Ηρθε η ώρα; Να μιλήσουμε με ονόματα και διευθύνσεις; Να βγάλουμε κουκούλες και να κοιταχτούμε κατάματα;... Αντε και ήρθε η ώρα. Αντε και μιλήσαμε με ονόματα και διευθύνσεις. Αντε και βγάλαμε τις κουκούλες και κοιταχτήκαμε κατάματα (μη ματιαστούμε μόνο, βρε παιδιά, γιατί ματιάζομαι κι εύκολα!)... Το ζήτημα είναι πως δεν αναγνωριζόμαστε πλέον ούτε συναμετάξυ μας. Ισως η μυρωδιά μάς προδίδει κάπως. Αντε και κανά σημάδι του κορμιού - αλλά ποιος έχει όρεξη για ψαχουλέματα;
Οι φιλόσοφοι λένε (όχι τώρα, από τον καιρό του Αριστοτέλη το λένε) πως για ν' αναγνωρίσεις κάτι πρέπει πρώτα να το γνωρίζεις. Το κάνω λιανά: για να καταλάβεις πως αυτό είναι ένα τραπέζι, πρέπει να έχεις δει ένα τραπέζι, να σου έχουν πει πως «αυτό είναι ένα τραπέζι», ώστε όταν ξαναπέσεις πάνω του, να ξέρεις ότι τη μελανιά στο μπούτι σ' την έκανε ένα τραπέζι (εκτός του ότι ματιάζομαι, μελανιάζω κι εύκολα).
Το αυτό ισχύει και για τις έννοιες. Αναγνωρίζεις την ελευθερία, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη αν τις έχεις ζήσει ως τέτοιες. Αν είσαι, ας πούμε, από ικανά -ήντα και πάνω, μάλλον (πολύ μάλλον όμως) κάτι έχεις πάρει χαμπάρι από δικτατορίες και χούντες, οπότε κάπως αναγνωρίζεις αν τώρα, εν έτει 2020, εν Ελλάδι, ζεις σε δημοκρατικό, ψευδοδημοκρατικό, μεταδημοκρατικό ή εμμεσοχουντικό καθεστώς. Αν πάλι είσαι κάπου στα πρώτα -άντα, το πιθανότερο (πολύ πιθανότερο όμως) είναι να μην καταλαβαίνεις Χριστό.
Να διαβάζεις, για παράδειγμα, τίτλους όπως «Ιστορική μέρα για την Ευρώπη η Συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.» και να λες «μωρέ μπράβο!». Ή να μη βλέπεις τον Μητσοτάρχα σε συζητήσεις-παρωδία επί «ειδικών δικαστηρίων» και «μη σκανδάλου Novartis» στη Βουλή και να λες «ε και;».
Κάπως έτσι αποφάσισα ν' ακολουθήσω τον δρόμο του Χριστού (που με τη σειρά του είχε αποφασίσει ν' ακολουθήσει τον δρόμο του Αισώπου): θα μιλήσω με παραβολές, μπας και! Και αφού έχουμε συνηθίσει να μας κυβερνούν κυλινδρόμυαλοι και μας αρέσει κιόλας, θα το πιάσω... υδραυλικά το παραμύθι.
Εστω ότι ζεις σ' ένα σπίτι, που δεν έφτιαξες εσύ, αλλά το βρήκες έτοιμο από άλλους. Μεγάλο σπίτι, ευάερο, ευήλιο, «διαπερές» (που έλεγε και η κυρα-Βάσω γι' αυτό που άφησε στον γιο της και δεν άρεσε στη νύφη της και πώς να της αρέσει που έμενε με τη μάνα της σε μια τρύπα και τώρα ξινομουτσουνιάζει με το «διαπερές»!). Και πας να τραβήξεις καζανάκι και δεν. Φωνάζεις τον υδραυλικό που επί χρόνια το μαστόρευε, σου λέει «όλα καλά», σου παίρνει κι ένα κάρο λεφτά, αλλά και πάλι καζανάκι δεν. Μια, δυο (και τρεις και τέσσερις μη σου πω), τα ίδια.
Φωνάζεις καινούργιο υδραυλικό -νέο, άγνωστο- που σου λέει πως όχι μόνο οι σωληνώσεις είναι για πέταμα, αλλά πως έχεις και βόθρο και μάλιστα είναι γεμάτος νεκρά ποντίκια, που άλλοι τ' αφήσαν να σαπίζουν εκεί μέσα και πως θέλει «δουλειά πολλή» για να το καθαρίσει. Εσύ όμως βιάζεσαι, γιατί έχεις μάθει να βιάζεσαι. Κι αποφασίζεις να ξαναπάρεις τον πρώτο υδραυλικό, που ήξερε και για βόθρους και για ποντίκια αλλά τίποτε δεν έλεγε και μάλιστα διώχνεις κακήν κακώς τον άλλο υδραυλικό, όχι μόνο γιατί δεν έφτιαξε το καζανάκι γρήγορα, αλλά σου είπε και για τον βόθρο και δεν σ' άφησε στην ησυχία σου να μην ξέρεις πως ζεις πάνω από ξένα σκατά και νεκρά ποντίκια. Οχι μόνο τον διώχνεις, αλλά βάζεις και τον πρώτο να τον σαμποτάρει με κάθε τρόπο, ώστε να μην κάνει ποτέ (ποτέ όμως!) το ίδιο «κακό» και σε άλλους γείτονες. Και συνεχίζεις να ζεις και χωρίς καζανάκι και πάνω από ξένα σκατά και νεκρά ποντίκια.
Η Ε.Ε. προψές αποφάσισε να μειώσει δραστικότατα πόρους από επιστημονικά προγράμματα, περιβαλλοντική αναβάθμιση του αγροτικού τομέα και αναβάθμιση του συστήματος υγείας. Ο Μητσοτάρχας ήρθε θριαμβευτής κι έστειλε τον Σαμαρά να δικάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε κάνει ο πατέρας του νωρίτερα σε άλλους.
Εμένα ο βόθρος μου γέμισε.
Εσένα το καζανάκι σου δουλεύει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου