Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ελβετία και Ηνωμένο Βασίλειο υπεύθυνες χώρες για το 72% των φόρων που χάνονται παγκοσμίως
ΠΑΝΩ ΑΠ 1 ΤΡΙΣ. ΔΟΛΑΡΙΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΚΘΕ ΧΡΟΝΟ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΣΕ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ
Λαβράκια έβγαλαν τα στοιχεία-ορόσημο που δημοσιοποίησε νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα για τη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Τα στοιχεία αυτά επειδή προέρχονται μόνο από 15 χώρες δίνουν μια μερική εικόνα της απάτης που διαπράττουν σε βάρος των φορολογούμενων πολιτών οι πολυεθνικές σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των φορολογικών παραδείσων.
Σε αυτήν την απάτη υπεύθυνες για το 72% των φορολογικών εσόδων που χάνονται δεν είναι μόνο κάποιες εξωτικές χώρες του Ειρηνικού αλλά και τέσσερις ευυπόληπτες χώρες της ανεπτυγμένης Ευρώπης: η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τις οποίες πρόσφατη μελέτη του TJN κατονόμασε ως «άξονα της φοροαποφυγής».
Τα στοιχεία που μελετήθηκαν συγκεντρώθηκαν χάρη στα νέα πρότυπα καταγραφής φορολογικών πληροφοριών ανά χώρα που θέσπισε ο ΟΟΣΑ μετά το 2017 και αφορούσαν 26 χώρες. Λόγω ασυνέπειας στη μορφή και την ποιότητα των δεδομένων, η ανάλυση του TJN εστίασε μόνο στα οικονομικά στοιχεία των πολυεθνικών ομίλων από 15 χώρες.
Συγκρίνοντας τα δεδομένα των 15 χωρών με τα υψηλότερης ποιότητας στοιχεία που δόθηκαν νωρίτερα από τις ΗΠΑ για το 2017, το TJN διαπίστωσε ότι η πραγματική μεταφορά κερδών από τις πολυεθνικές είναι περίπου 50% υψηλότερη, στα 840 δισεκατομμύρια δολάρια, με άμεσες απώλειες εταιρικών φόρων ύψους 203 δισ. δολαρίων.
Η προσομοίωση αυτή της εικόνας παγκοσμίως οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η συνολική μεταφορά επιχειρηματικών κερδών προς φορολογικούς παραδείσους από τις πολυεθνικές ανέρχεται κάθε χρόνο στο 1,3 τρισ. δολάρια, ενώ οι άμεσες απώλειες φόρων στα 360 δισ. δολάρια.
Σε συνδυασμό με τις έμμεσες επιπτώσεις που προκαλούνται από τον φορολογικό ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών για την προσφορά του χαμηλότερου φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη, οι συνολικές απώλειες φόρων αγγίζουν ή και ξεπερνούν –σύμφωνα με την ανάλυση– τα 500 δισ. δολάρια ετησίως.
Οι πολυεθνικές εταιρείες αξιοποιούν πληθώρα μεθόδων για τη μεταφορά των κερδών τους στους φορολογικούς παραδείσους και τη συρρίκνωση της φορολόγησής τους στις χώρες όπου τα πραγματοποιούν.
Μία εξ αυτών των μεθόδων είναι η μεταφορά της έδρας της πνευματικής ιδιοκτησίας της εταιρείας σε χώρα-φορολογικό παράδεισο και η χρέωση των ανά τον κόσμο θυγατρικών της με την καταβολή δικαιωμάτων εκεί.
Μια εταιρεία καφέ ορίζει, για παράδειγμα, έδρα της πνευματικής ιδιοκτησίας της επωνυμίας της στο Λουξεμβούργο και στη συνέχεια χρεώνει θυγατρική της στην Ιταλία ένα τέλος για τη χρήση της μάρκας της.
Για κάθε φλιτζάνι καφέ που αγοράζεται στην Ιταλία, η θυγατρική της Ιταλίας καταβάλλει στη θυγατρική του Λουξεμβούργου ένα τέλος επωνυμίας, μειώνοντας έτσι κέρδη και τους φόρους που οφείλει να καταβάλλει εκεί. Ενας άλλος τρόπος είναι ο ενδο-ομιλικός δανεισμός.
Η θυγατρική μιας πολυεθνικής στην Ολλανδία παρέχει, π.χ., δάνειο σε άλλη θυγατρική στη Γαλλία και εισπράττει υψηλούς τόκους οι οποίοι συμβάλλουν στη μεταφορά των κερδών της τελευταίας προς τον φορολογικό παράδεισο της Ολλανδίας.
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ από τις 15 χώρες αναδεικνύουν και τον υπερβολικά σπάταλο χαρακτήρα του μοντέλου των φορολογικών παραδείσων.
Για το σύνολο των ύψους 117 δισ. δολαρίων φορολογικών εσόδων που έχασαν οι υπόλοιπες χώρες από τη μεταφορά των κερδών των πολυεθνικών, οι φορολογικοί παράδεισοι εισέπραξαν στο τέλος επιπλέον εταιρικό φόρο μόλις 14,8 δισ. δολάρια. Δηλαδή ούτε καν το 1/10.
Φωνάζει ο κλέφτης...
Από τα 467 δισ. δολάρια που οι πολυεθνικές μεταβίβασαν σε φορολογικούς παραδείσους, τα περισσότερα (95 δισ. δολάρια) μεταφέρθηκαν στην Ολλανδία. Ο αμέσως επόμενος προορισμός –οι Βερμούδες– συγκέντρωσε λιγότερα από τα μισά (44 δισ. δολάρια).
Η Ολλανδία ήταν υπεύθυνη για το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών εσόδων που οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου έχασαν εξαιτίας της μεταφοράς των κερδών των πολυεθνικών. Συνολικά οι υπόλοιπες χώρες έχασαν εξαιτίας της φόρους 24 δισ. δολαρίων.
Η Ολλανδία είναι με άλλα λόγια συνεργός στη μεγάλη κλοπή φόρων που πραγματοποιούν οι πολυεθνικές σε βάρος των υπόλοιπων χωρών. Με το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς που παρέχει σε αυτές, στερεί πολύτιμα φορολογικά έσοδα από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και είναι εν μέρει υπεύθυνη για τον δημοσιονομικό στραγγαλισμό τους.
Η κυβέρνηση Ρούτε αντί να εισπράττει και να σιωπά, υψώνει εδώ και χρόνια το δάχτυλο στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου επικρίνοντάς τες για δημοσιονομική απειθαρχία την οποία και προτάσσει επανειλημμένα ως τρανταχτό επιχείρημα πότε για την απόρριψη του ευρωομολόγου, πότε για τον μετασχηματισμό του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης σε ευρωπαϊκό ΔΝΤ, πότε για την παροχή δανείων με επιβολή όρων μνημονίου από το Ταμείο Ανάκαμψης που συζητείται αυτές τις ημέρες. Αν μη τι άλλο, είναι εξωφρενικό να φωνάζει, να εισηγείται και να νουθετεί ο κλέφτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου