Υποθέτω πως οι δικαστές είναι σπιτόγατοι. Αναγκαστικά. Ανεβαίνουν στην έδρα άπαξ της εβδομάδος, συντονίζουν την ακροαματική διαδικασία, υπομένουν τις αδολεσχίες των διαδίκων και των εκπροσώπων τους και φεύγουν για το τσαρδί τους με άφθονο αποδεικτικό υλικό συμπιεσμένο σε τρία καρότσια του σουπερμάρκετ: απομαγνητοφωνημένες καταθέσεις αυτοπτών, ένορκες διευκρινίσεις αυτήκοων, αντιφατικές περιγραφές πάσης φύσεως μαρτύρων, αγορεύσεις εισαγγελικών λειτουργών και συνηγόρων υπερασπίσεώς τε και πολιτικής αγωγής, ενστάσεις, προτάσεις, κατηγορητήρια και έναν σωρό δικόγραφα, των οποίων ουκ έστιν αριθμός. Μελετούν κατ’ οίκον το χαρτομάνι ακόμα και Σαββατοκύριακα και σχόλες προσπαθώντας να βγάλουν άκρη και σιχτιρίζουν την ώρα που ’γραψαν καλά στις πανελλήνιες και μπήκαν στη Νομική.
Ψιλά γράμματα, θα πείτε. Κάθε επάγγελμα έχει τα ζόρια και τις δουλείες του. Ξεμυτίζουν κατόπιν στο μπαλκόνι να πάρουν ανάσα και αντικρίζουν τους τυχερούς που λιάζονται ξέγνοιαστοι σε οδούς και πλατείες. Είναι να μη σε πιάσει κατάθλιψη; Ξαναμπαίνουν εκόντες άκοντες στο γραφείο τους, κλείνουν τα σκούρα από την τσαντίλα τους και χώνονται στις στοίβες των εγγράφων ώστε να βγάλουν ακριβοδίκαιη απόφαση. Ετσι πάει! Η Θέμιδα λάμπει στο βάθρο της, ανεβαίνοντας αθέατα, ανήλιαγα και θεοσκότεινα σκαλοπάτια. Τα απαστράπτοντα ύψη προϋποθέτουν αβυθομέτρητα βάθη. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, πρόσωπο των ημερών, υποβάλλεται σε τούτη τη βάσανο επί τριάντα οκτώ συναπτά έτη.
Οσοι τη συναναστρέφονται τη θεωρούν μολαταύτα εξωστρεφή. Ισως επειδή στα φοιτητικά της χρόνια επρόσκειτο φίλα –Θεέ μου φύλαγε– στην «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος», καταπώς διατείνονται παλιοί της γνώριμοι. Τη λυπάμαι από μια μεριά. Ατομο χαμηλών τόνων, με αξιοθαύμαστη διαδρομή στον στίβο της Δικαιοσύνης, βρέθηκε ξαφνικά και απροειδοποίητα στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Ο Μητσοτάκης απέρριψε τον Παυλόπουλο, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην καραμανλική πτέρυγα της Νου Δου για να μάθει άλλη φορά να φλερτάρει στα κλεφτά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρόκοψε με τον Προκόπη, τόσο, ώστε πιάστηκε πεισματικά πάνω του με ανάρμοστη ορμή που γκρέμισε αναπόφευκτα την υποψηφιότητά του.
Σκαρφίστηκε τεχνάσματα ο Κυριάκος, έστυβε μερόνυχτα την γκλάβα του –το ’χε τάμα, βλέπεις, να προτείνει γυναίκα–, η μια τού μύριζε, η άλλη τού ξίνιζε, του ’ρθε στο τέλος η φαεινή να χρίσει πρώτη πολίτη της χώρας την πρώτη πρόεδρο του ΣτΕ, ποντάροντας στο ότι θα κόστιζε περισσότερο στον μισητό αντίπαλο να την καταψηφίσει απ’ το να την αποδεχτεί. Και μοστράρει ως εξπέρ της συναίνεσης! Οι απέναντι απλώς έπεσαν στη λούμπα. Μαθημένα τα βουνά... Η θεραπαινίδα της Θέμιδος καλείται τώρα να εγκαταλείψει τις υποφωτισμένες δικαστικές αίθουσες και να αναμετρηθεί με το εκτυφλωτικό φως της δημοσιότητας. Και να τρέχει κάθε τρεις και λίγο σε ημερίδες, συνεστιάσεις, πολυποίκιλες εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, εκθέσεις και τα πληκτικά συμπαρομαρτούντα. Να βραβεύει κόσμο και κοσμάκη στην Ηρώδου Αττικού και να παρηγορεί απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας τον κάθε πικραμένο για ψύλλου πήδημα. Απ’ τα ψηλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου