«Κλαίω, κλαίω για τη γενιά του κόπυ-πέιστ. Κλαίω και που, όταν δεν κλέβει, μετά βίας ξεπερνά το απλό συλλάβισμα»
Μα, καλά, η αλεπού 100 και το αλεπουδάκι 101; Αυτό αναρωτήθηκαν πολλοί καθηγητές ΑΕΙ όταν είδαν τα γραπτά των φοιτητών τους στην τελευταία εξεταστική που λόγω ιού έγινε από απόσταση. Το πρώτο τεστ μάλλον ήταν αρνητικό αφού ή έγιναν διάνοιες όλοι ή έπεσε πολλή αντιγραφή.
Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα κάποιοι καταφέραν να μεταφράσουν αρχαία κείμενα ολόκληρα κατεβατά, κάτι που ούτε οι ίδιοι οι διδάσκοντες δεν μπορούν. Μα με όλες τις τελείες και τα κόμματα σωστά… Μωρέ μπράβο…
Ένας καθηγητής αναφέρει, μεταξύ άλλων «για να μην ακουστεί μακρύς θρήνος και πνιγώ στα email με αιτήματα “σας παρακαλώ να δείτε μήπως έχει γίνει κανένα λάθος” και άλλα τέτοια, γράφω το παρόν σημείωμα για τους φοιτητές του Τμήματος (…).
Αγαπητοί μου φοιτητές φέτος στην εξ αποστάσεως εξέταση παρατήρησα ένα φαινόμενο στα διαγωνίσματά σας το οποίο δυστυχώς έχει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα στη βαθμολογία. Για να βάλω τα πράγματα σε τάξη: Τον παλιό καλό καιρό που οι εξετάσεις γινόταν δια ζώσης οι απαντήσεις των φοιτητών στα θέματα ήταν αρκετά διαφορετικές ή έστω σε ένα βαθμό διαφοροποιημένες από το κείμενο βιβλίου ή σημειώσεων.
Στην μετάφραση και μάλιστα σε μετάφραση που έχω ο ίδιος δημοσιεύει στο εγχειρίδιο που μοιράζεται οι αποκλίσεις από το κείμενο ήταν πάντοτε αισθητές και άντε να έβρισκα τρία με πέντε γραπτά στα 100 που πλησίαζαν ή παρέθεταν σχεδόν αυτολεξεί την δική μου (…)
Το πώς από τα τρία ως πέντε στα 100 τέτοια γραπτά των δια ζώσης εξετάσεων ανακαλύπτω στις εξ αποστάσεως εξετάσεις ότι πολλές δεκάδες φοιτητών απόκτησαν ξαφνικά φωτογραφική μνήμη και τα χωρία από το βιβλίο μου (θεωρία και μετάφραση) επαναλαμβάνονται είτε αυτολεξεί είτε με την σποραδική χρήση συνωνύμων νομίζω ότι εύκολα εξηγείται και αξιολογείται με μονάδα.
Επιβαρυντικό είναι επίσης το γεγονός ότι στην ένδειξη χρόνου που προσφέρει το MSTeams εμφανίζονται φοιτητές να το έχουν χρησιμοποιήσει για 44 (!) δευτερόλεπτα, ή για 1 ή 2 λεπτά και μέσα σ’ αυτά να έχουν γράψει και ανεβάσει κατεβατά επί κατεβατών.
Και ας μην συζητάμε για επιτήρηση που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατη. Οπότε θα παρακαλέσω να μην υπάρξει αμφισβήτηση των όσων αποτελεσμάτων δεν ευχαριστήσουν τους ενδιαφερόμενους. Ας παρηγορηθούν με την ιδέα ότι σε Τμήμα άλλης σχολής συνάδελφος ακούω ότι έβαλε προβιβάσιμο βαθμό σε 2 από τους 80+ εξεταζόμενους».
Στο ίδιο μήκος κλίματος και η κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, κ. Αγγέλα Καστρινάκη, η οποία αναφέρει «Αποτελέσματα εξετάσεων, καλοκαίρι 2020, απελπισία. Πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες, πάνω από το 1/3, αντέγραψαν από το διαδίκτυο.
Καθώς έδιναν εξετάσεις εξ αποστάσεως, σε πλατφόρμα, αποδείχτηκε πως παρά την επιτήρηση ήταν πανεύκολο την ίδια στιγμή να γκουγκλάρουν με τα κινητά τους ή με τον ίδιο τον υπολογιστή τους. Και είτε μετέφεραν αυτολεξεί, με κόπυ-πέιστ, είτε προσπαθούσαν λίγο να παραλλάξουν το κείμενο της Βικιπαίδειας ή άλλων πηγών.
Κάθε παραλλαγή όμως και ένα φιάσκο: «με την ίδρυση του ελληνικού έθνους», π.χ. όπου η διαφορά έθνους και κράτους είναι φανερά μη αισθητή. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι άλλο: αντέγραφαν χωρίς καν να έχουν κάνει τον κόπο να διαβάσουν το απόσπασμα που έπρεπε να σχολιάσουν.
Έτσι, ενώ ζητούσα σχόλια για την πρώτη παράγραφο ενός κειμένου, εκείνοι μετέφεραν τα έτοιμα σχόλια που βρήκαν για το υπόλοιπο κείμενο. Κλαίω, κλαίω για τη γενιά του κόπυ-πέιστ.
Κλαίω και που, όταν δεν κλέβει, μετά βίας ξεπερνά το απλό συλλάβισμα: ούτε καν τέσσερα δεν μπορούσα να βάλω στα γραπτά τους. Υπάρχουν εξαιρέσεις, ευτυχώς, αλλά λίγες».
Της Κατερίνας Μυλωνά
Πηγή: patris.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου