Εννιά νομά...

Οι γιατροί λένε πως ο περιορισμός των εννέα ατόμων για το… ρεβεγιόν είναι αυθαίρετος. Δεν προέκυψε από δικές τους εισηγήσεις. Και με «εννιά νομά σ’ ένα δωμά», πάλι κολλάει, αν είναι έξω από τον στενό σου κύκλο, αυτούς δηλαδή που ήδη βλέπεις μέσα στην καραντίνα. Εδώ έρχεται η ώρα της πραγματικής «ατομικής ευθύνης». Όχι αυτής που επικαλείται συνεχώς ο πρωθυπουργός παραβιάζοντάς την συχνά πυκνά, και αυτός και η σύζυγός του.

Ας την ονομάσουμε ώρα της «ατομικής κατανόησης» της κατάστασης. Της συνειδητοποίησης πως είμαστε μόνοι μας, πως το κράτος θα κάνει τα πάντα για να αποποιηθεί την ευθύνη για ό,τι μας συμβεί. Έχουμε δει πια έναν ολοκληρωμένο «πρώτο κύκλο» από αυτό το σίριαλ και ξέρουμε το σενάριο: Στην αρχή πανηγυρίζουμε, χειροκροτάμε στα μπαλκόνια τους γιατρούς, ανοίγουμε τον τουρισμό και ευλογούμε τα γένια μας. Όταν αυξάνονται όμως οι νεκροί, λέμε «κακώς ανοίξαμε», αλλά πανηγυρίζουμε για τη «ζηλευτή θέση» που έχει η χώρα μας στους θανάτους.

Στον δεύτερο κύκλο πάλι τα ίδια: ανοίγουν τα κομμωτήρια, τα νύχια, τα ρούχα και τα παιχνίδια, με μέτρα προστασίας που είναι αδύνατο να τηρηθούν. Ο ένας κλάδος ζητά ό,τι πήρε και ο άλλος. Οι περιοχές με λιγότερα κρούσματα ζητούν να ανοίξουν νωρίτερα και όλοι ζητούν από κάτι παραπάνω. Και φυσικά οι εκκλησίες, για να ικανοποιηθεί η χριστεπώνυμη πελατεία. (Τελικά το μόνο που δεν επιτρέπεται είναι να διαδηλώσεις.)

Κι αν τα πράγματα στραβώσουν κι άλλο, είναι σαν από τώρα να τους ακούμε: «Κακώς ανοίξαμε», θα σου πουν ξανά, και «εσείς φταίτε». Μείνετε μόνο με τους πολύ δικούς σας, όχι επειδή το λέει ο Πέτσας. Επειδή πρέπει να είμαστε όλοι εδώ, σημειώνοντας στο τεφτέρι τις φορές που η κυβέρνηση χάνει τον μπούσουλα, και να… λογαριαστούμε όταν περάσει το κακό.

Μάριος Διονέλλης

Πηγή: efsyn.gr