Τι να πρωτοειπωθεί για την κατάσταση που επικρατεί στους τρεις προσφυγικούς καταυλισμούς στη Λέσβο; Το ζήτημα μπορεί να μελετηθεί από αμέτρητες οπτικές γωνίες.
Το κυριότερο όμως ,και αυτό που θα έπρεπε να αναλογιστούμε συλλογικά, είναι το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας για τα άτομα εκείνα που πόλεμοι και οικονομικά βάρη τους "έσυραν" προς τις "Εύξεινες" ακτές των ελληνικών νησιών και τα σύνορα των υπολοίπων χωρών. Άτομα που για ακόμα μια φορά τους "απαγορεύεται" να διάγουν ειρηνικά την υπόλοιπη ζωή τους, όπως έχουν το «προνόμιο» να ζουν οι κάτοικοι των μονάχα κατ' όνομα πολιτισμένων χωρών της Ευρώπης.
Οι θεωρίες είναι διάφορες και ακόμα δεν έχει βρεθεί ξεκάθαρος ένοχος για τις φωτιές που ξέσπασαν στους καταυλισμούς.
Υπάρχουν υποψίες τόσο για δράση εθνικιστών, σε μια ακόμη επίδειξη "Ελληνικής Φιλοξενίας" όσο και για υποκίνηση από τους ίδιους τους πρόσφυγες, σε μια απόπειρα να ξεφύγουν από την φυλακή στην οποία απεστάλησαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση με μηδαμινή βοήθεια και ενδιαφέρον για τις όποιες δυσχέρειες αντιμετώπιζαν οι ξενιτεμένοι πληθυσμοί.
Παρόλο που δεν υπάρχει ένα άτομο στο οποίο μπορούν να επιρριφθούν σύσσωμες οι κατηγορίες, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Σε τελική ανάλυση αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ύπαρξη της Μόριας και των κάθε είδους "Μοριών" σε όλη την Ευρώπη, αποτελούν απόδειξη όχι μόνο της ανικανότητας των ιθυνόντων να διαχειριστούν αυτό το κύμα ανθρώπων, αλλά και της γενικότερης αποτυχίας του ανθρώπου να δείξει την δέουσα αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο του που πεσμένος κάτω, ζητά να του τείνουν χείρα βοηθείας.
Γιώργος Κούλης
πρωτοετής φοιτητής Αγγλικής Φιλολογίας ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου