Το ποδόσφαιρο προσπαθεί να αντιδράσει απέναντι στην αδράνεια των τελευταίων 45 ημερών. Μολονότι αντιμέτωπο με τον καταστροφικό κορονοϊό, δείχνει τη θέλησή του να εγκαταλείψει την εξίσου καταστροφική παράλυση και να στήσει την μπάλα στη σέντρα.
Ομως το ποδόσφαιρο (όπως και κάθε άλλη αθλητική εκδήλωση) είναι αναγκασμένο να επιστρέψει –αν επιστρέψει– στη δράση χωρίς κοινό, κεκλεισμένων των θυρών. Κάποτε ο Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Μάριο Μπενεντέτι είχε πει πως «ένα άδειο γήπεδο είναι το κουφάρι του πλήθους». Τη δεδομένη στιγμή, όμως, είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς γεμάτα το «Καμπ Νόου», την «Αλιάντς Αρένα», το «Ανφιλντ», το «Παρκ ντε Πρενς». Τυχόν πρόωρη επιστροφή του κόσμου στις κερκίδες θα θέσει σε κίνδυνο την προσπάθεια για επιβράδυνση της εξάπλωσης της πανδημίας. Σε έναν αγώνα με χιλιάδες οπαδούς στο γήπεδο, δεν ρισκάρουν μόνο όσοι πάνε εκεί, αλλά και όσοι βρίσκονται μαζί τους στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα τριγύρω καταστήματα...
Οι επιδημιολόγοι και λοιμωξιολόγοι ανά τον κόσμο θεωρούν δεδομένο ότι δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν οι φίλαθλοι στις εξέδρες των γηπέδων άφοβα μέσα στο 2020, ούτε καν μέχρι το καλοκαίρι του 2021! Οσο δηλαδή δεν υπάρχει διαθέσιμο σε μεγάλες ποσότητες το εμβόλιο για τον κορονοϊό... Οι προβλέψεις κάνουν λόγο για αναμονή 12–18 μηνών.
Οπότε ας ξεχάσουμε –τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα– τους κλασικούς ήχους των γηπέδων, τις ιαχές και τους ύμνους, τους ουρανομήκεις πανηγυρισμούς στα γκολ και τις έντονες αποδοκιμασίες στις διαιτητικές αποφάσεις. Το πιθανότερο είναι πλέον να τρέχουν οι παίκτες για να πανηγυρίζουν τα γκολ τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, απευθυνόμενοι στους... καναπέδες όπου κάθονται οι οπαδοί. Και οι εκδηλωτικοί προπονητές τύπου Ντιέγο Σιμεόνε, που συνήθιζαν κουνώντας τα χέρια τους να ζητούν παλμό από την εξέδρα, θα πρέπει να βρουν άλλο τρόπο για να ενθαρρύνουν τους παίκτες τους. Ενα σωρό ποδοσφαιρικά στερεότυπα δεν θα ισχύουν πια. Δεν θα υπάρχει ο παράγοντας «έδρα», η πίεση του κοινού, η καυτή ατμόσφαιρα, ο δωδέκατος παίκτης. Ακόμα και η Λίβερπουλ θα περπατάει μόνη της, παρά την υπόσχεση των οπαδών της ότι «you’ll never walk alone...».
Βέβαια, επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, ας ξεχάσουμε επίσης τις ρίψεις αντικειμένων, τις ρατσιστικές κραυγές και τις καθυστερήσεις στην έναρξη αγώνων λόγω επεισοδίων. Κάτι είναι κι αυτό.
Ολα τα παραπάνω παραπέμπουν σε ένα ποδόσφαιρο... ντεκαφεϊνέ. Ομως, δεδομένης της οικονομικής ζημιάς που υφίσταται ο χώρος κάθε μέρα που περνάει χωρίς αγωνιστική δράση και με τις διοργανώσεις στον αέρα, οι ιθύνοντες βιάζονται να φέρουν πάλι τις ομάδες στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του προέδρου της UEFA Αλεκσάντερ Τσέφεριν: «Είναι προτιμότερο να γίνουν αγώνες χωρίς θεατές παρά να μη γίνουν καθόλου». Ο ίδιος προέβαλε μια ψυχολογική εξήγηση: «Το ποδόσφαιρο, έστω κι αν θα είναι μόνο τηλεοπτικό θέαμα, θα φέρει συναίσθημα, χαρά και μια αίσθηση κανονικότητας στα σπίτια των φιλάθλων, στοιχεία που τα αποζητούν απελπισμένα αυτές τις ημέρες».
Ομως η πραγματική εξήγηση είναι κυρίως η οικονομική. Ο θεατής στο γήπεδο καθίσταται αμελητέα ποσότητα και τη δύναμη αποκτά πλέον ο τηλεθεατής. Η δράση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες θα επιτρέψει στις λίγκες και στους συλλόγους να εισπράξουν τα χρήματα των παχυλών τηλεοπτικών τους συμβολαίων και να εξασφαλίσουν το «αύριο», που ήδη λόγω κορονοϊού έχει γίνει πολύ δύσκολο.
Οι τηλεοράσεις και οι χορηγοί θεωρούν δεδομένο ότι ο κόσμος θα απολαύσει ακόμα περισσότερο το ποδόσφαιρο ως τηλεοπτικό θέαμα, ύστερα από τόσο καιρό στέρησης, και προσβλέπουν σε μεγάλες τηλεθεάσεις. Τα κανάλια ήδη προσπαθούν να βρουν τρόπους για νεωτερισμούς στις παραγωγές τους, να βάζουν κάμερες εκεί που μέχρι πρότινος κάθονταν θεατές, να στρέφονται περισσότερο στη δράση γύρω από τους πάγκους κ.λπ.
Η τηλεόραση θα «σώσει» μεν τη χρονιά πολλών ομάδων, όμως η ζημία του χώρου θα παραμείνει μεγάλη. Σύμφωνα με υπολογισμούς στην ισπανική Λίγκα, χωρίς τα εισιτήρια και το hospitality στις ημέρες των αγώνων, τα έσοδα των συλλόγων μειώνονται γύρω στο 20% κατά μέσο όρο. Στην εξίσωση προστίθεται και ο μαρασμός των καταστημάτων που βρίσκονται κοντά ή μέσα στα γήπεδα και εξαρτούν την ύπαρξή τους από την αγωνιστική δραστηριότητα.
Επιπλέον, αν θεωρηθεί δεδομένη η διεξαγωγή και της επόμενης σεζόν (2020–21) με άδειες εξέδρες, πλήττεται άμεσα ο προϋπολογισμός των συλλόγων. Για παράδειγμα, η Ρεάλ Μαδρίτης είχε υπολογίσει να εισπράξει στη φετινή σεζόν το ποσό των 161 εκατ. ευρώ από «εισιτήρια και χρήσεις γηπέδου» –πρόκειται για το 19,6% των 822 εκατ. ευρώ που προβλέπονταν ως γενικά έσοδα στον προϋπολογισμό της. Οσο για την Μπαρτσελόνα, ανέμενε εισπράξεις 62 εκατ. ευρώ από εισιτήρια και συνδρομές και άλλα 158 εκατ. ευρώ από χρήσεις του «Καμπ Νόου», ήτοι το 22% των συνολικών της εσόδων. Η απώλεια μέρους των ποσών αυτών λόγω του κορονοϊού υπαγορεύει πλέον για τις δύο ομάδες νέο σχεδιασμό και προγραμματισμό για την επόμενη χρονιά.
Επιπλέον, στην Ισπανία, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες της Λίγκας γεννούν έσοδα 2,4 δισ. ευρώ τον χρόνο για τις παράπλευρες επιχειρηματικές δραστηριότητες (μεταφορές, ξενοδοχεία, εστίαση...). Το 2018–19, πήγαν στα γήπεδα της Πριμέρα Ντιβισιόν 10,3 εκατ. θεατές. Φέτος η σεζόν θα κλείσει με 7,9 εκατ. εισιτήρια έως το λουκέτο λόγω κορονοϊού, μια πτώση της τάξης του 23,6% που θα επηρεάσει και τους παραπάνω τομείς.
Ετσι λοιπόν, με τους ιθύνοντες να μετρούν τα υπέρ και τα κατά, τα έσοδα και τα έξοδά τους, πλησιάζει η στιγμή που η μπάλα θα κυλήσει ξανά στο χορτάρι. Οι οπαδοί δεν θα είναι εκεί. Θα επιστρέψουν ξανά όταν βρεθεί το εμβόλιο. Και είναι σίγουρο πως, τότε, η εικόνα των γεμάτων γηπέδων θα σημάνει το τέλος του εφιάλτη που ζούμε...
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου