Σας καλούμε να... συμπλεύσετε με τον συνειρμό μας: Η πρόσφατη έκθεση ζωγραφικής με τίτλο της-κάλεσμα «Οταν η ζωγραφική συναντά το ποδόσφαιρο», ήταν ουσιαστική ευκαιρία. Μέσω της επικοινωνίας με τους εικαστικούς που αποτύπωσαν ερεθίσματα της μπάλας, εκτός των άλλων επαναφέραμε κορύφωση της σκέψης του Αλμπέρ Καμί. Ο Γάλλος διανοητής (αλλά και τερματοφύλακας ερασιτεχνικής ομάδας στα νεανικά χρόνια του) είχε υπογράψει την παραλαβή του Βραβείου Νόμπελ (1957) με λέξεις που, μας, κυνηγούν: «Στο ποδόσφαιρο οφείλω όσα γνωρίζω για την ηθική και το καθήκον» και «Το σχολείο μάς ετοιμάζει για έναν κόσμο που δεν υπάρχει»...
Ζητούμενο, λοιπόν, η ορθή κοινωνικοποίηση των παιδιών. Παράπλευρη (το εννοούμε!) σκέψη, χωρίς να αναιρείται η ουσία της, μετά και την ικανοποίηση και παράλληλα λήξη της κοινής αγωνίας, ισότιμης της αξίας που έχει η ζωή, με την καταδικαστική απόφαση για τους στυγνούς λύκους. Δεν ξεχνούμε πόσοι μαθητές, νέοι είχαν ενταχθεί στη Χρυσή Αυγή. Η επόμενη μέρα είναι το ίδιο κρίσιμη. Οι υγιείς κοινωνικές ομάδες που συνιστούν πλειοψηφία οφείλουν, με την ίδια σύμπραξη που επέδειξαν στην απαίτηση καταδίκης των ναζιστών, να συμβάλουν ώστε να ριζώσουν υγιείς γέφυρες κοινωνικοποίησης των νέων. Εφηβοι, νέοι είχαν, έστω πρόσκαιρα, εγκλωβιστεί υπό τις εντολές αρχηγών και άμεσων συνεργατών της εγκληματικής οργάνωσης.
Καμπανάκι, λοιπόν, και για την αθλητική οικογένεια. Ο αθλητισμός, η σωστή, αγωνιστική και διοικητική, δομή του είναι ακριβώς αυτό: μέσο κοινωνικοποίησης μακριά από παρόμοιες παγίδες. Πρόσθετη λοιπόν η ευθύνη για εξυγίανση και συγκρότησή της, ώστε να συνιστά φωτεινή οδό για τους πολίτες τού αύριο...
Σπύρος Τσάμης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου