Πολύ ορθά και με εξαιρετικά μετρημένο τρόπο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Γιαννούλης είχε επισημάνει σε επιτροπή της Βουλής τον απαράδεκτο χαρακτήρα παρόμοιων πρωτοβουλιών, που αποσκοπούν στην προσβολή και τον εκφοβισμό των μεταναστών και των προσφύγων, καλλιεργώντας το μίσος όχι για αυτό που κάνουν, αλλά για αυτό που είναι οι ομάδες αυτές ξεριζωμένων πληθυσμών που καταφεύγουν ως ικέτες στη χώρα μας.
Αλλά ανέλαβαν να τον συνετίσουν οι γνωστοί βουλευτές της Ν.Δ. Κυρανάκης και Πλεύρης, κατηγορώντας τον ότι δήθεν θέλει να ποινικοποιήσει την κατανάλωση του χοιρινού και της μπίρας και κήρυξαν εκστρατεία διάσωσης των πατροπαράδοτων συνηθειών του λαού μας.
Μετά την καταλυτική παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη, οι βουλευτές της Δεξιάς αναδιπλώθηκαν, αλλά αφού πρώτα έκλεισαν το μάτι στους οργανωτές του εθνικόφρονος μπάρμπεκιου, με αναρτήσεις όπως εκείνη του κ. Κυρανάκη, ο οποίος πρόβαλε τη βραδινή του ευωχία με χοιρινό και μπίρες, για να εκδηλώσει τη συμπαράστασή του στους Μακεδόνες ψήστες.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μια ακόμα αθλιότητα κάποιας ομάδας ακροδεξιών πολιτών, οι οποίοι δεν δίστασαν μάλιστα να απειλήσουν ανοιχτά ότι «στο άμεσο μέλλον θα περάσουμε σε πιο ακραίες καταστάσεις» («ΑΝΤ1», 6.11.2019).
Η υπόθεση αυτή έχει μεγάλο βάθος και είναι σοβαρότερη από ό,τι μας αφήνουν να καταλάβουμε οι παρεμβάσεις Κυρανάκη, Πλεύρη και άλλων ομοϊδεατών τους, που έχουν βρει καταφύγιο στην ξεχειλωμένη πολιτική αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ενα προαιώνιο όπλο
Η χρήση της κατανάλωσης χοιρινού ως όπλου εναντίον των «αλλόθρησκων», των «αλλόφυλων», των ανεπιθύμητων «ξένων», δεν ανακαλύφθηκε από τους «Ενωμένους Μακεδόνες» των Διαβατών. Χρησιμοποιείται εδώ και πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να διαχωρίσει τους κυρίαρχους από τους κατακτημένους με τρόπο που δεν παραμένει καθόλου συμβολικός.
Μόλις τον περασμένο Αύγουστο προκλήθηκε σκάνδαλο στις ΗΠΑ, όταν δημοσιοποιήθηκε σχόλιο του ακροδεξιού Ρεπουμπλικανού βουλευτή Στιβ Κινγκ, ο οποίος είπε ότι καλά κάνουν οι Κινέζοι και υποχρεώνουν τους φυλακισμένους μουσουλμάνους Ουιγούρους να τρώνε χοιρινό. Ο Κινγκ αντιμετώπισε τη γενική κατακραυγή και τα πήρε πίσω.
Αλλά δεν είναι βέβαια οι αρχές της Κίνας που ανέσυραν στη σύγχρονη εποχή αυτό το προαιώνιο όπλο. Πριν από τους μουσουλμάνους, η πρόκληση του χοιρινού απευθυνόταν στους Εβραίους, η θρησκεία των οποίων επίσης απαγορεύει την κατανάλωση του χοιρινού.
Η απαγόρευση αυτή είναι αποτυπωμένη στην Παλαιά Διαθήκη, όπου αναφέρεται η εντολή του Κυρίου στον Μωυσή και τον Ααρών: «Από τα ζώα της γης μπορείτε να τρώτε όλα τα τετράποδα που έχουν σχισμένη την οπλή, εντελώς χωρισμένη σε δύο νύχια, και είναι μηρυκαστικά. Το γουρούνι, που έχει δύο νύχια και μάλιστα τελείως χωρισμένα, αλλά δεν είναι μηρυκαστικό, για σας είναι ακάθαρτο» (Παλαιά Διαθήκη, Λευιτικόν, 11:1-8). Τα ίδια επαναλαμβάνονται στο Δευτερονόμιον, 14:3-8.
Για τους λόγους που είχε υιοθετηθεί από την εβραϊκή θρησκεία και εν συνεχεία από το ισλάμ αυτή η απαγόρευση έχουν προβληθεί πολλές ερμηνείες (βλ. Nicole J. Ruane, «Why Does the Bible Prohibit Eating Pork?», Oxford Biblical Studies Online, https://bit.ly/2qBZSh9). Ακόμα πιο σύνθετη είναι η διαχρονική σχέση των μονοθεϊστικών θρησκειών με τον χοίρο (βλ. Claudine Fabre-Vassas, «La bête singulière. Les juifs, les chrétiens et le cochon», Gallimard, Παρίσι 1994).
Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι ο εξαναγκασμός των Εβραίων να τρώνε χοιρινό υπήρξε μια μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν οι Ες Ες. Οπως γράφει ο κορυφαίος ιστορικός Φριντλέντερ στο μνημειώδες του έργο, είχαν ειδικό στόχο τους ορθόδοξους Εβραίους που ξεχώριζαν με την εμφάνισή τους.
«Τους πυροβολούσαν ή τους υποχρέωναν να αλείψουν ομοθρήσκούς τους με περιττώματα. Τους ανάγκαζαν να εκτελούν άλματα, να περπατούν με τα τέσσερα, να καθαρίζουν κόπρανα με τον μανδύα προσευχής, να χορεύουν γύρω από φωτιές όπου καίγονταν κύλινδροι της Τορά. Τους μαστίγωναν, τους ανάγκαζαν να τρώνε χοιρινό ή χάραζαν το άστρο του Δαβίδ στο μέτωπό τους» (Saul Friedländer, «Η Ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι, εκδ. Πόλις, σ. 425).
Αλλά το πιο χαρακτηριστικό σχετικό παράδειγμα μας το παρέχει και πάλι η Βίβλος.
Η θυσία των Μακκαβαίων
 |
| ο Ελεάζαρος, οι Επτά Μακκαβαίοι παίδες και η μητέρα τους Σολομονή. Ολοι έχουν ανακηρυχθεί Αγιοι από την Εκκλησία, επειδή μαρτύρησαν για να μη φάνε χοιρινό |
Στην Παλαιά Διαθήκη, περιγράφεται η θυσία ενός πιστού που προτίμησε να πεθάνει με βασανιστήρια, παρά να φάει χοιρινό, όπως τον υποχρέωναν οι στρατιώτες του Αντιόχου Δ΄, αυτοκράτορα της Ελληνιστικής Περιόδου (175-164 π.Χ.):
«Ηταν ένας ηλικιωμένος άντρας και πάρα πολύ εμφανίσιμος, από τους πρώτους γραμματείς, που ονομαζόταν Ελεάζαρος. Αυτόν τον υποχρέωσαν να φάει χοιρινό κρέας, κρατώντας του βίαια το στόμα ανοιχτό. Προτίμησε όμως να πεθάνει έντιμος παρά να ζει ντροπιασμένος. Εφτυσε λοιπόν το κρέας και προχώρησε με τη θέλησή του προς τα βασανιστήρια. Ετσι πρέπει να πηγαίνουν στα βασανιστήρια αυτοί που έχουν αποφασίσει να απέχουν από τις τροφές που απαγορεύει ο νόμος, όσο κι αν αγαπούν τη ζωή».
Παρακάτω περιγράφεται η προσπάθεια των φίλων του Ελεάζαρου να τον πείσουν να προσποιηθεί ότι τρώει χοιρινό, ενώ στην πραγματικότητα θα έτρωγε κρέας που είχε μαγειρέψει ο ίδιος. Εκείνος όμως προτίμησε να οδηγηθεί στον θάνατο: «Δεν αρμόζει», είπε, «στην ηλικία μου να κάνω τέτοιες προσποιήσεις.
Πολλοί από τους νέους θα νομίσουν πως ο ενενηντάχρονος Ελεάζαρος προσχώρησε στη θρησκεία των αλλοφύλων». Και την ώρα που πέθαινε, από τα βασανιστήρια, είπε: «Ο Κύριος που κατέχει όλη την αληθινή γνώση, ξέρει ότι, μολονότι μου δόθηκε δυνατότητα ν’ αποφύγω τον θάνατο, προτίμησα να υποφέρω φρικτούς πόνους από μαστιγώσεις στο σώμα. Η ψυχή μου, όμως, τα υπομένει όλα με χαρά, γιατί σέβομαι τον Κύριο» («Β΄ Μακκαβαίων», 6:18-31).
Στο ίδιο Βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφεται το παρόμοιο μαρτύριο εφτά αδερφών και της μητέρας τους:
«Μια άλλη φορά, συνελήφθησαν εφτά αδέρφια μαζί με τη μητέρα τους και πιέζονταν από τον βασιλιά με μαστιγώσεις και χτυπήματα να φάνε χοιρινά κρέατα, απαγορευμένα από τον νόμο μας. Τότε ένα από τα αδέρφια μίλησε εξ ονόματος όλων και είπε: “Τι περιμένεις, βασιλιά, να μάθεις από μας με τις ερωτήσεις σου; Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πεθάνουμε παρά να παραβούμε τους νόμους των προγόνων μας”. Τότε ο βασιλιάς εξοργίστηκε και διέταξε να πυρακτώσουν τηγάνια και καζάνια. Οταν αυτά πυρακτώθηκαν, διέταξε αμέσως να κόψουν μπροστά στη μάνα του και στα έξι αδέρφια του τη γλώσσα αυτού που αντιμίλησε· ακόμη διέταξε να του βγάλουν το δέρμα του κεφαλιού του και να του κόψουν τα άκρα.
»Οταν τον αχρήστεψαν εντελώς, ο βασιλιάς διέταξε να τον οδηγήσουν ζωντανό ακόμα στη φωτιά και να τον τηγανίσουν. Κι ενώ ο καπνός του τηγανιού απλωνόταν τριγύρω σε μεγάλη απόσταση, τα παιδιά μαζί με τη μάνα τους ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο να υπομείνουν με γενναιότητα τον θάνατο, κι έλεγαν: Ο Κύριος ο θεός μάς βλέπει και σίγουρα θα μας σπλαχνιστεί, όπως διακήρυξε κι ο Μωυσής στην ωδή του μπροστά στους Ισραηλίτες, ότι “τους δούλους του θα τους σπλαχνιστεί”». Στη συνέχεια περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια το μαρτύριο κάθε παιδιού ξεχωριστά και στο τέλος της μητέρας τους («Β΄ Μακκαβαίων», 7:1-42).
Αγιοι του χριστιανισμού
 |
| Το μαρτύριο του Ελεάζαρου σε χαλκογραφία του Γκιστάβ Ντορέ. Εικονογραφημένη Βίβλος, 1866 |
Μήπως αυτή η εξιστόρηση αφορά μόνο τους Εβραίους, οπότε δεν ενδιαφέρει τους Χριστιανούς; Οποιος το ισχυριστεί, θα αποδείξει απλώς την άγνοιά του για τον χριστιανισμό. Τόσο η Καθολική όσο και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν ανακηρύξει Αγίους τον Ελεάζαρο, τους επτά Μακκαβαίους παίδες και τη μητέρα τους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη τους την 1η Αυγούστου, όπου ψάλλεται το ακόλουθο Απολυτίκιο σε ήχο δ΄: «Των Μακκαβαίων τον επτάριθμον δήμον, συν τη μητρί Σολομονή τη αγία, και Ελεάζαρ άμα ευφημήσωμεν· ούτοι γαρ ηρίστευσαν, δι’ αγώνων νομίμων, ως φρουροί και φύλακες, των του Νόμου δογμάτων και νυν ως καλλιμάρτυρες Χριστού, υπέρ του κόσμου, απαύστως πρεσβεύουσι».
Υπάρχει, μάλιστα, και ομιλία του γνωστού υπερεθνικόφρονα ιεροκήρυκα και εν συνεχεία μητροπολίτη Φλώρινας Αυγουστίνου Καντιώτη, στην οποία περιγράφεται το μαρτύριο των Μακκαβαίων να ξεκινά από ένα μεγάλο μπάρμπεκιου:
«Θα μιλήσουμε, αγαπητοί μου, για τους αγίους Μακκαβαίους. Είναι ένας αστερισμός με εννέα αστέρια· το ένα είναι ο διδάσκαλός τους Ελεάζαρος, το δεύτερο η μητέρα τους Σολομονή, και τα άλλα επτά είναι τα έξοχα παιδιά της πολυτέκνου αυτής οικογενείας. Οι ήρωες αυτοί έζησαν τον 2ο π.Χ. αιώνα, σε εποχή που βασιλεύς στη Συρία και στην Ιουδαία ήταν ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αντίοχος ο Επιφανής.
Αυτός, φανατικός ειδωλολάτρης, είχε μίσος άσπονδο εναντίον των Ιουδαίων, που τότε ήταν οι μόνοι που πίστευαν στον αληθινό Θεό. Προσπάθησε με όλα τα μέσα να ξεριζώσει από τις καρδιές τους αυτή την πίστη, την πίστη που είχε παραδώσει ο Μωυσής.
Εσφαξε 80.000 Ιουδαίους και το αίμα έτρεξε ποτάμι στους δρόμους των Ιεροσολύμων. Και για να εξευτελίσει τη θρησκεία τους, διοργάνωσε ειδωλολατρική τελετή. Στο κέντρο της πόλεως έστησε ένα πελώριο θυσιαστήριο και εκεί θυσίαζε όχι πρόβατα και γίδια και ταύρους και τράγους, όπως συνήθιζαν οι Εβραίοι, αλλά –προς βεβήλωσιν–, θυσίαζε χοίρους, εκατοντάδες χοίρους, στους θεούς των ειδώλων. Και για να μαγαρίσει τους Ιουδαίους και να χτυπήσει τη θρησκευτική τους συνείδηση, τους υποχρέωνε να φάνε».
Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς από τους Πεινασμένους Μακεδόνες να αμφισβητήσει την εθνικοφροσύνη του Καντιώτη που τα είπε αυτά στην Αγία Τριάδα της Πτολεμαΐδας στις 2.8.1987 (https://bit.ly/34LnI8R). Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι με παρόμοιο τρόπο θαύμαζε και υμνούσε τους Μακκαβαίους αδελφούς, τον Ελεάζαρο και τη Σολομονή ο μοναχός Παΐσιος, τον οποίο επικαλούνται ως Αγιο οι σημερινοί Μακεδονομάχοι.
Και αν κανείς δεν έχει ακόμα πειστεί, μπορεί να επισκεφτεί τη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Ορους, όπου φυλάσσεται τμήμα του λειψάνου του Αγίου Eλεάζαρου, ή τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως, όπου βρίσκεται το λείψανο της Αγίας Σολομονής. Τμήμα του ίδιου λειψάνου βρίσκεται στη Μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Ορους.
Η Ακροδεξιά και το χοιρινό
Θα πει κανείς ότι όλα αυτά δεν είναι υποχρεωτικά γνωστά στους Πεινασμένους Μακεδόνες που σκαρφίστηκαν αφελώς το μπάρμπεκιου για να διώξουν με την τσίκνα τους «λαθρομετανάστες». Η αλήθεια είναι ότι στην ακροδεξιά παραφιλολογία βρίθουν οι σχετικές αναφορές, όπου ο Αντίοχος Δ΄ παρουσιάζεται ως το πρότυπο της ελληνικής υπεροχής επί των «αλλοφύλων» και διακωμωδείται το μαρτύριο των θυμάτων του που δεν δέχτηκαν να φάνε χοιρινό.
Πρώτος και καλύτερος έχει πραγματευθεί το θέμα ο Κώστας Πλεύρης, στο βιβλίο του «Ας μιλήσουμε για Εβραίους!», το οποίο ξεκινά με την αναμενόμενη αφιέρωση: «Αντιόχω Βασιλεί, τω Επιφανεί». Γράφει ο θαυμαστής του Χίτλερ:
«Ο Αντίοχος εκδικήθηκε σκληρά [τους Εβραίους]. Εκστράτευσε στην Ιουδαία από την Αίγυπτο, κατέστειλε δυναμικά την εξέγερση και διέταξε αλύπητα να κατασφάξουν τους Εβραίους. Επαθαν τότε μεγάλη πανωλεθρία. [...] Κυριολεκτικώς τους διέλυσε. Μετέτρεψε τον ναό του Σολομώντος σε Ναό του Ολυμπίου Διός, ετηγάνισε ζωντανό τον Αρχιερέα Ελεάζαρ, που ετήρησε προκλητική στάσιν απέναντί του. Ενώ άλλους έκαψε μέσα σε σπήλαια. Ο εβραϊσμός προκάλεσε την μήνιν του Ελληνισμού και την υπέστη, μέχρι σημείου που οι Εβραίοι δεν τολμούσαν να πουν ότι είναι Εβραίοι» (σ. 92-93).
Τα ίδια γράφει και σε άλλο του βιβλίο: «Ο Αντίοχος ετηγάνισε τον Αρχιερέα [των Εβραίων] Ελεάζαρ εις τήγανον μέγα». Και λίγο παρακάτω, στην ίδια σελίδα: «Ο Αντίοχος κατέσφαξε 50.000 Εβραίους και θα το ξαναγράψω, ετηγάνισε τον Αρχιερέα τους» (Κ. Πλεύρης, «Παλαιά Διαθήκη. Κριτική ιστορικότητος», σ. 169-170).
Αυτή είναι η πηγή έμπνευσης των μπάρμπεκιου του μίσους. Δεν πρόκειται για αντιμουσουλμάνους, αλλά για αντιχριστιανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου