Από πού να το πιάσω; Να το πιάσω από την αρχή; Να κάνω, λες, την ανατροπή; Να γίνω ολάκερη μια πρωτοπορία;
Από την αρχή θα το πιάσω, θα κάνω την ανατροπή (πού ’σαι ρε Πρετεντέρη με τα «μεγκά-λα» σου!), θα γίνω ολάκερη μια πρωτοπορία (πού ’σαι ρε Μπακογιάννη με τα χουντογλαστρόνια σου!) και θα περάσω πάραυτα στις ερωτήσεις που καίν’ τα μέσα μου... όπως ο ήλιος καίει τις ψυχές των πληγωμένων (που θα μπορούσε να ’χε πει ο Λειβαδίτης, αλλά δεν το είπε γιατί ήταν καλός ποιητής). Πάμε λοιπόν:
Τι είναι αυτό που έχει δύο ποδάρια, ξυπνάει το πρωί (πρωί πρωί), τα τεντώνει, βλέπει μαύρο ουρανό (μαύρο μαύρο), αναρωτιέται τι και πώς, δεν πολυαγχώνεται, όμως, κιόλας κι όταν μαθαίνει πως ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης έπιασε φωτιά και το μαύρο που βλέπει είναι αγνός καρκίνος που αναπνέει και η φωτιά κρατάει τρεις μέρες, δεν αναρωτιέται: «μα είναι δυνατόν να φτιάχτηκε εργοστάσιο ανακύκλωσης που να μην έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα σε περίπτωση πυρκαγιάς»;
Τι είναι αυτό που έχει δυο ποδάρια, τη μια μέρα κοιμάται, με τα ποδάρια σκεπασμένα, ενώ έχει ακούσει από τα πλέον επίσημα χείλη (του Συμβούλου του πρωθυπουργού για θέματα Εθνικής Ασφάλειας! Αντιναύαρχος! Ξέρεις τι καψώνι έχεις φάει για να γίνεις αντιναύαρχος;) πως τουρκικό σκάφος έχει μπει στην υφαλοκρηπίδα σου και σε ερευνά, και την άλλη μέρα ξυπνάει, με ποδάρια ξεσκέπαστα, και ο εν λόγω έχει δηλώσει παραίτηση γιατί η αλήθεια που ’πε «δημιούργησε πρόβλημα στην κυβέρνηση» (προσοχή: όχι στη χώρα!) και δεν αναρωτιέται «ε και; Σιγά που κάτι τρέχει στα γύφτικα αν ενοχλήθηκε η κυβέρνηση!» και συνεχίζει και κοιμάται ήσυχο;
Τι είναι αυτό που δέχεται να μπαίνουν κάμερες στα σχολεία, όπου γίνονται «άνθρωποι» και «πολίτες» μικρά παιδιά, και λίγο μετά ξαναδέχεται να μπουν και μάσκες – όχι στις κάμερες, αλλά στα ίδια τα μικρά παιδιά και τρώει και την κοροΪδία για το ποιός θα τις πληρώνει κιόλας;
Τι είναι αυτό που με πόδια και με χέρια μπαζώνει ρέματα, μπαζώνει και τις διόδους που περνάνε τα νερά στη θάλασσα και σε μεγάλη, καταστροφική νεροποντή πιστεύει τον Χαρδαλιά όταν του λέει ότι «δε φταίμε εμείς. Οι μετεωρολόγοι φταίνε που δεν το είπαν» (μωρ’, το ’παν, το ’παν!) και μετά δέχεται 600 ευρώ «οικονομική ενίσχυση» από τον Μητσοτάρχα που δεν φτάνει ούτε για ζήτω, αλλά λέει «ζήτω» (και όχι «ζητώ», πόσω μάλλον απαιτώ»);
Τι είναι αυτό που πάει να κάνει «επενδύσεις», τσιμεντώνοντας δάση, αφού «θα καούν που θα καούν» και πράγματι τελικά καίγονται;
Τι είναι αυτό που βασίζει το μέλλον του σε αυτό που πάει να κάνει «επενδύσεις», τσιμεντώνοντας δάση, αφού «θα καούν που θα καούν» και πράγματι τελικά καίγονται;
Και τέλος, τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; (άσχετο, αλλά είναι ωραίο τραγούδι και άδραξα την ευκαιρία να βολτάρω και λίγο τις ευαισθησίες μου).
Τα ’δωσε; Δεν τα ’δωσε;... Ο Χρυσό, η υπουργάρα μας που μας προστατεύει, αρνήθηκε να καταθέσει στη Βουλή τις διαπιστώσεις των επιστημόνων για τα απανωτά περιστατικά αστυνομικής βίας.
Ανθρακας; Τι άνθρακας;... Κάρβουνο του κερατά είναι οι «επενδυτές» από το Χόλιγουντ, με τους οποίους φωτογραφιζόταν στα υπουργογραφεία του ο Αδωνις, η άλλη υπουργάρα που θα μας «αναπτύξει», και που θα έφερναν στην Ελλάδα εκατομμύρια. Για «επικίνδυνες πρακτικές του fund-φάντασμα την εποχή της πανδημίας» έκανε λόγο αμερικανική εφημερίδα αναφερόμενη σε δαύτους. Κάτι χάπια πούλαγαν, Coronax τα έλεγαν, αντικορονοϊικά. Σοβαρές μπίζνες!
Δίπλα; Κολλητά!... Δίπλα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας ξεφύτρωσαν ανεμογεννήτριες. Οχι τώρα. Από το 2009 και κανείς δεν τις σταμάτησε. Μέσα ή δίπλα σε καμένες και αναδασωτέες περιοχές ξαναξεφύτρωσαν. Οχι τότε. Τώρα.
Τα έγδαραν. Τους έβγαλαν τα νύχια. Τα κρέμασαν. Δύο κουτάβια. Στα Χανιά. Προχθές. Το ’καναν «άγνωστοι» είπαν, όσοι δεν μίλησαν.
Τι είναι «αυτό», δεν ξέρω. Δεν το αναγνωρίζω.
Τι είναι τα υπόλοιπα ξέρω. Συνέπειες.
ΥΓ: Α, ξέρω και ότι το από πίσω σαν ψαλίδι και από κάτω σαν μπαμπάκι είναι το χελιδόνι. Μας κάνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου