Ποιοι σήμερα περιμένουν και από ποιους να πουν ή πολύ περισσότερο να κάνουν κάτι αριστερό και πώς το νοηματοδοτούν; Οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ δεν περιμένουν να τους πει κάτι αριστερό, κάτι έστω προοδευτικό, ο χλιαρός Μπάιντεν. Θα είναι ικανοποιημένοι αν τους γλιτώσει από τον Τραμπ. Η Αριστερά στην Ελλάδα, στις διάφορες εκδοχές της, δεν κρέμεται ακριβώς από τα χείλη κανενός ηγέτη. Αυτό θα ήταν θετικό, αν δεν έβγαζε και ο ίδιος ο κόσμος τής παγωμάρα και αμηχανία, μπροστά στον οδοστρωτήρα της νέας κρίσης, μετά την κρίση.
Σήμερα, οι πολιτικοί του χώρου που θέλει να αποκαλείται προοδευτικός, ακόμα και οι αριστεροί αρθρογράφοι, δρουν ενίοτε όπως οι περσόνες των σόσιαλ μίντια. Διακατέχονται από την αγωνία να πουν κάτι έξυπνο, έστω εξυπναδίστικο, για να τραβήξουν την προσοχή ενός κοινού που συγκινείται όλο και πιο δύσκολα και βαριέται όλο και πιο εύκολα. Υποθέτω την ίδια αγωνία νιώθουν και οι δεξιοί για το ακροατήριό τους. Εκείνοι βέβαια μπορούν πάντα να στραφούν στα αγαπημένα τους καταφύγια, την ενοχοποίηση των ξένων, των αριστερών, των φτωχών ή τη θεωρία των δύο άκρων.
Τι σκηνή θα γύρναγε σήμερα ο Μορέτι, αν ξανάκανε την ταινία; Μάλλον δεν θα έβλεπε καν τηλεόραση, ίσως σχολίαζε στο τουίτερ, σίγουρα θα ήταν κλεισμένος λόγω κορονοϊού. Αυτό που δεν θα άλλαζε, κι ας γκρίζαραν τα μαλλιά του, θα ήταν το βλέμμα του, μεταξύ απογοήτευσης και ελπίδας, τσατίλας και κατανόησης, να ψάχνει με το κερί να βρει... κάτι αριστερό, κάτι έστω πρωτότυπο.
Αφροδίτη Τζιαντζή
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου