, η Shamane ο Ataollah, ο Ali ,παιδιά που όσο περιμένουν να έρθει η πολυπόθητη στιγμή να πάνε επιτέλους σχολείο ψάχνουν και βρίσκουν τρόπους να δημιουργούν, να αθλούνται, να μαθαίνουν αλλά και να διδάσκουν τους μικρότερους.
Και που προσπαθούν να μην αφήνουν την κάθε επιπλέον μέρα που μένουν μακριά από τις τάξεις να θολώνει το βλέμμα τους , να τσακίζει το ηθικό τους και να μειώνει τη λαχτάρα τους για γνώση.
Είναι παιδιά που συνεχίζουν να έχουν εμπιστοσύνη στη χώρα μας, χώρα της πολιτισμένης Δύσης, και περιμένουν από αυτήν αυτά που διασφαλίζονται με διεθνείς συνθήκες και που εκεί απ’ όπου έφυγαν δεν μπορούσαν να έχουν.
Κάποια στιγμή , στην αρχή της σχολικής χρονιάς, σκέφτηκα να φέρω κάποια από αυτά στο δημαρχείο σας για να τα γνωρίσετε και να δείτε μόνη σας πόσο λάθος κάνετε με το να θέλετε να τους στερήσετε την εκπαίδευση.
Τώρα , μετά και από αυτήν την επιστολή σας στην Υφυπουργό Παιδείας, αποφάσισα ότι δεν υπάρχει λόγος να το κάνω.
Φοβάμαι ότι είναι πολύ σκοτεινός πια ο δρόμος από αυτά μέχρι εκεί.
Προτιμώ να τα στρέφω προς το φως.
Και να τους ανοίγω παράθυρα.
Όσο εσείς τους κλείνετε πόρτες.
Συνεχίστε λοιπόν ανενόχλητη να άρχετε του δήμου μας.
Καλό θα ήταν όμως να έχετε και κατά νου πάντα το αρχαίο γνωμικό του Αγάθωνα:
“Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.”
(Ο άρχοντας πρέπει να θυμάται τρία πράγματα. Πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους. Δεύτερον ότι πρέπει να κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους. Τρίτον ότι δεν θα κυβερνά αιωνίως.)
Η Συντονίστρια Εκπαίδευσης Ριτσώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου