“..Οταν χωρίζουν οι γονείς ένας κλάδος, δηλαδή η επιμέλεια, ασκείται από έναν, αυτόν που θα κριθεί κατάλληλος από το δικαστήριο, και ο άλλος παίρνει το δικαίωμα της επικοινωνίας. Η επιμέλεια είναι η ρύθμιση των καθημερινών βιοτικών αναγκών του παιδιού. Σε ποιο σχολείο θα πάει, πού θα μείνει κ.λπ. Αυτό πώς θα το συναποφασίζουν οι δύο χωρισμένοι γονείς με το ζόρι”; είχε δηλώσει τότε ο υπουργός. “Για πρώτη φορά Υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας στρέφεται κατά διατάξεων της Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.” του είχε απαντήσει μέσω του tvxs.gr ψυχολόγος και μέλος του Συλλόγου ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, Σωκράτης Καραμπατέας καταθέτοντας και την προσωπική του εμπειρία:
«Ο γιος μου είναι επτά ετών και τα τελευταία πέντε χρόνια είμαι ο επίσημος τουρίστας στην ζωή του. Είμαι ο πατέρας του αλλά μπορώ να τον βλέπω μόνο δυο τρίωρα την εβδομάδα και δυο βράδια τον μήνα, όταν τον έχω δηλαδή για σαββατοκύριακο»
Ο Σ. Καραμπατέας, απαρίθμησε πλήθος περιστατικών «ριγμένων» πατεράδων, οι οποίοι δυσκολεύονται μετά το διαζύγιο να έχουν επαφή με το παιδί τους. «Η εξίσου κοινή επιμέλεια (shared joint custody) oρίζεται ως η συνεπής και συγκεκριμένη υλοποίηση του κανόνα ότι το παιδί έχει οικογενειακή ζωή και με τους δύο βιολογικούς του γονείς, ανεξάρτητα αν ζουν μαζί, αν είναι χωρισμένοι ή διαζευγμένοι. Οι περισσότερες χώρες στον δυτικό κόσμο έχουν εξασφαλίσει για τα παιδιά την κοινή επιμέλεια. Δηλαδή ότι για την ανατροφή του παιδιού αποφασίζουν και οι δύο γονείς. Η προσέγγιση αυτή, δηλαδή αυτή της ισότητας των γονέων και της κοινής λήψης αποφάσεων αν και νομική και λογική προϋπόθεση του επόμενου βήματος δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στην μεγάλη αλλαγή: δηλαδή το παιδί να έχει δύο γονείς στην καθημερινότητά του.» είχε πει χαρακτηριστικά και είχε υπογραμμίσει πως στις χώρες που έχει θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική συνεπιμέλεια «...η αντιδικία έχει αποδειχθεί ότι μειώνεται δραματικά για έναν απλούστατο λόγο: κανείς δεν νιώθει ότι έχει παραπάνω εξουσία από τον άλλον με αποτέλεσμα να μειώνονται στο ελάχιστο συμπεριφορές κατάχρησης δύναμης, χειρισμού του άλλου γονέα ή του παιδιού, ιδιοκτησιακές αντιλήψεις προς το παιδί κλπ».
Μαμάδες: Υποχρεωτική συνεπιμέλεια θέλουν εκείνοι που δεν διστάζουν να κακοποιήσουν την πρώην σύζυγο στο προαύλιο του σχολείου
«Ποιοι είναι αυτοί που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια, θέλουν δηλαδή να εξαναγκάσουν συνήθως την πρώην σύζυγο σε συνεπιμέλεια; Προφανώς αυτοί που έχουν χάσει ή δεν έχουν καμία ελπίδα για συναινετική συνεπιμέλεια λόγω συμπεριφοράς; Μήπως είναι αυτοί οι ίδιοι πατεράδες που δεν διστάζουν να κακοποιήσουν την πρώην σύζυγο στο προαύλιο του σχολείου μπροστά στα μάτια όλων των γονέων αλλά και των ίδιων τους των παιδιών;» γράφει μεταξύ άλλων το ψήφισμα που έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο οι «Μαμάδες ενάντια στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια».
Απόλυτα τοποθετημένες κατά την ψήφιση του νόμου, γράφουν επίσης:
«Κατά την διάρκεια του πρώτου εγκλεισμού τον Μάρτη του 2020 από τις μαρτυρίες της ίδιας της αστυνομίας η ελληνική κοινωνία συνειδητοποίησε ότι στρουθοκαμηλίζει μπροστά στο γεγονός της αυξημένης ενδοοικογενειακής βίας όπου ήρθαν στην επιφάνεια πολυάριθμα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που ασφαλώς ποτέ δεν έφτασαν ή θα φτάσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια θα πετύχουμε την διαιώνιση του κακοποιητικού περιβάλλοντος καθώς δεν θα υπάρχει πλέον καμία διέξοδος από αυτό.Υποχρεωτικά δύο άνθρωποι που αδυνατούν να συζούν και να συναποφασίζουν θα πρέπει να το κάνουν ακόμη και μετά από το διαζύγιο και το κόστος θα το πληρώσουν τα παιδιά , η επόμενη γενιά, η μελλοντική ελληνική κοινωνία ενώ κάποιοι θα ισχυρίζονται ότι πράττουν με οδηγό το συμφέρον τους.
- Καταγγέλλουμε ότι έχουν δοθεί ψευδή στοιχεία όσον αφορά τα ποσοστά που έχει εφαρμοστεί η συνεπιμέλεια σε πρώην ζευγάρια με θετικά αποτελέσματα, αφού τα ποσοστά αυτά αφορούν μόνο περιπτώσεις οπου η συνεπιμέλεια γίνεται συναινετικά από τους δύο γονείς και όχι υποχρεωτικά, εξαναγκάζοντας τον έναν εκ των δύο.
- Καταγγέλλουμε το ότι στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η άποψη του παιδιού σχετικά με τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του, θα λαμβάνεται υπόψη, αποκλειστικά και μόνο με την προϋπόθεση πως δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής, ενώ καλώς γνωρίζουμε πως οι μπαμπάδες χτίζουν εδώ και καιρό το αφήγημα της υποτιθέμενης αποξένωσης εκ μέρους των μαμάδων, μηνύοντάς τες ψευδώς, με σκοπό να επηρεάσουν τους δικαστές και να καλύψουν με αυτό τον τρόπο την βία που οι ίδιοι ασκούν. Έτσι, από υποκείμενο δικαίου, το παιδί καθιστάται αντικείμενο δικαίου χωρίς καμία βούληση. Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια έρχεται σε σύγκρουση με την Σύμβαση της Κων/λης όπου ξεκάθαρα δεν επιτρέπει την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα που δρά κακοποιητικά είτε άμεσα είτε έμμεσα προς αυτό κάνοντάς το θεατή κακοποιητικών συμπεριφορών, όπως επίσης επιβάλλει να λαμβάνεται υπόψη σε θέματα επικοινωνίας,γονικής μέριμνας και επιμέλειας. Αυτήν τη στιγμή, η πολιτεία δεν διακόπτει, επιτρέπει και συνεχίζει την επικοινωνία μεταξύ του τέκνου και του κακοποιητικού γονέα όπως αντίθετα πιστεύουμε οι πολίτες που δεν έχουμε εμπλακεί σε κάποια παρόμοια υπόθεση. Διεκδικούμε να γίνεται εκτίμηση για το πραγματικό συμφέρον του παιδιού,να οριστούν κριτήρια μεταξύ των οποίων η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και η εώς της διάσπασης της συμβίωσης σχέση του κάθε γονέα με το παιδί.
- Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια θα παρεμπόδιζε και θα απέτρεπε τα διαζύγια διαταραγμένων γάμων μιας και η μητέρα και στις δύο περιπτώσεις δεν θα μπορεί να προστατέψει τα παιδιά της από το κακοποιητικό περιβάλλον και επιπλέον θα πρέπει στην περίπτωση που προβεί σε διαζύγιο να το πληρώσει με τον χρόνο της,ψυχική εξουθένωση και χρήμα που το πιθανότερο να μην έχει.
- Οι πατέρες που διεκδικούν υποχρεωτική συνεπιμέλεια, καταγγέλλουν την παραβίαση δικαστικών αποφάσεων υποκρύπτοντας ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών είναι καταγγελίες γυναικών για ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΠΑΤΕΡΕΣ .
- Το υποψήφιο νομοσχέδιο που δεν προνοεί και έχει τόσα μελανά σημεία και γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει αναρίθμητα προβλήματα , καλεί τους πολίτες να τα λύσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων και εδώ θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι αυτόματα μετατρέπει τις μητέρες σε θύματα, οι οποίες συνήθως είναι οι πιο ευάλωτες οικονομικά και δεν θα έχουν κανένα εφόδιο να ορθώσουν το ανάστημά τους και να ζητήσουν δικαιοσύνη βάζοντάς τες να υποκύπτουν και να ανέχονται είτε σωματική είτε ψυχολογική είτε άλλης μορφής κακοποίηση.
- Δυστυχώς οι πατεράδες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θυμούνται την ιδιότητά τους μόνο για τα δικαιώματά τους ενώ την ξεχνούν παντελώς για τις υποχρεώσεις τους. Οι περισσότεροι επικαλούνται υποτιθέμενη ανεργία ή δηλώνουν ελάχιστο εισόδημα ώστε να αποφύγουν να συνεισφέρουν με μια αξιοπρεπή διατροφή για το πολυαγαπημένο τους όπως λένε τέκνο. Βρισκόμαστε λοιπόν στη δύσκολη θέση να πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με καμία ή σχεδόν καμία οικονομική βοήθεια, ενώ παράλληλα πρέπει να αντεπεξέλθουμε σε όλον αυτόν τον οικονομικό πόλεμο που μας κάνουν οι στοργικοί πατεράδες μέσω δικαστηρίων με ψευδείς κατηγορίες (σε μια νύχτα γίναμε όλες οι μητέρες αποξενώτριες γιατί όπως λένε είμαστε δικτάτορες των παιδιών μας που τους απαγορεύουμε να δουν τους πατέρες τους ενάντια στην θέλησή τους). Καταγγέλουμε αυτές τις ομάδες αντρών σαν lobby αντρών που το κίνητρό τους είναι η εκδίκηση προς τις μητέρες και φυσικά το να μην πληρώνουν έστω και αυτήν την πενιχρή διατροφή . Τέλος, οι οικονομικά ευάλωτες μητέρες θα στερηθούν ακόμη και αυτά τα μικρά επιδόματα που έπαιρναν μέχρι τώρα. Επιμένουμε στον καθορισμό της διατροφής βάσει εισοδημάτων και όχι με άλλα παραπλανητικά κριτήρια. Η διατροφή είναι δικαίωμα του παιδιού στην ευμάρεια και κάλυψη αναγκών του καθώς και την εκπλήρωση επιθυμιών του.»
Φωτεινή Λαμπρίδη
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου