Η υποκρισία των άδειων γηπέδων και η ψυχαγωγία της τηλεόρασης

Τα περίπτερα κλείνουν εδώ και αρκετό καιρό τα μεσάνυχτα. Κι όποιος προλάβει. Οπως και τα νυχτερινά μαγαζιά. Η αστυνομία ξεχύνεται στις πλατείες για να συνετίσει όποιον αμούστακο έφηβο παραβιάσει το ωράριο. Μετά τα μεσάνυχτα μπορεί να «κολλήσεις» πιο εύκολα, πριν από τις δώδεκα, μάλλον όχι. Ολα είναι συνήθεια. Ετσι καθοδηγείται ο λαός. Με πειθαρχία. Με πλύση εγκεφάλου από τις τηλεοράσεις και με μέτρα που επιβάλλονται και μετά γίνονται συνήθεια.

Συνηθίσαμε άλλωστε στις μέρες μας και μας φαίνεται νορμάλ να επιβάλλεται η υποκρισία αντί της λογικής. Το φαίνεσθαι έναντι του είναι. Να επικρατούν παντού οι εντυπώσεις και ουδέποτε η ουσία. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και ειδικότερα στη νέα εποχή των social media.

Αντί να έχουμε τις απαιτούμενες κλίνες και παροχές στα νοσοκομεία, αντί να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα επαρκές σύστημα υγείας για να υποστηρίξουμε τα περιστατικά των συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη, αποφασίζουμε παντός είδους περιορισμούς. Για να ελέγξουμε την ανυπαρξία μας. Βλέπεις τα γήπεδα και σε πιάνει κατάθλιψη. Αδεια καθίσματα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ψυχή ζώσα. Λιγότερος κόσμος, με έλεγχο, σε σχετική απόσταση, δεν θα ήταν παράλογο να συμβαίνει στις παρούσες συνθήκες. Οχι όμως και «νέκρα»…

Τι είναι άλλωστε ο αθλητισμός; Ψυχαγωγία και διασκέδαση. Ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεφεύγει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, τα ατελείωτα βάρη που κουβαλάει και του βάζουν τη θηλιά στον λαιμό. Κι όσο κι αν επιβάλλεται, χρόνια ολάκερα η ψυχαγωγία της τηλεόρασης, η διασκέδαση διά της οθόνης δεν είναι λύση ούτε για αστείο. Είναι ποιοτική κατάρρευση και υποτίμηση της νοημοσύνης μας.

 

Κώστας Μανωλιουδάκης

Πηγή: efsyn.gr