Οι κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτοι στον Καιάδα!

Σε μια επίδειξη κυνισμού, προχειρότητας και δίκης «πολιτικών» και «ταξικών» προθέσεων, η κυβέρνηση άφησε εκτός κυβερνητικού σχεδιασμού και κάθε είδους προστασίας σε όλη την περίοδο της πανδημίας, σχεδόν το σύνολο των πιο ευάλωτων κοινωνικά και οικονομικά ομάδων της χώρας. Ενώ κι όσους απ’ αυτούς «βοήθησε» θεωρητικά με κάποιον τρόπο, το έκανε με φειδώ, εντελώς αποσπασματικά, χωρίς κανένα σχέδιο και καμία πρόβλεψη για την επόμενη μέρα… Με λίγα λόγια όλη «χλέμπα» έμεινε στην «απ’ έξω»! Σε αντίθετη όμως κατεύθυνση κινήθηκε κι έπραξε εξοφλώντας προφανώς «προεκλογικά γραμμάτια κα υποσχέσεις», με τους εκλεκτούς φίλους της καναλάρχες, κλινικάρχες, σχολάρχες, εργολάβους, εργοστασιάρχες, εφοπλιστές κ.α.

Οι άνεργοι κυρίως οι μακροχρόνιοι αλλά και μη, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν είδαν ούτε ένα ευρώ οικονομική ενίσχυση ή κάποιου άλλου είδους βοήθεια ή πρόνοια μέσα στην πανδημία. Έλαβαν όμως αόριστες υποσχέσεις ότι θα ανοίξουν προγράμματα απασχόλησης, που έτσι κι αλλιώς θα άνοιγαν, όπως συμβαίνει τέτοια περίοδο κάθε χρόνο, κι αν είναι τυχεροί θα απασχοληθούν με κάποια μορφή ελαστικής εργασίας.

Οι χαμηλοσυνταξιούχοι κυρίως αλλά και γενικότερα οι συνταξιούχοι, όχι μόνο έχασαν οριστικά για δεύτερη φορά από τον κ. Βρούτση και την κυβέρνηση της ΝΔ αυτή την ελάχιστη 13η σύνταξη που θα έπαιρναν σε λίγες μέρες όπως όριζε ο νόμος(που δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε όπως φαίνεται και παρακάτω στον ψηφισμένο νόμο τελικά!), αλλά δεν είδαν ούτε μια έστω οικονομική ή άλλη διευκόλυνση. Αντίθετα οι περισσότεροι ανήκοντας στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες με χρόνια νοσήματα, με κλειστά τα περιφερειακά ιατρεία, όπως και τα εξωτερικά τακτικά ιατρεία, λόγω της ατολμίας και της αδιαφορίας της κυβέρνησης για μόνιμες προσλήψεις στην Υγεία, ήρθαν αντιμέτωποι με την ταλαιπωρία και τα επιπλέον έξοδα επιβάρυνσης μετακινήσεων, εξετάσεων και συνταγογραφήσεων. 

Και με τους χαμηλόμισθους συνέβη κάτι ανάλογο, αφού κι αυτοί βρέθηκαν εκτός «ατζέντας» της πολιτικής ηγεσίας και στην δίνη της πανδημίας, «αόρατοι» κι αυτοί μέσα στο μεγάλο περιθωριοποιημένο πλήθος!

Και τα ΑΜΕΑ εκτός «νυμφώνος», με τα προνοιακά επιδόματα να μην καλύπτουν ούτε τα βασικά των χρόνιων παθήσεών τους, πόσο μάλλον και την διατροφή τους!

Οι μικρομεσαίες και μικρές επιχειρήσεις επίσης που ανεστάλησαν και που στον τόπο μας τέτοιες είναι οι περισσότερες… Τα 533€ ευρώ κοροϊδία το μήνα, χωρίς πρόβλεψη για το αύριο, που ακριβώς να τοποθετηθούν με τα λειτουργικά πάγια στον «θεό» απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Ποιον εργαζόμενο να προσλάβουν και ποιον να κρατήσουν την επόμενη μέρα;
Οι άστεγοι απλά δεν υπάρχουν, ενώ Ρομά και πρόσφυγες-μετανάστες που ζουν σε κλειστές κοινωνίες και δομές φιλοξενίας αντίστοιχα, είναι μόνο πρόβλημα που δεν επιδέχεται λύση! 

Τα 24 δις «δίχτυ προστασίας» στην οικονομία που βαυκαλίζονται ο υπ.οικ. και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ακριβώς πήγαν; Τα εκατομμύρια των «δωρεών» που ακούγονται, γράφονται και φωτογραφίζονται επίσης που πήγαν, όταν δεν μπορούν να εφοδιάσουν με «δωρεάν» μάσκες, που κρίθηκαν μάλιστα αίφνης υποχρεωτικές, όλο τον πληθυσμό; Δεν μπορείς με ψέματα, αλχημείες και εγωπαθή αναρίθμητα διαγγέλματα, να ωραιοποιείς μια κατάσταση, που η πραγματικότητα την διαψεύδει παταγωδώς! Αν δεν πήγε ούτε ένα ευρώ σ’ αυτές τις ευάλωτες κοινωνικά και οικονομικά ομάδες, που αλλού θα μπορούσε να πάει μέσα σ’ αυτή την υγειονομική και οικονομική κρίση; Με όλους αυτούς, που είναι σε μακροχρόνια «καραντίνα» και όχι μόνο τις 45 μέρες της πανδημίας, κι αριθμητικά απαριθμούν κάποια εκατομμύρια και την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού, ουσιαστικά και πρακτικά «αποκλεισμένους», τι καλό μπορούμε να περιμένουμε την επόμενη μέρα, από μια κυβέρνηση που ακόμη και πριν αυτή την κρίση, μοιραία και ανίκανη, δεν μπορούσε «να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρα» και φρόντιζε και φροντίζει μόνο το επικοινωνιακό της κομμάτι και τους εκλεκτούς φίλους της; Αλλά κι από την άλλη και το σύνολο της αντιπολίτευσης αποδεικνύεται «ολίγιστο» στο πλαίσιο των δυνατότητών του, είτε γιατί δεν αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί, είτε γιατί είναι προσανατολισμένο σ' άλλες πολιτικές «εισπράξεις», όταν «σηκώνει περισσότερη σκόνη» και διατηρεί στο προσκήνιο σημαντικά μεν δευτερεύοντα δε θέματα(πχ πότε θα ανοίξουν τα σχολεία) και όχι όλα τα παραπάνω που είναι τεράστιας οικονομικής και ζωτικής σημασίας για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας που δοκιμάζεται από μία ακόμη υγειονομική και οικονομική κρίση… 

Σε μια χώρα με όλες τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες της παντού σε κάθε τομέα, που στατιστικά χάνονται για διάφορους λόγους περίπου 10.000-12.000 άνθρωποι το μήνα(ΕΛΣΤΑΤ), πόσοι από τις παραπάνω αποκλεισμένες ευάλωτες κοινωνικά και οικονομικά ομάδες μέσα σ' αυτό το 45ήμερο της πανδημίας, «πήγαν σαν το σκυλί στ' αμπέλι» χωρίς την παραμικρή πρόνοια ή βοήθεια; Και τα στατιστικά γι' αυτούς μάλλον είναι κι αυτά «αόρατα», όπως και οι ίδιοι... Ο εχθρός όμως δεν είναι «αόρατος» όπως διατυμπανίζει παντού η κυβέρνηση με όλα της τα στελέχη και τα φερέφωνα, είναι πιο ορατός από ποτέ και δεν είναι άλλος από την κρατική αναλγησία, αδιαφορία και ιδεοληψία, τον ανεξέλεγκτο νεοφιλελευθερισμό και τον δολοφόνο καπιταλισμό, που και τις ανθρώπινες ζωές τις μετρούν και τις κρίνουν πάντα και μόνο με αυστηρά οικονομικούς όρους!