Η υφήλιος διανύει μια ζοφερή περίοδο άγνωστης διάρκειας, με τον κορονοϊό να είναι ήδη υπεύθυνος για περισσότερους από 135.000 θανάτους και πάνω από 2,1 εκατομμύρια κρούσματα σε κάθε γωνιά της Γης.
Σε αυτό το περιβάλλον φόβου και αβεβαιότητας, είναι μάλλον κακόγουστο να προτάσσει κανείς το πότε θα επιστρέψει ο αθλητισμός σε κανονικούς ρυθμούς.
Αυτό όμως δεν εμποδίζει αρκετούς –μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ– να πιέζουν για να ξαναρχίσουν πρωταθλήματα και λίγκες. Ισως για να ξαναβρεί ο κόσμος το αγαπημένο του θέαμα και οι πολίτες να μη σκέφτονται τις εγκληματικές αστοχίες των κυβερνώντων τους (διόλου τυχαίο παράδειγμα ο Αμερικανός πρόεδρος...).
Ουσιαστικά, η πρεμούρα για να ξεκινήσει από τα γήπεδα η επιστροφή στην «κανονικότητα» οφείλεται στο ότι ο οργανωμένος επαγγελματικός αθλητισμός στον 21ο αιώνα είναι κάτι παραπάνω από μια σωματική δραστηριότητα. Εδώ και χρόνια έχει ξεφύγει από το απλό χόμπι του Σαββατοκύριακου και έχει γίνει μια πολύπλοκη επιχείρηση δισεκατομμυρίων. Συνδέεται άμεσα με το εμπόριο, τον επιχειρηματικό κόσμο και την πολιτική, βασίζεται απόλυτα στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου και εργαζομένων, ενώ ο τζίρος της αποτελεί πλέον ζωτικό μέρος της παγκόσμιας οικονομικής αλυσίδας.
Τυπικά, οι... βιαστικοί της επανεκκίνησης της αθλητικής δραστηριότητας επιχειρηματολογούν γύρω από την κοινωνική και πολιτιστική διάσταση των σπορ. Η κουλτούρα της παρακολούθησης αγώνων με την παρέα είτε στο γήπεδο είτε από την τηλεόραση είναι κάτι που ενώνει τον κόσμο, σε μια εποχή που οι άνθρωποι τείνουν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο και να βάζουν οθόνες μεταξύ τους (κάτι που συνέβαινε και πριν από την κοινωνική αποστασιοποίηση του κορονοϊού).
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, γίνονται κινήσεις για να γυρίσει ο διακόπτης των γηπέδων στο «ΟΝ». Θα επιστρέψουμε όμως στο «πριν» ή σε μια νέα πραγματικότητα;
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Στον αθλητισμό υπάρχουν τρεις βασικές πηγές εσόδων: η τηλεόραση (πώληση τηλεοπτικών δικαιωμάτων), το εμπορικό κομμάτι (χορηγικές και διαφημιστικές συμφωνίες) και τα έσοδα της ημέρας του αγώνα (εισιτήρια και hospitality).
Ισως πρέπει να ξεχάσουμε, τουλάχιστον έως τις αρχές του 2021, το τρίτο κομμάτι. Οποτε ξεκινήσει η δραστηριότητα στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του βόλεϊ, του χάντμπολ, στις μεγάλες λίγκες της Αμερικής (ΝΒΑ, μπέιζμπολ, χόκεϊ, φούτμπολ...), στα κορτς του τένις κ.λπ., δύσκολα θα υπάρξουν θεατές στις εξέδρες – τουλάχιστον για όσο καιρό υπάρχουν ακόμα κρούσματα της επιδημίας και δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του ένα αποτελεσματικό φάρμακο-αντίδοτο για τον κορονοϊό. Η δράση θα επιστρέψει ουσιαστικά έτσι ώστε να αρχίσει ξανά να λειτουργεί το κομμάτι των τηλεοπτικών μεταδόσεων και να ανοίξει η κάνουλα του χρήματος των συμβολαίων TV, χρήμα στο οποίο στηρίζονται πολλοί σύλλογοι και αθλήματα για να επιβιώσουν.
Τα πρωτόκολλα διεξαγωγής των αγώνων θα αλλάξουν σημαντικά, αν κρίνουμε από τη Γερμανία και τους όρους που θέτει η ποδοσφαιρική Μπουντεσλίγκα για την επανέναρξη των δυο τοπ κατηγοριών. Και αυτό επειδή, ακόμα και χωρίς θεατές, κάθε αναμέτρηση απαιτεί σε έναν συγκεκριμένο χώρο την ταυτόχρονη συγκέντρωση των δυο ομάδων, των προπονητικών και ιατρικών τους επιτελείων, των διαιτητών και παρατηρητών, των ball boys, του επιτελείου της τηλεοπτικής παραγωγής και των υπαλλήλων του σταδίου που είναι απαραίτητη για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Στη Γερμανία έχουν υπολογίσει ότι ο αριθμός αυτός είναι 236 άτομα!
Οι παίκτες θα περνούν από ιατρικό έλεγχο πριν και μετά τον αγώνα, «έτσι ώστε να δώσουμε την αίσθηση της ασφάλειας στους παίκτες, στις οικογένειές τους και στην κοινωνία», όπως είπε ο διευθύνων σύμβουλος της Μπουντεσλίγκα Κρίστιαν Ζάιφερτ, που ναι μεν τόνισε ότι υπάρχει και πρόβλεψη συντονισμένων κινήσεων στην περίπτωση που κάποιο από τα 236 άτομα βρεθεί θετικό στον κορονοϊό μετά τον αγώνα, όμως δεν μπήκε σε λεπτομέρειες για το απευκταίο αυτό σενάριο. Οι παίκτες έχουν επιστρέψει στις προπονήσεις, ανά μικρά γκρουπ κάθε φορά, κάνοντας περισσότερο ασκήσεις φυσικής κατάστασης με και χωρίς μπάλα, παρά δουλεύοντας τις πραγματικές συνθήκες αγώνα.
Ομως αυτή η αναμενόμενη επιστροφή φέρνει μαζί της και την απορία για το «αποτύπωμα» που θα αφήσει (αν αφήσει...) η επιβεβλημένη «κοινωνική αποστασιοποίηση» στον αθλητισμό. Ο λόγος για τον φόβο της σωματικής επαφής.
Με την επιστροφή της δράσης θα επιστρέψουν άραγε και τα high-fives και οι εναγκαλισμοί των συμπαικτών στα ποδοσφαιρικά γκολ, τα μπασκετικά καλάθια ή τα καρφιά του βόλεϊ; Μόλις πρόσφατα ο σταρ των Λος Αντζελες Λέικερς ΛεΜπρόν Τζέιμς αναρωτιόταν σε συνέντευξή του: «Τι θα γίνει αν βρεθείς μπροστά σε διεκδικίσιμη μπάλα με έναν αντίπαλο που ξέρεις ότι είχε περάσει κορονοϊό;»
Και πολλές άλλες απορίες μαζεύονται... Στο τέλος των αγώνων τένις, οι αντίπαλοι θα χαιρετιούνται με ένα νεύμα από μακριά αντί να δίνουν τα χέρια στο φιλέ; Στο μπέιζμπολ, θα σταματήσει αυτή η παραδοσιακή εικόνα των προπονητών που κολλούν τη φάτσα τους στο πρόσωπο του διαιτητή για να διαμαρτυρηθούν για τις αποφάσεις τους; Πότε θα θεωρηθούν απολύτως ασφαλή αθλήματα όπως η πάλη ή το τζούντο; Αραγε θα βγαίνουν υπάλληλοι της διοργάνωσης για να καθαρίζουν τα όργανα της γυμναστικής ή τις μπάρες της άρσης βαρών ύστερα από κάθε προσπάθεια;
Και για να πάμε λίγο πιο μακριά, στο καλοκαίρι του 2021 στο Τόκιο, θα έχει άραγε αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο κορονοϊός ώστε να απολαύσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες με όλες τις παραδόσεις τους; Με όλους τους αθλητές εγκατεστημένους στα διαμερίσματα του Ολυμπιακού Χωριού και στην παρέλαση της τελετής έναρξης; Με κόσμο στις εξέδρες των γηπέδων και στις fan zones; Και με τη χειραψία να αποτελεί ξανά την επισφράγιση ενός αποτελέσματος και την αναγνώριση του αντιπάλου και όχι μια επικίνδυνη συμπεριφορά που δεν ενδείκνυται...
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου