Eχω την τύχη να μένω σε μια περιοχή με αρκετό πράσινο και χώρους που προσφέρονται για άθληση. Επιτέλους, βλέπω τους ανθρώπους να τους χαίρονται. Παλιότερα οι περισσότεροι τους προσπερνούσαν για χάρη της εξόδου, το να αθλείσαι στις πλατείες χαρακτηριζόταν γραφικότητα και το τζόκινγκ ενασχόληση μερικών δρομέων επιδόσεων ή «κολλημένων». Μαθαίνω όμως ότι σε όλες τις γειτονιές, ακόμα και κάποιες που τις λες «τσιμεντούπολη», ο κόσμος ψάχνει διέξοδο αθλούμενος στους μισοάδειους από αυτοκίνητα δρόμους ή στις κοντινότερες οάσεις.
Αγαπήσαμε ξαφνικά το τρέξιμο και την άθληση; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Αλλά εάν ένα υπολογίσιμο ποσοστό όσων άλλαξαν συνήθειες και ξεκίνησαν το βάδην και το τρέξιμο μέσα στην πανδημία τις διατηρήσει και μετά, αυτό θα είναι κέρδος για μια χώρα την οποία οι στατιστικές κατατάσσουν ψηλά στα ποσοστά παχυσαρκίας και χαμηλά σε εκείνα της ενασχόλησης με οποιαδήποτε μορφή άσκησης.
Μπορεί να προβάλλεται πανταχόθεν ένας νέος, υγιεινός και fit τρόπος ζωής που απαιτεί πολύ ελεύθερο χρόνο και χρήμα σε γυμναστήρια, personal trainer και διατροφή, αλλά η γυμναστική, ο περίπατος και το τρέξιμο στη γειτονιά μας χρειάζονται μόνο μερικά λεπτά και καλή διάθεση. Αρκετοί δήμοι έχουν δημιουργήσει υπαίθρια γυμναστήρια και οι ελεύθερες αθλητικές εγκαταστάσεις σε κάθε γειτονιά, όπως και προγράμματα κοινωνικού αθλητισμού για τις ευπαθείς ομάδες πρέπει να αποτελούν επιτακτική διεκδίκηση και όχι πολυτέλεια.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου