Η μεταγραφική περίοδος άτυπα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από αρχές Ιουλίου στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, αφού τυπικά αυτή αρχίζει φέτος στις 3/8/2020, λίγο αργοπορημένα απ’ ότι συνήθως και δικαιολογημένα μέχρι έναν βαθμό, λόγω της πανδημίας. Κι όπως κάθε χρόνο, έτσι κι αυτή την περίοδο, στήνεται και παίζεται το «θέατρο του παραλόγου» με θύμα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο...
Κοινό μυστικό εδώ και χρόνια και μάλιστα σε περιόδους πρωτόγνωρων μεγάλων κρίσεων (τόσο της ήδη 10ετούς οικονομικής, αλλά και σήμερα της εν εξελίξει υγειονομικής), ότι ο «ερασιτεχνικός» χαρακτήρας των πρωταθλημάτων των Ενώσεων έχει πάει «περίπατο», με κυριότερα αίτια την ανοχή, την αποδοχή και την χρήση… «επαγγελματικών πρακτικών» απ’ όλους σχεδόν τους παράγοντες, αλλά κυρίως από «βίτσιο» κάποιων περιστασιακών «νεόπλουτων» που συμμετέχουν σ’ αυτά ως «μετεωρίτες» σε διοικήσεις Ενώσεων και Συλλόγων «χαλώντας την πιάτσα», αλλά και τις… εντελώς ανεδαφικές και «παράλογες» απαιτήσεις ποδοσφαιριστών-προπονητών, που «σκάβουν τον λάκκο» ουσιαστικά τον δικό τους αλλά και του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ποδοσφαίρου που τους προσφέρεται με τις θυσίες κάποιων ρομαντικών παραγόντων ως μια επιλογή για να «ξύνουν» ανέξοδα την ψώρα τους ή να εκπληρώσουν αν το φέρει η συγκυρία κάποια παιδική ποδοσφαιρική φιλοδοξία τους!
Τα πρωταθλήματα βρίσκονται στον «αέρα»… Φτάσαμε μια ανάσα από τον Αύγουστο και η ΕΠΟ ακόμη δεν έχει βγάλει τον νέο κανονισμό ψάχνοντας ακόμη ημέρα και γήπεδο για τον τελικό του περσινού κυπέλλου, πόσο μάλλον οι τοπικές Ενώσεις τις δικές τους προκηρύξεις και τα σχετικά συνοδευτικά έντυπα, με ελάχιστες εξαιρέσεις Ενώσεων, που προφανώς έχουν ενόραση και «κληρονομικό χάρισμα», γνωρίζοντας τι θα τους συμβεί... Με τις περισσότερες ομάδες για να μην πω το σύνολο, να μην γνωρίζουν πότε κι αν ξεκινήσουν την αγωνιστική δράση, κι αν ακόμη το κάνουν κάποια στιγμή, να μην γνωρίζουν αν θα συνεχίσουν και θα τελειώσουν όλα «κανονικά» και με ποιες συνθήκες, κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν την σκληρή πραγματικότητα, ζώντας σ’ ένα παράλληλο σύμπαν και σε μια «κανονικότητα» που δεν υπάρχει…
Με τα βασικά λειτουργικά έξοδα της χρονιάς εκ προοιμίου να είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση για όλους σχεδόν τους παράγοντες και τις ομάδες και τους προϋπολογισμούς να καταρτίζονται σε μεγάλο βαθμό, μόνο με αισιόδοξο πλεόνασμα «διάθεσης, ευχών και ελπίδων» και λογικό έλλειμμα ασφάλειας, βεβαιοτήτων και χρημάτων, με κάποιες ομάδες μάλιστα να δηλώνουν αδυναμία και να αποσύρονται, κι άλλες πάλι «ψυχαναγκαστικά» να συμμετέχουν με πολύ κόπο, προσωπικές θυσίες και υπερβάσεις, έρχονται να προστεθούν και οι «εξωπραγματικές οικονομικές απαιτήσεις» των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών, που την έχουν δει… «κακομαθημένοι» επαγγελματίες, αν και οι τελευταίοι αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο για να μην τους αδικούμε, τουλάχιστον έδειξαν μια κάποια κατανόηση, δεχόμενοι γενναίες μειώσεις στις αποδοχές τους!
Με τις συνήθεις εκδηλώσεις σχεδόν απαγορευμένες ή με πάρα πολλούς περιορισμούς κατά περίσταση κι όπου επιτραπούν, τις επιχειρήσεις κλειστές για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και με το άνοιγμα να ψάχνουν να βρουν στα «τυφλά» τον υποτυπώδη λειτουργικό βηματισμό τους, την ανεργία να καλπάζει και να μην ξεχωρίζει επαγγέλματα, τους μισθούς πετσοκομμένους με προσχηματικούς ή ρεαλιστικούς λόγους, τις χορηγίες, τις δωρεές και τις προσφορές σε παντελώς θολό τοπίο, τις περισσότερες Ενώσεις επίσης να μην αποφασίζουν και να μην ανακοινώνουν έγκαιρα, πιθανόν κι από αβεβαιότητα και προχειρότητα, τις όποιες «διευκολύνσεις» σκέφτονται για τις ομάδες, βρίσκονται ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές-προπονητές προκειμένου να μεταγραφούν, να αγωνιστούν ή να προπονήσουν ενδιαφερόμενες ομάδες, να ζητούν τον «ουρανό με τα άστρα»! Κι ενώ κάθε λογικός παράγοντας, προπονητής, ποδοσφαιριστής, φίλαθλος ή άνθρωπος που εμπλέκεται με κάποιον τρόπο με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, θα περίμενε μια σχετική κατανόηση της κατάστασης, αντ’ αυτής βρίσκονται αντιμέτωποι με κάθε τρέλα και παραλογισμό! Μέσα σε όλα το λογικά και τα παράλογα που ακούγονται, γράφονται ή ξεστομίζονται σε σχετικές «διαπραγματεύσεις», μερικοί ποδοσφαιριστές-προπονητές επιμένουν σε αμοιβές προ της υγειονομικής αλλά κυρίως της οικονομικής κρίσης, άλλοι πάλι σε ποσά που αντιστοιχούν στον πάλε ποτέ υποκατώτατο μισθό, άλλοι στην επαγγελματική τους αποκατάσταση και οι πιο Large σε εξωφρενικά γενναίες προκαταβολές που φτάνουν ακόμη και τα 1000€!
Αυτοί λοιπόν δεν έχουν καταλάβει προφανώς ότι όλοι οι προαναφερθέντες εμπλεκόμενοι με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο -παράγοντες, ποδοσφαιριστές, προπονητές, φίλαθλοι- κάνουμε το χόμπι μας και δεν έχουμε καμία άλλη ιδιοτέλεια, όφελος ή προσδοκία, εκτός από την διασκέδαση και την ευχαρίστηση. Με την τεράστια διαφορά, ότι οι ερασιτέχνες παράγοντες το πληρώνουν κιόλας αυτό το χόμπι και κάποιοι μάλιστα υπερβολικά αδρά σε χρήμα και χρόνο, στερώντας τα εν πολλοίς, από τις οικογένειές και τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Όταν ξεκίνησαν το ποδόσφαιρο όλοι αυτοί οι σημερινοί «απαιτητές», σίγουρα δεν είχαν στο μυαλό την αμοιβή, πόσο μάλλον την υπερβολική από τοπικές ερασιτεχνικές ομάδες, βρίσκοντας έναν πρόσφορο τρόπο κυρίως να κάνουν ανέξοδα το χόμπι τους κι αν προέκυπτε η ευκαιρία με το ταλέντο και την δουλειά τους, το άλμα με την επαγγελματική ενασχόληση σε εθνικές κατηγορίες. Τις τοπικές ερασιτεχνικές ομάδες αυτές δηλαδή, που αν δεν υπήρχαν, σίγουρα δεν θα υπήρχαν κι αυτοί με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή ή του προπονητή! Και με τέτοιες νοοτροπίες και απαιτήσεις, μόνο στον αφανισμό μπορούν να τις οδηγήσουν…
Κλείνοντας με μια μικρή αναφορά στους παράγοντες «πλιατσικολόγους» των ανώτερων και όχι μόνο κατηγοριών… Αυτοί λοιπόν, ελλείψει βασικά χρημάτων αλλά και μακρόπνοου αγωνιστικού σχεδιασμού και προσανατολισμού, είτε με κατ’ ιδίαν συναντήσεις μόνο με ποδοσφαιριστές, είτε με τις γνωστές απρόσωπες προσκλήσεις δοκιμών νεαρών φιλόδοξων ποδοσφαιριστών, είτε με όποιον άλλον πρόσφορο τρόπο βολεύει συγκυριακά την τσέπη τους, προσεγγίζουν με διάφορα αόριστα και ευκαιριακά αγωνιστικά «δέλεαρ», και διαπραγματευτικά «όπλα» παροδικά συγκριτικά «πλεονεκτήματα» των ομάδων τους, με φρούδες υποσχέσεις σε ευήκοα και ευάλωτα αυτιά, εκτός φυσικά του οικονομικού το οποίο δεν υφίσταται ή δεν δύναται ή δεν προσφέρεται, ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές χαμηλότερων κατηγοριών απουσία των ομάδων και των διοικήσεών τους, προκειμένου να τους εντάξουν σχεδόν ανέξοδα σε τιμή ευκαιρίας στο δυναμικό τους, δεδομένης της αδυναμίας ή της απροθυμίας τους υπερβολικών μεταγραφικών κι άλλων λειτουργικών εξόδων που απαιτούν λογικά οι ανώτερες κατηγορίες ή ο πρωταθλητισμός, «αποψιλώνοντας» στην κυριολεξία τις τοπικές αυτές ομάδες και σε αρκετές περιπτώσεις οδηγώντας σταδιακά ή άμεσα στην διάλυση και τον αφανισμό τους. Βάζουν επίσης απέναντι με τέτοιες τακτικές-«πλιάτσικο», ποδοσφαιριστές και ομάδες, γονείς και παράγοντες, ή και φιλάθλους με ποδοσφαιριστές και παράγοντες στην χειρότερη εκδοχή, δημιουργώντας πολλές φορές αξεπέραστα υπαρξιακά προβλήματα για το παρόν και το μέλλον όχι μόνο κάποιων ερασιτεχνικών ομάδων, αλλά κι αυτά του ερασιτεχνικού μας ποδοσφαίρου. Κι επειδή όλες αυτές οι ομάδες και όλοι αυτοί οι παράγοντές τους, έζησαν, γνώρισαν και διαχειρίστηκαν όλες αυτές τις τεράστιες δυσκολίες της βιωσιμότητας και λειτουργίας ερασιτεχνικών ομάδων από πρώτο χέρι, η τακτική-«πλιάτσικο» γίνεται ακόμη πιο αποτρόπαια, χυδαία και ανήθικη! Ξεχνώντας πάντα και σκεπτόμενοι ευκαιριακά και τυχοδιωκτικά, το γνωστό λαϊκό ρητό, «εκεί που είσαι ήμουνα, εδώ που είμαι θα 'ρθεις…». Το πιο καταστρεπτικό αλλά και πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι όμως, κι αυτό φαντάζει σχεδόν νομοτελειακό, όταν θα ξανάρθεις εδώ που είμαι αργά ή γρήγορα, σίγουρα δεν θα υπάρχω εγώ και πολλοί άλλοι μαζί μου, αλλά και συ θα είσαι με προδιαγεγραμμένη ημερομηνία λήξης και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στα τάρταρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου