Πολλοί παρομοιάζουν την πρόσληψη ενός προπονητή σε μια ομάδα με τον γάμο. Τη χαρακτηρίζουν ως το απαραίτητο βήμα πριν από το διαζύγιο. Η αλήθεια είναι πως, σε παγκόσμιο επίπεδο, πρόκειται για μια πολύ δύσκολη δουλειά, η οποία όμως στην Ελλάδα γίνεται ακόμη δυσκολότερη, λόγω της ιδιόρρυθμης ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων. Τόσο των παραγόντων όσο και των οπαδών, οι οποίοι πολλές φορές σκέφτονται και αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Ενίοτε η στάση τους είναι και αλληλοεξαρτώμενη.
Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι (πιστεύουν πως) ξέρουν καλύτερα τη δουλειά του άλλου. Οταν, λοιπόν, έρχεται η κρίση, δεν αργούν πολύ να βρουν ποιον θα τοποθετήσουν πρώτο στο έδρανο του φταίχτη. Είτε γιατί αγνοούν μια σημαντική αρετή που λέγεται υπομονή είτε για να μεταβιβάσουν την ευθύνη. Οι περιπτώσεις που ξεφεύγουν από αυτή την πρακτική, μνημονεύονται ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Από την άλλη, ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι η φθορά είναι ένα αναμενόμενο ώς και φυσιολογικό μέγεθος για τη φύση του επαγγέλματος, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι, συνήθως, η κριτική μετατρέπεται σε ανθρωποφαγία.
Αυτός που φεύγει, δεν αρκεί να «...μας αδειάσει τη γωνιά», αλλά πρέπει και να αποδομηθεί. Και ως επαγγελματίας και ως προσωπικότητα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό, αφού πρώτα έκραξαν τους πετυχημένους Μπαρτζώκα και Σφαιρόπουλο, οι οπαδοί, παρακαλούσαν τη διοίκηση να προσλάβει τον Ντέιβιντ Μπλατ ως «Μεσσία». Τον αποχαιρέτησαν ως «λαίλαπα» που γλίτωσε το «κράξιμο» από συμπάθεια, λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε.
Τελευταία, στον Παναθηναϊκό, ο Ρικ Πιτίνο, δεν νιώθει και πολύ καλά. Από «Hall of Famer», τείνει να... μετατραπεί σε έναν «φαφλατά», που ως κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι ότι βάφει τα μαλλιά του (λες και πέρυσι δεν τα έβαφε).
Γιάννης Ντεντόπουλος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου