Ελοκντάνιασε ο Χαμένος

Είναι ένα από τα πολλά παρατσούκλια του Νοεμβρίου. Το χρωστάει στις μικρές ημέρες του. Δεν προλαβαίνει να κατηφορίσει το απόγευμα κι αμέσως η μέρα γκριζάρει ώσπου να δώσει, νωρίς, τη σκυτάλη στο σκοτάδι. Μοιάζει σαν να μπαίνει το φως σ’ έναν μαύρο φάκελο ο οποίος ανοίγει πολλές ώρες μετά αφήνοντας ελεύθερο το φως για κάποιες ώρες.

Ο Χαμένος, λοιπόν, είναι ένας μήνας που γεννά αντιφατικά συναισθήματα. Προετοιμάζει τη βασιλεία του σκοταδιού κι αυτό αναπόφευκτα προκαλεί αλλαγές στις ζωές. Καλές για τους αγρότες που ετοιμάζονται είτε να φυτέψουν είτε να σοδιάσουν. Βαρυθυμία σε αρκετούς που νιώθουν την ψυχολογική πίεση, ιδίως σε μια χώρα που το φως έχει δοξαστεί ποικιλοτρόπως.

Αυτή η βαρυθυμία ανιχνεύεται εύκολα στον δεύτερο γύρο της καραντίνας. Που διαφέρει από την πρώτη· της άνοιξης. Τότε υπήρχε η προσδοκία της βελτίωσης του καιρού. Η αμηχανία ήταν διάχυτη. Σε κάθε κίνηση, ακόμη και στην επιφύλαξη. 'Η στη ζωηρή συζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Διάθεση για αλληλέγγυες πρωτοβουλίες. Υπήρχε η έξαψη που γεννούσε το καινούργιο. Να γραφτούν ημερολόγια, να στραγγίξουν την εμπειρία και να τη μετουσιώσουν σε γνώση για τα ανθρώπινα.

Αυτή την ενεργητικότητα, την ανάγκη για διερεύνηση του πρωτόφαντου βιώματος, πήρε και η μορφή των περιπάτων είτε στον αστικό ιστό είτε στους αγρούς. Το δεύτερο ήταν πιο εύκολο στην περιφέρεια. Στην καθ’ ημάς Σκαμνούλα οι αγροτικοί και επαρχιακοί δρόμοι ελαμπρύνθησαν. Ομαδόν αναζητούσαν οι συμπολίτες τη διέξοδο στην ύπαιθρο. Για όσους αυτή η δραστηριότητα αποτελούσε μέρος της καθημερινότητάς τους, η καραντίνα της άνοιξης θεωρήθηκε ευκαιρία να αποταμιεύσουν εικόνες της φύσης και των περιπατητών.

Ο Απρίλιος και ο Μάιος, ούτως ή άλλως, έχουν μέσα τους τη γέννηση της ζωής. Οι άκρες των δρόμων και τα χωράφια γέμισαν από κάθε είδους αγριολούλουδα. Ολα τα χρώματα και οι ποικιλίες. Λουλούδια και φυτά ξυπνούσαν από την ασημαντότητά τους διεκδικώντας τη δική τους παρουσία. Κι από κοντά οι βαδιστές οιστρηλατημένοι από την προσδοκία.

Εξι μήνες μετά, οι δρόμοι έχουν επιστρέψει στη χειμερία νάρκη τους. Τα αγριολούλουδα έχουν εισέλθει στον μακρύ χειμώνα. Αναζητώ τους περιπατητές. Ελάχιστοι. Και στο συναπάντημα με αυτούς απουσιάζει η φλόγα του πρώτου βιώματος, ίσως και η ελπίδα. Τα βλέμματα απλανή, ίσως από τον χειμώνα που έρχεται. Ενδεχομένως από την κούραση από την επανάληψη του βιώματος. Μπορεί και από τα συγκεχυμένα μηνύματα για τη διάρκεια.

Ο Νοέμβριος ήρθε κουβαλώντας τη μελαγχολία του. Μαζί με τον γκρίζο ορίζοντα. Κι αυτό είναι που βαραίνει στις ψυχές των λοκντανιασμένων συμπολιτών. Η ψυχολογική πίεση. Το αδιέξοδο. Τα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα. Ολα αυτά που γίνονται καυτός ατμός. Κι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Ευάγγελος Αυδίκος

Πηγή: efsyn.gr