Την απελευθέρωση των απολύσεων στις επιχειρήσεις προτείνει απροσχημάτιστα ως ένα από τα μέσα αναπτυξιακής πολιτικής η ενδιάμεση έκθεση Πισσαρίδη. Ειδικότερα, με στόχο την προσαρμογή του εργατικού δυναμικού, οι συντάκτες της έκθεσης υποστηρίζουν ότι υπάρχουν «περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων» και πως οι συγκεκριμένοι περιορισμοί, δηλαδή οι ρυθμίσεις για τα όρια των ομαδικών απολύσεων, αφού στις μικρές επιχειρήσεις οι απολύσεις είναι στην πράξη απελευθερωμένες, «αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις».
Πρακτικά, οι ακαδημαϊκοί που εμπνεύστηκαν αυτό το απόσπασμα επαναλαμβάνουν με «άλλα λόγια» το παρωχημένο μοντέλο της αποκαλούμενης ευασφάλειας (flexicurity) και μάλιστα σε μια καταρρέουσα αγορά εργασίας, με πάνω από 400 χιλιάδες εργαζόμενους σε καθεστώς αναστολής σύμβασης, με αυξανόμενη ανεργία σε συνθήκες που δεν δημιουργούνται παρά ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας.
Επίσης, προτείνουν άρση των υποχρεώσεων που έχουν οι επιχειρήσεις για τη δήλωση των υπερωριών αλλά και μείωση του κόστους των υπερωριών.
Κατά γράμμα το απόσπασμα της έκθεσης για τα μέτρα πολιτικής στην αγορά εργασίας αποτυπώνεται ως εξής:
■ «Εξορθολογισμός των υποχρεώσεων υποβολής στοιχείων από τις επιχειρήσεις. Οι ισχύοντες κανονισμοί για την αποτροπή εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες έχουν οδηγήσει σε μια σειρά γραφειοκρατικών υποχρεώσεων εκ μέρους των εργοδοτών έναντι του κράτους. Οι υποχρεώσεις αυτές είναι όμως ορισμένες φορές αδύνατον να εκπληρωθούν (π.χ. ενημέρωση εκ των προτέρων για υπερωριακή απασχόληση για την κάλυψη έκτακτων αναγκών). Τέτοιες υποχρεώσεις πρέπει να απλοποιηθούν και να εξορθολογιστούν. Στην αντίθετη περίπτωση οδηγούν είτε σε περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας είτε σε επέκταση “παράνομων” πρακτικών.
■ Εξορθολογισμός της χρήσης και του κόστους των υπερωριών. Η ευελιξία στη χρήση υπερωριών είναι σημαντική για την οικονομική δραστηριότητα. Το κόστος των υπερωριών πρέπει να ευθυγραμμιστεί με εκείνο σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
■ Μείωση της φορολογικής σφήνας. Αναμένεται ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να αποκαλύψει την αδήλωτη απασχόληση και συνεπώς να αντισταθμίσει μέρος, τουλάχιστον, των χαμένων κρατικών εσόδων.
■ Προσαρμογή εργατικού δυναμικού. Περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις. Η διασφάλιση των κανονισμών υγείας και ασφάλειας, καθώς και η αποτροπή διακρίσεων είναι υψίστης σημασίας, το ίδιο και η προστασία των εργαζομένων από αθέμιτες απολύσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου