Ξεχασμένες αμαρτίες...

Τι κακό κι αυτό με την Εκθεση Πισσαρίδη. Ερχεται τώρα και μας θυμίζει ότι στην Ελλάδα το κόστος των επικοινωνιών είναι 63,1% πάνω από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Δεν μιλούμε για επικοινωνία πολιτική, τύπου «λίστας Πέτσα». Οταν απελευθερωνόταν η αγορά των τηλεπικοινωνιών στη δεκαετία του ’90, ο κ. Πέτσας κουρευόταν αλλού. Μιλούμε γι’ αυτό που ξεχνάμε όποτε πληρώνουμε έναν βαρύ λογαριασμό τηλεφωνίας. Ας όψεται η εξοικείωση με το τέρας της ακρίβειας και η απουσία σχετικών ρεπορτάζ - λόγος που εξηγεί ίσως και την απουσία Νόμπελ δημοσιογραφίας...

Πόσοι θυμούνται πλέον πώς είχε γίνει η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών; Την εισβολή συγκεκριμένων εταιρειών, «Ιντρακόμ» και «Ζίμενς», στις προμήθειες και στη διοίκηση του ΟΤΕ; Το ότι ο κρατικός και απαξιωμένος οργανισμός έμεινε αρχικά εκτός αγοράς κινητής τηλεφωνίας, στην οποία πρωταγωνίστησε επί χρόνια η «Ιντρακόμ»; Τις προγραμματικές συμβάσεις του 1 τρισ. δραχμών που δόθηκαν και πάλι σε «Ιντρακόμ» και «Ζίμενς»; Αμαρτίες ξεχασμένες. Και έρχεται ο κ. Πισσαρίδης να μας πει τώρα ότι έχουμε ακριβότερες επικοινωνίες από εκείνες που πληρώνει η πολύ πλουσιότερη Ευρώπη.

Στο κομμάτι της ερμηνείας μιας τέτοιας «επιτυχίας», βέβαια, υπάρχει ένα θέμα. Κάτι λέει περί ανταγωνισμού που κανονικά ρίχνει τις τιμές. Κάτι άλλο για τους κανόνες και το πώς ρυθμίζεται η αγορά. Θα επαναληφθεί άραγε η ίδια «επιτυχία» και στην αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας που τώρα ελευθερώνεται;

Τα ρεπορτάζ ελάχιστα και εδώ, αν και πρόσφατα στοιχεία της Eurostat δείχνουν και πάλι ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στις πρώτες θέσεις. Αλλά είπαμε. Νόμπελ Δημοσιογραφίας δεν υπάρχουν – και ευτυχώς δηλαδή. Διαφορετικά θα έπρεπε στο μέγαρο Μαξίμου να ρίξουν μερικούς ορόφους ακόμη για να στεγάσουν συνεργάτες. Και να αγοράσουν πρόσθετα ρούτερ.

Άρης Χατζηγεωργίου

Πηγή: efsyn.gr