Τα σενάρια και τα σχέδια είτε από επίσημα χείλη, είτε από ανεπίσημα πολλά, αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες κανένα δεν φαίνεται ρεαλιστικό και βιώσιμο. Οι ημερομηνίες που έχουν πέσει στο τραπέζι από διάφορες πλευρές, είναι απλά ημερομηνίες και τίποτα παραπάνω, αφού αυτές μπορούν να εγγυηθούν μόνο μια πιθανότητα επανέναρξης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εγγυηθούν την πιθανότητα ομαλής και απρόσκοπτης συνέχειας και της «κανονικής» ολοκλήρωσης των ερασιτεχνικών κυπέλλων και πρωταθλημάτων. Αυτό απέδειξε η μέχρι τώρα εμπειρία και πρακτική, τόσο κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας, όσο και κατά την διάρκεια της δεύτερης. Τα υγειονονομικά πρωτόκολλα στο σύνολο τους ήταν όλα απλά σχέδια επί χάρτου, από ανεφάρμοστα έως αδύνατα, που το μόνο που έκαναν ουσιαστικά ήταν να μεταφέρουν κυβερνητικές και υπηρεσιακές ευθύνες και έξοδα στους συλλόγους και στην ατομική ευθύνη παραγόντων, προπονητών, ποδοσφαιριστών και φιλάθλων. Δεν υπάρχουν ούτε τα μέσα, ούτε το προσωπικό, ούτε οι εγκαταστάσεις, που θα βοηθούσαν μέχρι έναν βαθμό στην πλημμελή έστω εφαρμογή των υγειονομικών πρωτοκόλλων, με πρωταγωνίστρια και την ατομική ευθύνη. Ακόμη και οι καραντίνες αποδεικνύεται ότι δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση για καμία δραστηριότητα, είτε αυτή είναι μια απλή κοινωνική, είτε οικονομική, είτε στην περίπτωσή μας αθλητική.
Κλειστήκαμε την πρώτη φορά την άνοιξη, διακόπηκαν οι αθλητικές δραστηριότητες συν όλων των άλλων, αλλά ουσιαστική διαφορά δεν είδαμε, συγκρινόμενοι με όλη την καλοκαιρινή περίοδο που ήταν λίγο πολύ σχεδόν όλα ανοιχτά και πιο χαλαρά! Ήρθε η δεύτερη φορά το φθινόπωρο (με σφοδρότερη την έξαρση όπως φαίνεται και ανεξήγητα γιατί), πριν ένα περίπου μήνα, κι αυτή αποδεικνύεται μέχρι σήμερα, πολύ πιο επώδυνη και πολύ πιο αναποτελεσματική από την πρώτη. Κλεισμένοι στα σπίτια μας, κλειστά τα σχολεία, κλειστές οι δουλειές μας, κλειστά τα γήπεδα και τα γυμναστήρια, περιορισμοί σε κάθε δραστηριότητα με όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις και τα μέσα, αλλά τα κρούσματα αντί να μειωθούν έγιναν ξαφνικά χιλιάδες, γέμισαν ασφυκτικά τα νοσοκομεία και κυρίως οι ΜΕΘ με ασθενείς και το χειρότερο, αυξήθηκαν ραγδαία και πολλαπλασιαστικά από μερικές δεκάδες σε εκατοντάδες οι νεκροί! Θαρρείς και «υπερφυσικά» ο κορονοϊός σήμερα «τρυπώνει» πιο εύκολα μέσα από τις χαραμάδες των σπιτιών, των γηροκομείων και των χώρων εργασίας, θαρρείς οι πιο περιορισμένες κοινωνικές επαφές έγιναν ξαφνικά πιο μεταδοτικές και θανατηφόρες, απ’ ότι συνέβαινε πριν έναν μήνα! Όπως επίσης και
στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο που διεξάγεται σχετικά κανονικά, με πιστή
τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, απουσία φιλάθλων, τα κρούσματα
έχουν πολλαπλασιαστεί και τα προβλήματα απουσιών στις ομάδες έγιναν σε
πολλές περιπτώσεις ανυπέρβλητα!
Ένας ιός που δεν έχει καμία σχέση με τις θερμοκρασίες και το κλίμα όπως άμεσα έχει η γρίπη, εξαπλώνεται ξαφνικά και πάλι ραγδαία, δεδομένου ότι φαινόταν να είχε «χειραγωγηθεί» και να υποχωρούσε σε σημαντικό βαθμό το προηγούμενο διάστημα. Η Θεσσαλονίκη το τρανό παράδειγμα, που «κλεισμένη» εδώ κι έναν μήνα, παρουσιάζει έξαρση αντί για ύφεση!
Μέσα σ’ αυτή την υγειονομική κρίση, σε ότι αφορά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, δεν έχει παρθεί αυτούς τους εννιά μήνες κανένα μέτρο οικονομικής άλλης ενίσχυσης (εκτός της αναμενόμενης επιδότησης από την ΓΓΑ των 2.500 ευρώ που επαρκούν για όσους το ζουν από μέσα, για ένα μόλις μήνα λειτουργίας), κανένα μέτρο ιχνηλάτισης στον χώρο, καμία πρωτοβουλία ενημέρωσης, σχεδιασμού ή προγραμματισμού, κι έχουν αφεθεί όλα στην τύχη τους! Το «βλέποντας και κάνοντας» που εφαρμόζει παντού τόσο η κυβέρνηση συνολικά, όσο και η αθλητική ηγεσία ειδικότερα, όχι μόνο δεν έχει δώσει καμία ουσιαστική λύση, αλλά έχει δημιουργήσει και περισσότερα προβλήματα, στο ήδη προβληματικό και απαξιωμένο και προ πανδημίας ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο… Ούτε οι Ενώσεις έχουν μιλήσει με τις ομάδες, να ανταλλάξουν απόψεις, προβληματισμούς και προτάσεις, για να γνωρίζουν και να συνδιαμορφώσουν αν χρειαστεί κι αν καταστεί δυνατό, τόσο τα σημερινά σχέδια και πλάνα, όσο και τα επόμενα, για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη και ομαλότερη ολοκλήρωση κυπέλλων και πρωταθλημάτων που είναι το ζητούμενο και όχι πότε θα γίνει αόριστα και χωρίς σχεδιασμό-προγραμματισμό μια πιθανή επανέναρξη, όπως έγινε και τον Αύγουστο και τον Οκτώβριο, με την έναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων. Είναι μπροστά μας και η χειμερινή μεταγραφική περίοδος, για όσες ομάδες κάνουν δεύτερες πιο «προχωρημένες» σκέψεις... Χρειάζεται να πέσουν στο τραπέζι και να αναλυθούν όλα τα ενδεχόμενα με βασικά και εναλλακτικά σενάρια και πλάνα. Το κάνει σήμερα και πρώτη όπως πάντα και την τιμά ιδιαίτερα αυτό, η ΕΠΣΜ, που είναι μακράν η καλύτερη και πιο οργανωμένη της επικράτειας, με τις παραλείψεις, τις εμμονές και τα λάθη της, όπως το έχει αποδείξει διαχρονικά.
Αυτή κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί… Κι αν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι ένα από τα καλύτερα δευτερεύοντα τουλάχιστον για πολλούς κι αφορά ορισμένους που έχουν μια «τρέλα», η κοινωνική, οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα που αγγίζει κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής, αφορά όλους και είναι πρωτεύουσα. Αυτή δεν μπορεί να παραμένει σε αναστολή με κυλιόμενες καραντίνες ως η πιο ανέξοδη και βολική λύση για τις κυβερνήσεις! Η ανοησία των SMS, οι επιλεκτικοί περιορισμοί λειτουργίας, πληρότητας και αποστάσεων, οι κατ' οίκον περιορισμοί των «υπόπτων» και κάθε άλλο ημίμετρο, δεν μπορεί να βοηθήσει προς καμία ουσιαστική κατεύθυνση. Να ενισχυθούν πρωτίστως τα εθνικά συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο και πολύ περισσότερο στην χώρα μας που υπολείπεται γενικώς σε πολλά από αναπτυγμένα αλλά και υποανάπτυκτα κράτη, με εξοπλισμό και προσωπικό από την ΠΦΥ μέχρι τις ΜΑΦ και τις ΜΕΘ, ως η σημαντικότερη παράμετρο και παρακαταθήκη για το παρόν και το μέλλον όλων μας και σταδιακά και με όλα τα απαραίτητα μέτρα, να ανοίξουν όλες οι δραστηριότητες. Συνταγογράφηση των τεστ με την ελάχιστη δυνατή ή χωρίς συμμετοχή αφού μιλάμε για το πολυτιμότερο αγαθό για όλους την υγεία, λύση που φαίνεται σε όλη αυτή την διάρκεια της πανδημίας ως η πλέον ενδεδειγμένη και ως ο μόνος τρόπος σίγουρου και ασφαλούς εντοπισμού των κρουσμάτων, των εστιών, της ιχνηλάτισής τους και το πλέον ζητούμενο «τιθάσευσης» της πανδημίας! Κι αν γίνουν όλα αυτά που αναλογούν στις κυβερνήσεις, τότε ανάλογο μερίδιο θα πάρει και η ατομική ευθύνη του καθένα μας που έχει γίνει «καραμέλα» από τους κυβερνώντες, τόσο στο κοινωνικό, όσο και στο επαγγελματικό και οικογενειακό περιβάλλον μας! Τότε ναι, ίσως θα είναι ανεκτή στο μέτρο του δυνατού και της δημοκρατίας και η αυστηρότερη αστυνόμευση και τα τσουχτερά πρόστιμα!
Οι ερασιτεχνικές ομάδες που μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων διαθέτουν ποδοσφαιριστές, αλλά συγκεντρώνουν και φιλάθλους, από διάφορες πόλεις και χωριά της ευρύτερης περιοχής, ίσως αποτελούν ένα καλό δείγμα και ένα πολύ καλό «πείραμα», ανίχνευσης, ιχνηλάτισης και το κυριότερο, του πολυπόθητου ελέγχου της πανδημίας! Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τα σχολεία σε μεγαλύτερο ποσοτικά αριθμό και δείγμα, με μαθητές και εκπαιδευτικούς από χωριά και πόλεις της ευρύτερης περιοχής, αλλά και σε πολλές άλλες ομαδικές και πολυπληθείς καθημερινές δραστηριότητες. Το πλαφόν (10€ τα rapid, 40€ τα μοριακά, που πολύ καθυστερημένα αποφάσισε να βάλει η κυβέρνηση μετά το όργιο κερδοσκοπίας των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων που επέτρεψε και ανέχτηκε αυτούς τους εννιά μήνες, δεν διευκολύνει οικονομικά τις ομαδικές δραστηριότητες και δη τις ερασιτεχνικές, αφού με ένα πρόχειρο υπολογισμό, ένα ερασιτεχνικό σωματείο για παράδειγμα στην καλύτερη και πιο οικονομική περίπτωση θα χρειαστεί να ξοδέψει τουλάχιστον 5.000-7.000 ευρώ το χρόνο, ποσό απαγορευτικό για κάθε «τσέπη» ερασιτεχνικής ομάδας! Ακόμη και τα πολυαναμενόμενα «σωτήρια» εμβόλια που ήδη βρίσκονται στα πρόθυρα της στοχευμένης αρχικά και ευρύτερης κυκλοφορίας έπειτα, όπως λένε οι ειδικοί, θα χρειαστούν τον χρόνο τους, κι απέχουν πολύ ακόμη μέχρι να καταστούν καθολικά ασφαλή και αποτελεσματικά για όλο τον πληθυσμό και για κάθε δραστηριότητα και την λύση-λύτρωση για την υγεία όλης της ανθρωπότητας που δοκιμάζεται.
Καταλήγοντας, ούτε οι καραντίνες κυλιόμενες και μη είναι η λύση, το αντίθετο δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουν, ούτε η συνεχής επίκληση της ατομικής ευθύνης ως η πανάκεια για όλα τα δεινά που μας βρίσκουν και θα μας βρίσκουν, για να πετάνε οι αρμόδιοι την δική τους από πάνω τους, θα αποτελέσει το «εμβόλιο» για την επανέναρξη κάθε δραστηριότητας… Η μόνη λύση είναι η ενίσχυση του ΕΣΥ με κάθε τρόπο, που με σχέδιο, πληρότητα, ετοιμότητα και στόχευση, θα μπορεί να αντιμετωπίζει σε υπερθετικό βαθμό και επιστημονικώς αποτελεσματικά, κρίσιμες, δύσκολες κι έκτακτες καταστάσεις, όπως αυτή που βιώνουμε εμείς και όλη η ανθρωπότητα τον τελευταίο χρόνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου