Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εφαρμόζοντας το τραμπικό δόγμα του σοκ, από την πρώτη στιγμή διακυβέρνησης σαρώνει τα πάντα στο δημόσιο χώρο και τη διακυβέρνηση, ειδικά εν μέσω πανδημίας, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση και τον πανικό και δημιουργώντας σύγχυση στους πολίτες για τα τεκταινόμενα και τις πολιτικές της. Κατά ίδιο πρότυπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ εταιρίες και λόμπυ συμφερόντων εκπροσωπούνται πλέον ανοιχτά στο κυβερνητικό σχήμα.
Κάπως έτσι, αφού νομοθετεί διάφορες -αναγκαίες κατά βάση- τεχνολογικές εξελίξεις για το δημόσιο τομέα όπως το «εθνικό υπολογιστικό νέφος», δημιουργεί συνθήκες ευνοϊκές για οριζόντια και συνολική αγορά υπηρεσιών από τεράστιους ομίλους, ενώ η κοινή λογική και το δημόσιο συμφέρον θα επέβαλε το αντίθετο. Πρακτικά, με τις μεθοδεύσεις της όμως, δεσμεύει τη χώρα στο διηνεκές με ένα συγκεκριμένο προμηθευτή και εργολαβίες δισεκατομμυρίων ευρώ ενώ δεσμεύει, παράλληλα, και τη χρήση δημόσιων ψηφιακών και κρίσιμων δεδομένων σε Αμερικανούς, κόντρα στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα εθνικά συμφέροντα. Το πρώτο βήμα έγινε, και τα επόμενα θα αρχίσουν σταδιακά να ανακοινώνονται, δικαιώνοντας ή διαψεύδοντας την κριτική.
Παρουσιάζοντας την «επένδυση» της Microsoft στην Ελλάδα ο Πρωθυπουργός δεν κάνει τίποτε λιγότερο από το διαφημίζει, μπροστά στα μάτια μας, μια κραυγαλέα οικονομική και πολιτική διαπλοκή τεράστιων διαστάσεων και να παρουσιάζει ως «επένδυση» τα ποσά που μια ξένη εταιρία θα αρπάξει από τις τσέπες των Ελλήνων και όχι στην ουσία τα ποσά που θα επενδύσει στην πραγματικότητα και παραμένουν «άγνωστα».
Σε πραγματικούς αριθμούς ένα Data Center όπως αυτό της Microsoft δεν μπορεί να κοστίσει πάνω από λίγες δεκάδες εκατ. ευρώ. Οι δε θέσεις εργασίας της «κολοσιαίας» επένδυσης δεν φαίνεται να ξεπερνούν τις... 100, λιγότερες δηλαδή από μια μικρή κονσερβοποιία! Για να μην έχει κανείς αμφιβολία, ποιος διοικεί την ελληνική αποικία, πριν τον Πρωθυπουργό, τις ανακοινώσεις φρόντισε να κάνει ο ίδιος ο Αμερικανός Πρέσβης, κατά το δόγμα του πατρός Μητσοτάκη «Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε...», που μας γυρνά αρκετές δεκαετίες πίσω.
Η Νέα Δημοκρατία, φαίνεται να σχεδιάζει την παράδοση ενός δημόσιου αγαθού -πια- όπως τα «μεγάλα δεδομένα» σε μια εταιρία. Ή να δεσμεύσει για δεύτερη φορά το δημόσιο σε χρήση εμπορικών εφαρμογών μιας εταιρίας ενώ στην Ευρώπη κυριαρχεί ο ανοιχτός και δωρεάν κώδικας. Όλοι «φωτογραφίζουν» μία εταιρία.
Παρεμφερές φυσικά το άλλο μεγάλο ζήτημα της «δωρεάς» άλλης αμερικανικής εταιρίας του συστήματος τηλεκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας, τη σύμβαση της οποίας η Υπουργός αρνείται πεισματικά επί μήνες να φέρει στη Βουλή. Ανεξήγητο αφού πρόκειται για «δωρεά». Ενώ το επόμενο μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο θα είναι τα ποσά που θα δαπανηθούν μέσω σχημάτων ιδιωτικού δικαίου - άρα χωρίς διαφάνεια - για διάφορες ψηφιακές εργολαβίες, το ύψος των οποίων προκαλεί ίλιγγο.
Έτσι, μπορεί η κυβέρνηση να αποδεικνύεται ανίκανη σε όλα, να μην έχει καταφέρει μήνα Οκτώβριο, να ράψει μια κανονική μάσκα για να δώσει στους μαθητές, ή να έχει πεσμένο επί εβδομάδες το σύστημα έκδοσης αδειών ΙΧ, είναι ικανή όμως να κάνει «ψηφιακές» μπίζνες επικών διαστάσεων, με κρατικό χρήμα και ξένους κολοσσούς. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου