Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τείνω να χάσω και το χιούμορ μου. Και όλοι γνωρίζουμε (γνωρίζουμε άραγε όλοι;) τι γίνεται σαν χάσει κάποιος τη διάθεση για σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο πως είναι το πρώτο που «χτυπάνε» όλα τα δικτατορικά καθεστώτα. Ούτε είναι τυχαίο πως αν θέλεις να σε πάρουν «στα σοβαρά», στην πρώτη που γυρνάς την πλάτη είναι η σάτιρα. Καλοπροαίρετη, κακοπροαίρετη δεν έχει σημασία (για μένα έστω). Σημασία έχει να είναι σοβαρή!
Καθόλου δεν θα με χάλαγε, για παράδειγμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε να φτιάξει ο ίδιος κάποιο προσωνύμιο της Παναγίας στο κείμενο που ανάρτησε ο Τσίπρας και για το οποίο τόσος ντόρος έγινε. Να την έλεγε, για παράδειγμα, Παναγία η Αριστεροκρατούσα. Ούτως ή άλλως, το θείο βρέφος πάντα από τ’ αριστερά το κρατάει.
Διόλου, επίσης, δεν θα με χάλαγε αν ο Πέτσας έβγαινε κι έλεγε πως τα 40 εκατομμύρια που έδωσαν για να «σιγοντάρουν» άσχετα (μα και πολύ σχετικά) ΜΜΕ την «εκστρατεία» για τον κορονοϊό, θα τα δώσει για μισθούς εκπαιδευτικών ώστε να κάνουν πρωί-απόγευμα τα παιδιά σχολείο και να αποφευχθεί ο συνωστισμός στις τάξεις... Το φαντάζεσαι;
Ή να έβγαινε, λέει, ο Μητσοτάρχας και να έλεγε πως «εμείς προειδοποιήσαμε πάντως», αναφερόμενος στη διάρρηξη στο σπίτι της εισαγγελέως διαφθοράς για την υπόθεση Novartis Ε. Τουλουπάκη... Απίθανο;
Ή να έβγαινε η Καμερέως και να ’λεγε «Φωνάξατε, φωνάξατε, ορίστε! Πάρτε δυο μάσκες πάνινες και βουλώστε το τώρα»... Καλό, ε;
Με χιούμορ ή χωρίς, λίγη (ελάχιστη έστω) ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Την πολλή την κοροϊδία δεν την θέλει ούτε ο παπάς. Μη σου πω ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός δεξιός και σε τρομάξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου