Βγάλ’ τον υπουργό απ’ την πρίζα

Το θυμόμουν ως ένα περίεργο όνομα σε συζητήσεις των μεγάλων, όταν ακόμα έπαιζα με τα χώματα. Υπήρξαν και αυτές οι εποχές. Που τα παιδιά έπαιζαν, χωρίς φόβο (των γονιών), με τα χώματα στα πάρκα και οι μεγάλοι, χωρίς συνείδηση της ευθύνης (των παιδιών), «έπαιζαν» με τα όπλα σε ένα μέρος μ’ ένα περίεργο όνομα: Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Δύο πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες είχαν εμπλακεί (από τότε) σε έναν παρατεταμένο, ακήρυχτο πόλεμο στα ορεινά ύψη του Καραμπάχ. Το Αζερμπαϊτζάν με τη στήριξη της Τουρκίας και απέναντί του οι Αρμένιοι.

Το 2020 ξαναγυρίζουμε πίσω 30 χρόνια και ξαναπολεμάμε για τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο σκοπό (η λέξη-κλειδί είναι μία: ενέργεια) αλλά με πιο εξελιγμένα όπλα πλέον. Λένε πως ένα ντρόουν (ένα ντρόουν!) των Αζέρων διέλυσε περισσότερα από ένα άρματα μάχης των Αρμενίων. Αν αυτό είναι αλήθεια, έχει προχωρήσει πολύ η βιομηχανία του πολέμου. Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν χρυσοπληρώνει Σύρους μισθοφόρους εναντίον των Αρμενίων και τη «λέει» και στην Ευρώπη για την ανικανότητά της.

Αδικο έχει; Αν δεν ήθελαν οι «μεγάλες δυνάμεις» της Ευρώπης, θα συνεχιζόταν ο πόλεμος; Μ’ αρέσει που η Ε.Ε. έχει πάρει και Νόμπελ Ειρήνης! Ενα ντρόουν φτάνει για να ξεφτιλίσει και τον θεσμό και την Ενωση και τα Νόμπελ της. Ο πόλεμος της ενέργειας καλά κρατεί, με τις ευλογίες όλων.

Οσο για μας, δεν έχουμε παρά... να βγάλουμε τον «υπουργό» από την πρίζα. Απλό είναι, μα θέλει κότσια. Και ένα «όλοι μαζί».

Προς το παρόν, πάντως, άλλοι παθαίνουν «ηλεκτροπληξία» κι εμείς απλώς γράφουμε άρθρα.

Πηγή: efsyn.gr