Π. Παυλόπουλος: Οι καιροί επιτάσσουν να οικοδομήσουμε μια ρεαλιστική Εθνική Στρατηγική και να την υπηρετήσουμε με σθένος, συνέπεια και αρραγή ενότητα
«Ελληνίδες, Έλληνες,
Με αισθήματα τιμής και σεβασμού σας απευθύνω μήνυμα, λίγο πριν ανατείλει το Νέο Έτος 2020. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σας παρακαλώ να δεχθείτε τις ειλικρινείς και θερμές ευχές μου για υγεία, δύναμη και δημιουργία, ατομική και συλλογική. Στο ίδιο πλαίσιο επιτρέψατέ μου να σας εκθέσω, ως έχω στοιχειώδες χρέος, θεσμικό και πολιτικό, τις ακόλουθες σκέψεις, οι οποίες αφορούν την αποστολή μας ως Λαού και ως Έθνους, με βάση την Ιστορική μας Κληρονομιά, τον Πολιτισμό μας και τον επέκεινα ρόλο που μας αναλογεί και μας αρμόζει, στο Ευρωπαϊκό και στο Διεθνές γίγνεσθαι.
Είμαι πεπεισμένος ότι η αποστολή μας αυτή, ανταποκρινόμενη πρωτίστως στα κελεύσματα των κρίσιμων και ταραγμένων καιρών μας, μπορεί να συνοψισθεί στο ότι η συγκυρία επιτάσσει να οικοδομήσουμε μια ρεαλιστική Εθνική Στρατηγική και να την υπηρετήσουμε με σθένος, συνέπεια και αρραγή Ενότητα. Μια τέτοια Εθνική Στρατηγική προϋποθέτει ότι ανατρέχουμε στο παρελθόν για να εμπνεόμαστε και να διδασκόμαστε και ότι ατενίζουμε το μέλλον, χαράζοντας τον δρόμο του αύριο με ευρύτητα πνεύματος, με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και με τρόπο που μας επιτρέπει να προσδοκούμε οι Γενιές που έρχονται να είναι υπερήφανες για εμάς.
Α. Το παρελθόν μας διδάσκει πως η απαράμιλλη Εθνική μας Κληρονομιά επιβάλλει να πορευθούμε με γνώμονα το ότι δεν αρκεί να μας θεωρούν μόνον απογόνους Μεγάλων Προγόνων. Επιπλέον, οφείλουμε ν’ αφήσουμε το δικό μας δημιουργικό αποτύπωμα στην πορεία της Ιστορίας της Πατρίδας μας. Προς αυτή την κατεύθυνση η βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση των χρόνων που πέρασαν -και της οποίας τα τραύματα δεν έχουν πλήρως επουλωθεί- μας διδάσκει πολλά:
1. Πριν απ’ όλα μας διδάσκει ποια είναι τα λάθη εκείνα, σε οικονομικό και όχι μόνον επίπεδο, τα οποία δεν πρέπει να επαναλάβουμε στο μέλλον.
2. Και, ύστερα, μας θυμίζει ποιο ήταν το βασικό μας όπλο, με το οποίο αποφύγαμε την καταστροφική ρήξη του κοινωνικού μας ιστού. Ήταν η, έμφυτη σ’ εμάς, τους Έλληνες, Αλληλεγγύη, η οποία πρέπει να μας καθοδηγεί και στο μέλλον, χαλυβδώνοντας την απόφασή μας να υπηρετήσουμε τα μεγάλα και τα σημαντικά υπό όρους αρραγούς Ενότητας.
Β. Όμως, η Εθνική μας Στρατηγική μας δείχνει το μέλλον υπό όρους που απαιτούν να έχουμε πλήρη συναίσθηση, δίχως έπαρση και αλαζονεία, του ρόλου, τον οποίο μπορούμε και πρέπει να διαδραματίσουμε στο πεδίο της Διεθνούς Κοινότητας εν γένει, κυρίως όμως στο πεδίο της Μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας.
1. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υποδειγματική Σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Διευκρινίζουμε όμως, προς κάθε κατεύθυνση, ότι ακολουθούμε πάντοτε την πορεία μιας πολυδιάστατης Εξωτερικής Πολιτικής, ικανής να διασφαλίσει την αποτελεσματική υπεράσπιση των Εθνικών μας Θεμάτων και των Εθνικών μας Δικαίων.
2. Η Ελλάδα, ως πλήρες Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πάνω από 40 χρόνια, συμβάλλει, με όλες της τις δυνάμεις, στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Κατά τούτο προσβλέπει σε μια ομοσπονδιακού τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ενεργοποιεί όλους τους πυλώνες των πολιτικών της, με κύριο μοχλό την αρχή της Αλληλεγγύης. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η αποστολή βαίνει πέραν των Κρατών-Μελών και των Λαών της και αποκτά πλανητικές διαστάσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των αρχών και αξιών του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Δικαιοσύνης και, πρωτίστως, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η Ελλάδα είναι αναφανδόν υπέρ της δημιουργίας ενός σταθερού νοτιοανατολικού πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος αφήνει πίσω του τα Βαλκάνια των πολέμων, των διχασμών και των αντιπαραθέσεων. Τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να στηρίξει τα γειτονικά μας Κράτη στην Ευρωπαϊκή τους προοπτική υπό τους εξής, αυτονόητους, όρους:
α) Πρώτον, την εκ μέρους τους πλήρη προσαρμογή σε όλες τις απαιτήσεις του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
β) Και, δεύτερον, την προηγούμενη επίλυση των κάθε είδους διαφορών τους με άλλα Κράτη.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ’ εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Και για να γίνω σαφέστερος:
Α. Η Ελλάδα ευνοεί και την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως υπό τον απαράβατο όρο του εκ μέρους της πλήρους σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς της είναι:
1. Πρώτον, η συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία.
2. Δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών, η οποία, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του Ανθρωπισμού και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραβιάζει και την σχετική Συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
3. Και, τρίτον, και κατ’ εξοχήν, η στάση της ως προς τον σεβασμό των κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Δικαιωμάτων της Ελλάδας, ιδίως σε ό,τι αφορά τα Σύνορά μας, την Επικράτειά μας και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι, αυτοθρόως, και Σύνορα, Επικράτεια και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν προκειμένω τουρκικής αυθαιρεσίας είναι το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, το οποίο, κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο. Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
Β. Το αυτό μήνυμα εκπέμπει η Ελλάδα προς την Τουρκία και σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι τούτο είναι Διεθνές και Ευρωπαϊκό ζήτημα: Είμαστε υπέρ της ταχείας επίλυσης του Κυπριακού, με πλήρη σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τούτο σημαίνει ότι η λύση του Κυπριακού είναι νοητή μόνον υπό όρους ομοσπονδίας -και όχι συνομοσπονδίας- με πλήρη σεβασμό της κυριαρχίας της, που αποκλείει, μεταξύ άλλων, στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Το μέλλον μας καλεί να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Τα Εθνικά μας όπλα, ήτοι το ακατάβλητο σθένος μας και η αρραγής Ενότητά μας, μας το επιτρέπουν. Από εμάς εξαρτάται το 2020 ν’ αποτελέσει ορόσημο στην ευόδωση της Εθνικής μας Στρατηγικής. Και είμαι βέβαιος ότι θ’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την μεγάλη και ελπιδοφόρα πρόκληση.
Καλή Χρονιά, Χρόνια πολλά, καλά και ευτυχισμένα».
Φ. Γεννηματά: Την δεκαετία που ξεκινά, ας κάνουμε την ελπίδα αληθινή
Το 2020 αφήνουμε πίσω μας μία δύσκολη δεκαετία που μας δίδαξε πολλά. Η νέα χρονιά είναι η ώρα να βάλουμε τις βάσεις για τη νέα αλλαγή. Με όραμα, αλληλεγγύη, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στους νέους.
Τη δεκαετία που ξεκινά οι Έλληνες ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα και τη ζωή μας καλύτερη. Ας κάνουμε την ελπίδα αληθινή.
Καλή χρονιά σε όλους!
Κ.Ε. του ΚΚΕ: Η επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη δεν πρόκειται να οδηγήσει σε πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων
1. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εύχεται καλή και αγωνιστική χρονιά στους εργατοϋπαλλήλους, στους ανέργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες, στους Έλληνες εργαζόμενους σε άλλες χώρες, στους πρόσφυγες και μετανάστες, που ζουν μόνιμα ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.
Παρά τις δυσκολίες και τον αρνητικό συσχετισμό, υποδεχόμαστε με αισιοδοξία το 2020. Στις σύγχρονες προκλήσεις, απαντήσεις μπορεί να δώσει η καθημερινή δράση, οι εκτιμήσεις και η πρόταση εξουσίας που καταθέτει το ΚΚΕ στον λαό, ώστε αυτή να γίνει υπόθεση της πάλης του.
2. Η χρονιά που φεύγει, μπορεί να συνοδεύτηκε από την κυβερνητική εναλλαγή και την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, όμως αυτό δεν οδήγησε, ούτε πρόκειται να οδηγήσει σε πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Τα “μερίσματα” και οι “μικροελαφρύνσεις”, είναι το «περιτύλιγμα» και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ για να κρύψει τη συνεχιζόμενη ληστεία σε βάρος του λαού, αλλά και το ότι τη μερίδα του λέοντος της “ανάπτυξης”, την καρπώνονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι λεγόμενοι “επενδυτές”. Είναι το “καρότο” για να αποσπάσουν την ανοχή του λαού στη σημερινή βαρβαρότητα, να ρίξουν στα τάρταρα τις απαιτήσεις του, να τον κάνουν να συμβιβαστεί με τα «ελάχιστα».
Άλλωστε, η διαιώνιση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, της φοροληστείας, των πλειστηριασμών, της υποβάθμισης – ακόμη και κρίσιμων για την ανθρώπινη ζωή – κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να στηριχτούν οι επενδύσεις και τα κέρδη του κεφαλαίου, το οποίο απολαμβάνει ακόμη περισσότερα προνόμια. Αυτό απέδειξε και ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2020.
3. Η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με το “καρότο” της ανάπτυξης, χρησιμοποιεί ακόμη πιο αποφασιστικά το “μαστίγιο” της καταστολής, το δόγμα “νόμος και τάξη”.
Βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και στη διαδήλωση. Επιστρατεύει τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη συκοφάντηση των αγώνων. Θέλει να επιβάλλει “σιγή νεκροταφείου”, ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς και να υπονομεύσει την οργανωμένη πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, γιατί αποτελεί έναν από τους βασικούς όρους και ταυτόχρονα απόδειξη του αντιλαϊκού και άδικου χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί το αντεργατικό-αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που διατήρησε και ενίσχυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω απ’ όλα αξιοποιεί τη συντηρητικοποίηση και την απογοήτευση που έσπειρε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διέσυρε αγωνιστικές αξίες και εμφάνισε ως “μονόδρομο”, την υποταγή στα ευρωενωσιακά μνημόνια διαρκείας, στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό, στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί την κυβερνητική πολιτική, για να υψώσει εκ νέου κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, επαναφέροντας τα αλήστου μνήμης περί “κυβέρνησης δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων”. Βεβαίως, η πείρα της συγκυβέρνησης των “αντιμνημονιακών δυνάμεων”, που έγινε η “μνημονιακότερη” όλων, είναι πολύ νωπή και πολύ πικρή. Σήμερα, μιλάνε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνηση για 4,5 χρόνια, όσο κι ως αξιωματική αντιπολίτευση, με τη μετεξέλιξη του σε ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μαζεύοντας διάφορα απομεινάρια του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ.
4. Ωστόσο, καμιά εκδοχή της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, δε δίνει απάντηση και λύση στη βασική αντίθεση: Σήμερα, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στην χώρα μας και σε όλον τον κόσμο, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα αντίθετα.
Το χάσμα ανάμεσα στο πώς μπορεί να ζει σήμερα ένας εργαζόμενος και στο πώς τελικά ζει όλο και μεγαλώνει ακόμα και αν η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Τα σύννεφα μίας νέας κρίσης πυκνώνουν πάνω από την διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Συμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ακλόνητες υφίστανται ανακατατάξεις. Εμπορικοί πόλεμοι και γεωπολιτικές συγκρούσεις τεραστίων διαστάσεων ξεσπούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εκτεταμένες περιβαλλοντικές καταστροφές θέτουν σε κίνδυνο τους λαούς.
5. Η άλλη όψη αυτών των αδικιών της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η εμπλοκή της χώρας σε σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Αντί ο λαός μας να ζει με πραγματική ασφάλεια και σταθερή ειρήνη, με συνεργασία με όλους τους λαούς, ζει υπό την διαρκή απειλή, όπως αυτή αποτυπώνεται στις επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.
Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, προετοιμάζεται ακόμα και για αποθήκευση αμερικάνικων πυρηνικών όπλων καθιστώντας “στόχο” τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός πληρώνει το ΝΑΤΟ με 4 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Με τη νέα ελληνοαμερικανική “αμυντική” συμφωνία επεκτείνονται οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα και ενισχύεται η εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Το δόγμα αυτής της πολιτικής, που συμπυκνώνεται στο ότι “όσο η Ελλάδα είναι το καλό παιδί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ τόσο εξασφαλίζει τα σύνορα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα”, χρεοκοπεί με πάταγο.
6. Ο υπαρκτός ενεργειακός πλούτος στην ευρύτερη γειτονιά μας, αντί για ευχή μετατρέπεται σε “κατάρα” για τους λαούς. Εδώ διασταυρώνονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά, μονοπωλιακά συμφέροντα για το ποιος θα εκμεταλλευτεί αυτές τις πηγές. Σε αυτήν την κόντρα παίρνει μέρος η αστική τάξη της χώρας μας, η αστική τάξη της Τουρκίας και ασφαλώς οι ΗΠΑ και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Απόλυτο κριτήριο για αυτά τα συμφέροντα είναι ασφαλώς τα κέρδη και όχι οι ανάγκες των λαών. Αυτοί οι ανταγωνισμοί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Βρίσκονται πίσω από τον όλεθρο και την προσφυγιά που θερίζουν τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Να γιατί είναι ολοκληρωτικά ψεύτικο κι επικίνδυνο το δίλημμα υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα και συνεκμετάλλευση με την Τουρκία ή πολεμική σύγκρουση”. Αφενός γιατί μπορεί μία πολεμική εμπλοκή να λειτουργήσει ως καταλύτης για να προχωρήσουν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, τα οποία είναι και εκφρασμένος πόθος των ΗΠΑ. Αφετέρου τα σχέδια συνεκμετάλλευσης φέρουν το σπέρμα μίας επόμενης σύγκρουσης, αφού δεν πρόκειται για συνεργασία λαών αλλά επιχειρηματικών κολοσσών και ισχυρών κρατών, μέσα σε συνθήκες αυξανόμενων ανταγωνισμών διεθνώς.
Η θέση του Πρωθυπουργού για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης κινείται στο πλαίσιο της καλλιέργειας εφησυχασμού και δεν εγγυάται τη διαφύλαξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Παραμένουν τα καίρια ερωτήματα για το τι θα περιέχει το “Συνυποσχετικό”, μεταξύ των δύο κρατών, παίρνοντας υπόψη τις τουρκικές θέσεις περί “Γκρίζων Ζωνών”, δηλαδή την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο και αβάσιμες διεκδικήσεις στην Αν. Μεσόγειο.
Στις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Χάγης επιδρούν πολιτικές παρεμβάσεις και γεωστρατηγικές επιδιώξεις, όπως δείχνει η αναγνώριση των αποτελεσμάτων του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και της ανεξαρτητοποίησης του προτεκτοράτου του Κοσσόβου.
7. Τα ιστορικής σημασίας γεγονότα που διαδραματίζονται μπροστά μας δείχνουν τη σήψη και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Φωτίζουν όμως και την ανάγκη μιας νέας κοινωνίας, χωρίς φτώχεια, πολέμους, κρίσεις. Είναι ο Σοσιαλισμός, η κοινωνία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, όσο κι αν η πρώτη απόπειρα οικοδόμησής του σε κάποιες χώρες τον 20ο αιώνα δεν έγινε κατορθωτό να ολοκληρωθεί, ηττημένη από λάθη, αστοχίες κι ελλείψεις μέσα σε έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Πλέον σήμερα, στον 21ο αιώνα η μελετημένη πείρα, μαζί με την ίδια την αντικειμενική εξέλιξη των κοινωνιών μπορούν να μας οδηγήσουν στην νέα κοινωνία, αν το βάλουμε στόχο οι λαοί, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη.
Μόνο έτσι μπορεί το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας να αξιοποιηθεί στο έπακρο με κριτήριο την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Μόνο έτσι μπορούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας να αξιοποιηθούν με στόχο την κάλυψη των συνδυασμένων αναγκών του λαού και της κοινωνίας. Μόνο έτσι ο λαός μπορεί να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, έχοντας την εξουσία στα δικά του χέρια, εξασφαλίζοντας πραγματική δημοκρατία και μετατρέποντας σε πρωταγωνιστές της κοινωνικής ζωής αυτούς που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο: την μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας.
8. Μέσα στον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μέσα στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς, μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, μπορούμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία, όχι μόνο για να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις για τη ριζική ανατροπή. Για το Σοσιαλισμό που είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ!».
Γ. Βαρουφάκης: Να ρίξουμε μαύρη πέτρα στη δεκαετία της βαρβαρότητας
Εύχομαι σε όλους να καταφέρουμε φέτος να ρίξουμε μαύρη πέτρα στη δεκαετία της βαρβαρότητας.
Κάθε μία από τις περασμένες Πρωτοχρονιές έσφυζε από τις ψευδείς υποσχέσεις ενός συστήματος εξουσίας, που, ενώ έφερε την Κρίση, επιμένει να αυτοπαρουσιάζεται ως η Λύση.
Η προκοπή, η δικαιοσύνη, η ειρήνη δεν θα έρθουν μόνες τους.
Οι εξώσεις και η στυγνή εκμετάλλευση δεν θα αντιμετωπιστούν μόνες τους.
Τα παιδιά της Κρίσης δεν θα επιστρέψουν μόνα τους.
Απαιτούν από εμάς αρετή και τόλμη, υπευθυνότητα και ανυπακοή, αγάπη και αποφασιστικότητα.
Το ΜέΡΑ25 είναι εδώ για να προστατέψει το κεράκι της ελπίδας που τρεμοπαίζει στον ψυχρό αέρα της κάλπικης αισοδοξίας των κατεχόντων, της νέας διχόνοιας που καλλιεργείται στο όνομα της επιστροφής σε μια κανονικότητα-φούσκα, του φόβου που βιώνουν οι αδύναμοι Έλληνες, οι κατατρεγμένοι μετανάστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου