Αλλη μια συζήτηση για την παιδεία. Αλλη μια φορά η υπουργός μας μιλά με γνώμονα το φάντασμα της αριστείας. Για ποια αριστεία άραγε; Την ποσοτικοποιημένη που σκοτώνει κάθε τι δημιουργικό σε μαθητές και δασκάλους; Αυτήν του σορταρίσματος, πάνω στην πτώχευση κρατών και ψυχών, τόσο της μόδας στις μέρες μας; Που με τόση ικανότητα την ασκούν οι σπουδασμένοι «λύκοι της Γουώλ Στρητ»; Ή αυτήν της αναπαραγωγής μιας μονότονης παγκοσμιοποιημένης σκέψης, με ίδιες αναφορές ομαδοποιημένων «επιστημονικών» ανακοινώσεων περί του τίποτα; Με τον «Δυτικό Κανόνα» να παρασύρει κάθε ανάχωμα, αφού καταπιεστές και καταπιεσμένοι ακολουθούν τα ίδια μονοπάτια πνευματικής κατανάλωσης;
Το νέο πολυνομοσχέδιο, που είναι αθεράπευτα παλιό, δεν εκφράζει απλώς την πριμοδότηση των ταξικά ισχυρών έναντι των ασθενών. Αφαιρώντας τη χαρά της γνώσης, αυτό που προωθεί είναι η διαταξική δημιουργία δούλων. Η περιχαράκωση επομένως σε έναν αντιπολιτευτικό λόγο παλαιών δεκαετιών δεν εκφράζει τη σημερινή πραγματικότητα. Ο μύθος του φτωχού πλην έντιμου παιδιού που επιτυγχάνει και γίνεται γιατρός δεν ισχύει σήμερα: το να σπουδάσεις γιατρός στην Ελλάδα -κάτι που χρειάζεται μακρά μαθητεία, αλλά δεν οδηγεί σε αντίστοιχες απολαβές μέσα στη γενικευμένη ανεργία- δεν συμφέρει τόσο όσο το να γίνεις απόφοιτος ενός οποιουδήποτε κόλετζ που έχει την πατέντα -και μόνο- μιας ξένης φίρμας και θα σε οδηγήσει, αν τα καταφέρεις να μαζέψεις κάποια καδραρισμένα χαρτιά, στο να γίνεις αεριτζής γενικών καθηκόντων.
Κρίνοντας τα κυβερνητικά μέτρα για την παιδεία ο Γιάνης Βαρουφάκης τάραξε την υπναγωγό ομοιομορφία της συζήτησης στη «Βουλή των Προεστών». Προχώρησε πέρα από αντιπαραθέσεις και στερεότυπα δεκαετιών που επαναλαμβάνονται στην Ελλάδα και όχι μόνον. Τόλμησε να πει ότι το να επανέλθουν τα αρχαία και τα λατινικά -που είναι ζωντανές γλώσσες, διότι νεκρές γλώσσες δεν υπάρχουν- είναι γόνιμο, φτάνει να μας ενδιαφέρει η ουσία της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή και όχι το συντακτικό της. Εκτός αν, θα προσθέσω, χρησιμοποιήσουμε το συντακτικό και τη γραμματική για να χαρούμε την εκρηκτική σημασία των λέξεων και των αναπνοών της. Πρότεινε να επικεντρωθούμε στις νέες ερμηνείες των βασικών επιστημών όπως είναι η Ιστορία. Υπογράμμισε ότι ζητούμενο είναι όχι μια παιδεία των εκμεταλλεύσιμων από το σύστημα εκλεκτών, αλλά μια παιδεία που στοχεύει στην πνευματική και πολιτική αναβάθμιση του συνόλου. Εξήγησε ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είναι εξεταστικά κέντρα και υπάρχουν για να προωθούν τη γνώση και όχι για να υπηρετούν πελατειακούς στόχους. Μπορεί κανείς να έχει διαφορές με κάποιες από τις απόψεις του. Αλλά ξαφνιάζουν θετικά, δείχνοντας έναν άλλο δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου