Όπως ανέφερε στόχος της είναι η σχολική ιστορία «να πάψει να είναι κοινωνικού χαρακτήρα» αλλά «να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση». Η φράση της προδίδει υποτιμητικό τόνο για την Ιστορία ως κοινωνική επιστήμη και πρόθεση εργαλειοποίησής της ως μέσο μετάδοσης ενός βολικού εθνικοπατριωτικού αφηγήματος. Δεν έχει ξεχαστεί ότι η Υπουργός Παιδείας, με την ανάληψη των καθηκόντων της είχε αναφερθεί με νοσταλγία στο κατηχητικό και τον ενισχυμένο ρόλο της θρησκείας στην ελληνική εκπαίδευση, μιλώντας για επαναφορά «ιεροδιδασκάλων» στα σχολεία.
Η σχολική ιστορία σήμερα, ούτως ή άλλως, συνεχίζει να καλλιεργεί μια εθνική ταυτότητα που εδράζεται στην υπερηφάνεια για του "αρχαίους ημών προγόνους" αλλά και σε ορισμένες υπεραπλουστεύσεις ή εθνικούς μύθους, προκειμένου να προκύψει η εκρηκτική ταύτιση του έθνους με τη θρησκεία. Αντί λοιπόν η σχολική ιστορία να εκσυγχρονιστεί και να απαλλαγεί σταδιακά από τους μύθους, η Υπουργός κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.
Πρόκειται για την φιλοδοξία της η Παιδεία να υπηρετήσει ένα αφήγημα αντιεπιστημονικό, στο βαθμό που υποβαθμίζει την ιστορική σκέψη και συνείδηση όσο και παρωχημένο καθώς ανάγεται στην εποχή του 19ου αιώνα, όταν η εθνική χειραφέτηση επέβαλε την καλλιέργεια μιας συλλογικής εθνικής ταυτότητας που να συνέχει το νεοσύστατο τότε κράτος.
Κινείται γύρω από το γενικότερο οπισθοδρομικό αφήγημα της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας κόντρα σε κάθε ορθολογισμό και σύγχρονη επιστημονική αντίληψη και αναβιώνει στρεβλώσεις και δογματισμούς από τους οποίους η χώρα είχε απαλλαγεί, αν όχι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σίγουρα μετά τη μεταπολίτευση. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να ορίσει το παρελθόν για να ελέγξει το παρόν και το μέλλον, όπως θα διαπίστωνε ο Όργουελ.
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου