Το λιντσάρισμα της ανθρωπιάς

Έβγαλαν τις μάσκες οι φανεροί θαυμαστές του αγοραίου λαϊκισμού, του ξενοφοβικού και ρατσιστικού λόγου τύπου Τραμπ, κι έπιασαν δουλειά σε έντυπα και κανάλια προκειμένου να αποδείξουν την επικινδυνότητα των δηλώσεων του Αντώνη Λιάκου, φτάνοντας στο σημείο να ζητήσουν παρέμβαση εισαγγελέα!

Κι ως εδώ καλά, μια και ούτε ο Τραμπ έχει τίποτα να ζηλέψει από όλους αυτούς που βλέπουν σαν μοναδική διέξοδο στο προσφυγικό την βίαια επαναπροώθηση ή τα ακατοίκητα ξερονήσια.

Τι συμβαίνει όμως με εκείνους που επιμένουν να φορούν όχι την πάνινη μάσκα του κορονοϊού αλλά εκείνη του ανθρωπιστή, του δημοκράτη, του σκεπτόμενου, του υπερασπιστή του δίκαιου κλπ.; Γιατί μόλις είπε ο Αντώνης Λιάκος –με όποια έμφαση κι αν έδωσε στο λόγο του– μια αυτονόητη αλήθεια για το απελπιστικό αδιέξοδο στις ζωές των προσφύγων της Μόριας, έκρυψαν όλοι αυτοί το κεφάλι στην άμμο, αμολώντας λίγο ακόμα από το απόθεμα δηλητηρίου που έχουν συσσωρεύσει; Πόσο χαμηλά φτάνει η βαρβαρότητα στο βωμό μιας πολιτικής σκοπιμότητας;

Αν μπει στον κόπο να σκεφτεί λίγο ο «πολλά βαρύς» Μ. Χρυσοχοίδης τι έχουν περάσει αυτά τα 18χρονα παιδιά που θεωρητικά προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες για να φτάσουν στην Ελλάδα και τι έχουν βιώσει επί μήνες κλεισμένα ερμητικά μέσα σε ένα στρατόπεδο, λες και φταίνε αυτά για τους πολέμους και τις πανδημίες, τότε ίσως καταλάβει ο υπουργός αυτό που είπε ο Αντώνης Λιάκος.

Αν ο οποιοσδήποτε πολίτης που διαμαρτύρεται όταν το εφηβικής ηλικίας παιδί του  θέλει να βγει με τους φίλους του και να πάει διακοπές μετά από μήνες κλεισμένο στους τέσσερις τοίχους, τότε θα μπορέσει να κατανοήσει την απελπισία και τη φρίκη που βιώνουν οι τρόφιμοι της Μόριας που έφτασαν με κίνδυνο της ζωής τους στα νησιά και ζήτησαν βοήθεια.

Αν ρωτήσουν όλοι αυτοί οι δήθεν σκεπτόμενοι ένα οποιοδήποτε ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο από εκείνους που συμβουλεύονται για τα δικά τους παιδιά, θα ακούσουν το αυτονόητο. Ότι σε τόσο ακραίες συνθήκες εξαθλίωσης και εγκλεισμού χωρίς αιτία οι νέοι άνθρωποι συχνά στέφονται σε πράξεις απελπισίας.

Θα προτιμούσαν ίσως οι μεγάλοι ταγοί της ενημέρωσης και της πολιτικής να δουν μια ντουζίνα αυτοκτονίες μια και αυτό θα διατηρούσε τη χρυσοχοΐδια τάξη. Κανείς προφανέστατα δεν επιβραβεύει μια έκνομη και τόσο επικίνδυνη ενέργεια σε ένα κατάμεστο στρατόπεδο αν φυσικά αποδειχτεί  ότι οι συλληφθέντες προέβησαν σε αυτή την πράξη.

Όμως κανείς δεν μπορεί να αγνοεί επιδεικτικά τις αιτίες και να μην κατανοεί ότι οι εξευτελιστικές και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης χιλιάδων αθώων ανθρώπων, η στέρηση της παραμικρής ελπίδας για το αύριο μπορεί να οδηγήσουν κάποιους σε καταστάσεις ακραίες.

 

Άντα Ψαρρά

Πηγή: efsyn.gr