Είναι δεδομένο ότι οι προπονητές αποτελούν τις περισσότερες φορές τα εύκολα και εξιλαστήρια θύματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άμοιροι ευθυνών. Η διαπίστωση που ακούγεται πολλές φορές από πολλά επίσημα και ανεπίσημα χείλη, ότι την επιτυχία την πιστώνονται οι ποδοσφαιριστές της εκάστοτε ομάδας, ενώ την αποτυχία την χρεώνεται ως επί το πλείστον ο προπονητής, ανταποκρίνεται κατά μεγάλο βαθμό στην πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά. Και η λογική αυτή υπερισχύει σε όλες τις κατηγορίες σε όλα τα ομαδικά αθλήματα. Όταν μια ομάδα δεν πηγαίνει καλά ή τέλος πάντων όχι όπως αναμένονταν, οι διοικήσεις αναζητούν εξιλαστήριο θύμα προκειμένου να μην τους «αγγίξει» η ευθύνη ή να απαλλαγούν απ΄αυτή έστω και προσωρινά. Και το εύκολο θύμα τις περισσότερες φορές είναι ένας. Ποιος φταίει; Μα ποιος άλλος, ο προπονητής! Στην περίπτωση του Γιάννη Χαρπίδη όμως, δεν φαίνεται να ισχύει και πολύ αυτή η διαπίστωση. Η σχέση του με την «δύσκολη» Πέλλα με την πάροδο του χρόνου, τον χαρακτήρα, το ήθος και την δουλειά του, ξέφυγε από τα στενά όρια μιας απλά επαγγελματικής σχέσης προπονητή-ομάδας…
Ο Γιάννης Χαρπίδης έκλεισε φέτος σχεδόν 2,5 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον πάγκο της ανδρικής ομάδας της Πέλλας, ενώ συνεχίζει παράλληλα υπεύθυνος της Ακαδημίας της ομάδας για 5 συναπτά έτη, έχοντας καθίσει νωρίτερα στον ίδιο πάγκο με περίσσια υπομονή και συνέπεια, ως «πρωτοδεύτερος», ως «συνεργάτης» και ως «βοηθός-γυμναστής-προπονητής» ή όπως αλλιώς χαρακτηριζόταν και χρειάζονταν «βολικά» κατά περιόδους, κι όπως του το επέτρεπε το ακαδημαϊκό πτυχίο που διαθέτει, εκτός των άλλων σχετικών δηλωθέντων επίσημων διπλωμάτων που απαιτούνται κατά περίσταση και κατηγορία…
Σήμερα, αν δεν είναι ο μακροβιότερος και με απατά η μνήμη μου όσο θυμάμαι την ιστορία της ομάδας μας, είναι ένας από τους μακροβιότερους και σίγουρα ο μακροβιότερος της σύγχρονης ιστορίας της, στα 10 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας της στο πρωτάθλημα της Α1.
Πέρα όμως από τον αξιοσημείωτο χρόνο της συνεχούς παρουσίας του στην ομάδα που σπανίζει ακόμα και σε ερασιτεχνικές κατηγορίες, άξιες λόγου είναι και οι επιδόσεις και τα αποτελέσματά του, αφού στα δύο τελευταία πρωταθλήματα έχοντας το τιμόνι της στα χέρια του από το ξεκίνημα, αυτή κατάφερε δύο φορές την 2η θέση στον βαθμολογικό πίνακα, με πάρα πολύ εξαιρετικές εμφανίσεις, καλό ποδόσφαιρο και σημαντικές νίκες σε αρκετά παιχνίδια! Το ότι η ομάδα ήταν καταξιωμένη ήδη στην κατηγορία, καταλαμβάνοντας σχεδόν πάντα αξιόλογες θέσεις στην βαθμολογία κι έχοντας συμμετοχή ανεπιτυχώς σε 4 τελικούς κυπέλλου αυτά τα 10 χρόνια, δεν μπορεί να μηδενίσει ότι επιτεύχθηκε στο μέτρο του δυνατού και της καλής ή κακής συγκυρίας, αυτά τα δύο τελευταία χρόνια. Μπορεί κι άλλοι σημαντικοί παράγοντες να συνέβαλαν σ’ αυτό, όπως πχ η ποιότητα των ποδοσφαιριστών, αλλά σήμερα είμαστε εδώ, σ’ αυτή την ανάρτηση, να κρίνουμε την συμβολή του προπονητή σε ότι επιτεύχθηκε ή δεν επιτεύχθηκε.
Κάθε χρόνο ο πήχης της ομάδας εκ των πραγμάτων και των απαιτήσεων ανεβαίνει πολύ ψηλά, με στόχους τον πρωταθλητισμό και την διάκριση στο κύπελλο, κι αν αυτά τα δύο είναι το «αυστηρότερο» και μοναδικό μέτρο για την παρουσία του Γιάννη Χαρπίδη, σίγουρα το αποτέλεσμα δεν είναι και το πιο πετυχημένο. Όμως κι αυτοί οι υψηλοί στόχοι, δεν έχουν μοναδικό συντελεστή και αποκλειστικά υπεύθυνο το εκάστοτε προπονητή(έστω κι αν ο καταλογισμός σ’ έναν, παρά στους πολλούς, είναι ο πιο εύκολος), όταν διάφορες συγκυρίες, λίγο πολύ γνωστές σε όλους «τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ», δεν βοηθούν ή εμποδίζουν στην επίτευξή τους. Σίγουρα όμως υπάρχει στις αποτυχίες η ανάλογη «χρέωση» στον καθένα και φυσικά στον προπονητή-τιμονιέρη, όπως και στις επιτυχίες η ανάλογη «πίστωση». Το θέμα είναι να μπορείς να κρίνεις και να εκτιμήσεις, όχι μόνο το αποτέλεσμα έτσι ξεκάρφωτα και αυθαίρετα, που φαντάζει εύκολο έχοντας ο καθένας κάτι συγκεκριμένο και ιδεατό στο μυαλό του, αλλά όλη την πορεία που οδήγησε προς αυτό…
Τον Γιάννη Χαρπίδη, μπορείς να του προσάψεις λάθη, παραλείψεις, αδράνειες, αστοχίες, «κολλήματα» και αβλεψίες, δεν μπορείς όμως να τον κατηγορήσεις για αδιαφορία, εμπάθειες, μεροληψία, υπεροψία και «ωχαδερφισμό». Ένα ταπεινός, μετριοπαθής, ηθικός, ήρεμος, συναισθηματικός, προσηνής, συγκαταβατικός, συνεργάσιμος, εργατικός, απαιτητικός και ασυμβίβαστος προπονητής και σε πολλά από τα παραπάνω και άνθρωπος. Μπορεί κάτι που φαντάζει προτέρημα σε κάποιους, γι’ άλλους και για το άθλημα ειδικότερα, να είναι μειονέκτημα. Και στην προσωπική μας ζωή συμβαίνει… Την «αλόγιστη χρήση» αυτών όμως με βάση το προσωπικό του αφήγημα και εγωϊστικά, με την γνωστή «φίλαθλη παρόρμηση» στο ποδόσφαιρο μπορεί να την κάνει ο καθένας, κάτι που συχνά γίνεται μέσα κι έξω από κάθε ομάδα, κρίνοντας μόνο υποκειμενικά και επιφανειακά και να οδηγηθεί εύκολα στην «ισοπέδωση» όλων. Λαμβάνοντας όμως υπόψη, μια σειρά από «αντικειμενικούς» παράγοντες, συγκυρίες και δεδομένα κάθε χρονιά, ίσως αναγκαστεί λογικά και ψύχραιμα σκεπτόμενος να αναθεωρήσει, κάτι που δεν είναι όμως της παρούσης και του βήματος να αναλυθεί…
Εν κατακλείδι, η δική μου προσέγγιση καταλήγει(σεβαστές οποιεσδήποτε ενστάσεις ή διαφοροποιήσεις με επιχειρήματα), ότι ο Γιάννης Χαρπίδης είναι «κόσμημα» για την ομάδα μας, είναι ο «δικός» μας καλός φίλος και άνθρωπος και φυσικά ένας πετυχημένος προπονητής. Είναι και το έχει αποδείξει, ένας από μας… Τις επιτυχίες πολύ εύκολα τις «χαρίζει» αποκλειστικά στους ποδοσφαιριστές, τους οποίους σέβεται υπερβολικά, κι αναλαμβάνει την ευθύνη μόνος στις αποτυχίες. Το έργο του επιτυχημένο στα δικά μου μάτια δεδομένων των συνθηκών, με όσο αυστηρό πρίσμα κι αν κριθεί, έστω κι αν θεωρώ προσωπικά ότι κάποια πράγματα στις διάφορες συγκυρίες της περιόδου θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά και καλύτερα, ή αν προπονητικά έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης και το «ταβάνι» του είναι αρκετά ψηλότερο, σύμφωνα με την κατάρτιση και την δουλειά του, όπως και της ομάδας μας βέβαια με τα σημερινά της δεδομένα και κυρίως το πολύ ποιοτικό έμψυχο υλικό που διαθέτει. Προπονητής, ρόστερ και διοίκηση θα πω εγώ, που μάλλον έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους μέχρι σήμερα, συγκριτικά με το τι μπορούν να καταφέρουν ανάλογα με τις «προδιαγραφές», τις θυσίες και την δουλειά τους.
Για τα διοικητικά δεδομένα μιας και το ανέφερα, που θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας όπως σχεδόν κάθε καλοκαίρι, ο καιρός γαρ εγγύς, κι όλα θα εξαρτηθούν από την διάθεση προσφοράς του κόσμου συνολικά, όχι τόσο στο πολύ σημαντικό οικονομικό κομμάτι που ρόλο που παίζουν όλοι σε κλασικές ερασιτεχνικές ομάδες, όσο στην περιρρέουσα καλή ατμόσφαιρα και δυναμική που μπορεί αυτός να της προσδώσει και που είναι απαραίτητη για κάθε ομάδα που στοχεύει στον πρωταθλητισμό και δεν την έχει επιδείξει προς αυτήν δυστυχώς τα τελευταία χρόνια. Κι αν τελικά προκύψει νέα διοίκηση που είναι μάλλον ευχή όλων κοντά στην ομάδα, το επόμενο βήμα θα είναι η ανανέωση συνεργασίας με τον προπονητή Γιάννη Χαρπίδη, για να ολοκληρώσει μαζί με την ομάδα μας, ότι προσέγγισε και το έχει αφήσει «ημιτελές» τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου