Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Ελλάδα οφείλει να επιλύει τις διεθνείς διαφορές της με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και συγκεκριμένα τη Σύμβαση UNCLOS, η οποία την υποχρεώνει να οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της με τα γειτονικά κράτη με τα οποία έχει αντικείμενες ακτές σε περίπτωση που η απόσταση των ακτών αυτών είναι μικρότερη των 400 ν.μ. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της γείτονος Αιγύπτου.
Παρ’ όλα αυτά όμως η συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε, όχι λόγω αδυναμίας ή έλλειψης διαπραγματευτικών τεχνικών, αλλά γιατί η αιγυπτιακή πλευρά δεν δεχόταν να κάνει καμία ουσιαστική υποχώρηση. Οπότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ορθώς έκρινε ότι ήταν προς το συμφέρον του ελληνικού λαού να μην προχωρήσει σε μια βιαστική υπογραφή συμφωνίας απλά και μόνο για να δείξει ότι δήθεν επιλύει το πρόβλημα.
Αντιθέτως η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχώρησε στην υπογραφή της συμφωνίας βιαστικά προκειμένου να εμφανιστεί ότι τακτοποιεί όλα τα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα στον διεθνή χώρο. Προβάλλει δε τη συμφωνία ως έναν συμβιβασμό που ενισχύει δήθεν τη διπλωματική θέση της χώρας. Ομως, η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου δεν φαίνεται να είναι ένας έντιμος συμβιβασμός, αλλά μια άτακτη υποχώρηση για τους ακόλουθους λόγους:
Η Ελλάδα αναγκάζεται να δεχτεί σχεδόν όλες τις απαιτήσεις των Αιγυπτίων.
Δεν γίνεται οριοθέτηση από τον 28ο μέχρι και τον 32ο μεσημβρινό, όπου συμπεριλαμβάνεται και το Καστελόριζο. Δίνει περιορισμένη επήρεια σε μεγάλα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος, η Κάρπαθος και η Κρήτη, αλλά και στην Κάσο. Δεν δίνεται καθόλου επήρεια σε νησιά νότια της Κρήτης, όπως το Κουφονήσι, που μπορούν να συντηρήσουν αυτοτελή οικονομική ζωή. Υπενθυμίζεται ότι τέτοιου τύπου νησιά δικαιούνται πλήρη επήρεια σύμφωνα με την UNCLOS.
Η Ελλάδα φαίνεται ότι δέχτηκε να μην εφαρμοστεί ως μέθοδος οριοθέτησης μόνο η μέθοδος της μέσης γραμμής. Η οριοθέτηση με εφαρμογή της αρχής της μέσης γραμμής θα έδινε ελληνική ΑΟΖ εμβαδού 38.859 km2. Αντιστοίχως θα έδινε αιγυπτιακή ΑΟΖ εμβαδού 35.051 km2. Η συμφωνία του Καΐρου δίνει στην Ελλάδα ΑΟΖ εμβαδού 32.525 km2 και στην Αίγυπτο ΑΟΖ εμβαδού 41.385 km2 και είναι αρκετά πιθανό να παραχωρήθηκε μέρος έκτασης που είναι πλούσια σε κοιτάσματα.4
Η Ελλάδα δεν φρόντισε να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στην περιοχή στα 12 ν.μ. προ της συμφωνίας ώστε να ενισχυθεί η θέση της. Παραμένει αβέβαιο αν θα το πραγματοποιήσει στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Οι Αιγύπτιοι ανάγκασαν την Ελλάδα σε τμηματική συμφωνία, διακηρύττοντας ότι μόνο με μια τέτοια συμφωνία θα προχωρήσουν σε υπογραφή. Παρ’ όλα αυτά η τμηματική συμφωνία, εκτός από τα προαναφερθέντα προβλήματα, φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση την Ελλάδα. Με τη νέα της NAVTEX η Τουρκία ανακοινώνει έρευνες σε περιοχές που σταματούν ακριβώς στο σημείο που ξεκινά η οριοθέτηση ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο. Συνεπώς, η Ελλάδα με την τμηματική συμφωνία είναι σαν να αποδέχεται ότι τα ύδατα αυτά είναι αμφισβητούμενα και ότι αδυνατεί στην παρούσα φάση να τα οριοθετήσει, δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να παρουσιαστεί ως νόμιμη δύναμη. Η Τουρκία, όπως φαίνεται, αρπάζει αμέσως την ευκαιρία που της έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ανακοινώνει τις προαναφερόμενες έρευνες, χωρίς παράλληλα να δεσμεύει περιοχές που η Ελλάδα οριοθέτησε με την Αίγυπτο.
Παρ’ ότι η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, όπως αποδεικνύεται άλλωστε και από όλες τις ψύχραιμες και έντιμες αναλύσεις, αλλά και από τα ίδια τα στοιχεία καθαυτά, είναι καθ’ όλα επιζήμια για τα ελληνικά συμφέροντα και μάλιστα επιλύει ένα εθνικό ζήτημα διαπαντός, ήτοι χωρίς δυνατότητα αλλαγής ή υπαναχώρησης στο μέλλον, με βλαπτικό για τη χώρα μας τρόπο, ορισμένες φωνές από την αντιπολίτευση επέλεξαν να επικροτήσουν αυτήν την κακή συμφωνία.
Αλλωστε δεν είναι κρυφό ότι υφίσταται μια υποφώσκουσα σύγκλιση δυνάμεων της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, που έχει πατρίδα της μόνο την εξουσία και το χρήμα, με ορισμένες «αριστερίζουσες» δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις συγκλίνουν σε ζητήματα που αφορούν από τις εθνικές υποχωρήσεις, τις οποίες υπογράφει τη μία πίσω από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μέχρι και ζητήματα οικονομίας, όπως για παράδειγμα τα «κόκκινα» δάνεια, καθώς το ζητούμενο για αυτές τις δυνάμεις, παρ’ ότι κινούνται από φαινομενικά αντιθετικούς πολιτικούς πόλους, δεν είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας, αλλά η πολιτική «του καλού παιδιού» στις ξένες δυνάμεις, στο όνομα της εξουσίας.
Αυτές οι πολιτικές αντιλήψεις που εκκινούν από την πλευρά της Δεξιάς δεν μας αφορούν. Εναπόκειται στις υγιείς δυνάμεις της Δεξιάς να καθαρίσουν την αυλή τους. Οσον αφορά όμως τις άλλες δυνάμεις, που εκκινούν από τα αριστερά, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι υπολογίζουν χωρίς τους προοδευτικούς ψηφοφόρους. Η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη είναι πατριωτική δύναμη ευθύνης και πραγματική ασπίδα προστασίας στα εθνικά συμφέροντα και στα συμφέροντα των πολλών και μη προνομιούχων.
Με αυτές τις θέσεις η μεγάλη προοδευτική παράταξη κυβέρνησε τη χώρα για δεκαετίες προς όφελος του ελληνικού λαού και διαφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα. Και αυτές οι δυνάμεις θα κυριαρχήσουν ξανά είτε το θέλουν είτε όχι οι αριστερίζουσες εκκρεμότητες, διότι ο προοδευτικός κόσμος έχει και πατρίδα και γνώση και διάθεση να πάει τη χώρα μπροστά.
Θεοδώρα Τζάκρη - Βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου