To ταβάνι του νομοθετημένου εργάσιμου χρόνου που εβδομαδιαίως φτάνει και ξεπερνά τις 48 ώρες αγγίζουν περίπου οι 4 στους 10 εργαζομένους στην Ελλάδα.
Η έρευνα του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για την Υγιεινή και Ασφάλεια (Eurofound) καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα το 37,1% των εργαζομένων όχι μόνο εξαντλεί όλα τα νόμιμα περιθώρια του εργάσιμου εβδομαδιαίου χρόνου αλλά υπερβαίνει το 48ωρο.
Δεύτερη σε ποσοστό εργαζομένων με αυξημένο χρόνο εργασίας έρχεται η Ρουμανία, με το 29,1% των εργαζομένων να ξεπερνά τις 48 ώρες, με τρίτη την Πολωνία στην οποία το ποσοστό φτάνει το 23,9%.
Στον αντίποδα, η χρυσή τετράδα με χώρες όπως η Δανία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, αλλά και η Γερμανία. Σε αυτήν την ομάδα χωρών μόνο ο ένας στους 10 εργαζομένους ξεπερνά τα εβδομαδιαία όρια, με ποσοστά από 9,4% έως 10,4%.
Οι μεγάλες διαφορές που καταγράφει η έρευνα αναφορικά με τα ποσοστά των εργαζομένων που αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην εργασία και, ενδεχομένως, λιγότερο χρόνο στην ξεκούραση ή την αναψυχή, κατά το σύνθημα του περασμένου αιώνα «8 ώρες εργασία, 8 ώρες αναψυχή, 8 ώρες ξεκούραση», φυσικά και δεν οφείλονται μόνο στην ανάγκη αντιστροφής της ενοχοποίησης των Ελλήνων εργαζομένων από φωνές της Εσπερίας όπου η εργασιακή οργάνωση αφήνει περιθώρια για καλύτερη ποιότητα και συνθήκες εργασίας.
Το οκτάωρο
Ο βαθμός αυτοματοποίησης της παραγωγής και των υπηρεσιών, η εργασιακή πειθαρχία, η παραγωγικότητα της εργασίας, η εντατικοποίηση και ο αριθμός των πλασματικών υπερωριών (που κατά κόρον εγγράφουν δημόσια διοίκηση και ΟΤΑ σε μετακλητούς και τακτικούς υπαλλήλους) αλλά και η οργάνωση της εργασίας επηρεάζουν τους στατιστικούς δείκτες του Eurofound.
Ωστόσο, η έρευνα καταγράφει και κάποιες τάσεις που αποδεικνύουν ότι το 8ωρο και η τήρησή του παραμένει ακόμη το ζητούμενο για την Ε.Ε. και μάλιστα 100 χρόνια από την ίδρυση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας που συνέδεσε την ύπαρξή της με τη Διεθνή Σύμβαση για τον χρόνο εργασίας.
Οι εργαζόμενοι σε 19 από τις 28 χώρες που εξετάστηκαν για την περίοδο 2017-2018 συνήθως εργάζονται πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα. Οι διαφορές οφείλονται κυρίως στην απόσταση ανάμεσα στις συμβάσεις και τον πραγματικό εργάσιμο χρόνο.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τη μεγαλύτερη εργάσιμη εβδομάδα στην Ε.Ε. με 42 ώρες (χωρίς υπερεργασία) ενώ οι συμφωνηθείσες ώρες σταματούν στις 37 σε εβδομαδιαία βάση. Εδώ η κάλυψη του χρόνου εργασίας από τις συμβάσεις είναι πολύ χαμηλή και κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις.
Ενα δεύτερο στοιχείο προκύπτει από τις χώρες που εντάχθηκαν με το τελευταίο κύμα διεύρυνσης στην Ε.Ε. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Εσθονία οι εργαζόμενοι δουλεύουν κατά μέσο όρο 6 πλήρεις εβδομάδες εργασίας περισσότερο από τη Γαλλία. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στις περισσότερες ώρες εργασίας στην Εσθονία, αλλά και στον υψηλό αριθμό ετήσιων ημερών άδειας και αργιών στη Γαλλία.
Ενα άλλο παράδειγμα που δείχνει τάση αύξησης των ωρών εργασίας, είναι αυτό της Φινλανδίας. Εκεί με μια τριμερή συμφωνία που ονομάζεται Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας αυξήθηκε ο χρόνος εργασίας κατά 30 λεπτά χωρίς ανάλογη αύξηση των αποδοχών.
Επίσης, η Αυστρία αύξησε το ανώτατο όριο των εβδομαδιαίων ωρών, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών, από 50 σε 60.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου