Τα σκάνδαλα των Βρυξελλών

Δεν υπήρξαν λίγες οι περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν (κι όχι μόνο) κατά τις οποίες πολιτικοί (τόσο σε εγχώριο επίπεδο όσο και σε διεθνές) βρέθηκαν άμεσα μπλεγμένοι στη δίνη σοβαρών -και κάθε είδους- σκανδάλων. Από τη συγκεκριμένη λίστα δε λείπουν οι εκπρόσωποι στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κι αν για τα «πεπραγμένα» των υποψηφίων Επιτρόπων αρκετά είναι τα στοιχεία που έρχονται στο φως, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως τα πράγματα είναι καλύτερα στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου τα παραδείγματα προς αποφυγή δεν είναι λίγα.

Σεξουαλική και εργασιακή κακομεταχείριση

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Politico, ιδιαίτερο ζήτημα, με πολλά «θολά» σημεία, για όσους γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα, αποτελεί το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, καθώς οι απόψεις επ’ αυτού διίστανται σε μεγάλο βαθμό. Για πολλούς είναι ένα σοβαρό συστημικό πρόβλημα για το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ για άλλους δεν είναι καν ένα υπαρκτό ζήτημα.

Κι αυτό συμβαίνει γιατί, παρά το γεγονός ότι έχουν υπάρξει κατά καιρούς αρκετές σχετικές καταγγελίες, κανένα στέλεχος ή υπάλληλος του Ευρωκοινοβουλίου δεν έχει οδηγηθεί ποτέ ενώπιον δικαστηρίου με τέτοιου είδους κατηγορίες.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, αρκετά θύματα σεξουαλικής βίας -ακόμη και βιασμού- από μέλη ή υπαλλήλους του Ευρωκοινοβουλίου έχουν βρει μπροστά τους αρκετά προσχώματα στο να καταγγείλουν ανοιχτά τις υποθέσεις, ενώ δε φαίνεται να εμπιστεύονται ιδιαίτερα το σύστημα που υποτίθεται πως τα προστατεύει. Σε μια περίπτωση, μια γυναίκα που υπέστη βιασμό από μέλος του προσωπικό του Ευρωκοινοβουλίου -που στη συνέχεια αποχώρησε από την συγκεκριμένη εργασία- ανέφερε πως αποθαρρύνθηκε με σαφή τρόπο από τα να πάει στην αστυνομία, ενώ επεσήμανε ότι στο ευρύτερο περιβάλλον του Ευρωκοινοβουλίου επικρατεί η «κουλτούρα της σιωπής».

Μάλιστα, κάποιοι πολιτικοί αναλυτές εξοργισμένοι από το «πέπλο σιωπής» που σκεπάζει τα έδρανα σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο, ξεκίνησαν την καμπάνια MeTooEP, όπου δέχονται καταγγελίες σχετικά με όσα άσχημα συμβαίνουν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Τον περασμένο Απρίλιο η Πορτογαλίδα Μαρία Ζοάο Ροντρίγκεζ, ένα από ανερχόμενα αστέρια της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών (είχε αναλάβει προσωρινά την προεδρία της διαδεχόμενης τον Τζιάνι Πιτέλα), κηρύχτηκε ένοχη για ψυχολογική κακομεταχείριση σε βάρος άμεσων συνεργατών της, με αποτέλεσμα αυτή να μην περιληφθεί στη λίστα του κόμματός της στις εκλογές του Μαΐου. Υπήρξαν μάλιστα εννιά ξεχωριστές καταγγελίες που ανέφεραν ότι η Ροντρίγκεζ (η οποία είχε υπάρξει και στέλεχος κυβέρνησης στην Πορτογαλία) επιχείρησε να μειώσει τις ώρες εργασίας αλλά και τον μισθό μιας συνεργάτιδάς της που επέστρεψε από άδεια εγκυμοσύνης, ότι ζήτησε από άλλο μέλος της ομάδας της να βγει σε άδεια ασθένειας προκειμένου να εκτελεί καθήκοντα αργά τη νύχτα, καθώς κι ότι απαιτούσε από το προσωπικό να δουλεύει πολύ παραπάνω από το κανονικό ωράριό του.
• Σε υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης ενεπλάκη ο Γάλλος ευρωβουλευτής, Ρομπέρ Ρόσφορτ, ο οποίος συνελήφθη να αυνανίζεται μπροστά σε δυο ανήλικα κορίτσια σε κατάστημα έξω από το Παρίσι. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως βρισκόταν σε κατάσταση έντονου στρες, ενώ παράλληλα παραπονέθηκε πως αισθάνθηκε απειλούμενος ότι κάποιος μάρτυρας του συμβάντος αντέδρασε ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Ο ίδιος επέλεξε να δεχτεί την ενοχή του και να πάει συμβιβασμό, προκειμένου να αποφύγει μια δημόσια δίκη, ενώ την ίδια στιγμή οι εισαγγελικές αρχές επέλεξαν να μην αποκαλύψουν την ποινή του. Ο Ρόσφορτ περιθωριοποιήθηκε στο εσωτερικό του κεντρώου κόμματός του στη Γαλλία, ολοκληρώνοντας όμως κανονικά τη θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο προτού αποσυρθεί από το πολιτικό σκηνικό.
• Ο Δανός ακροδεξιός ευρωβουλευτής, Γιον Ντορμαν, έχασε τη βουλευτική ασυλία μετά τη βίαιη επίθεσή του το 2017 στον δημοσιογράφο, Μπίρκερ Λουντ, ο οποίος έβγαλε κάποιες φωτογραφίες κοντά στο σπίτι του Ντορμαν. Μάλιστα ο δημοσιογράφος χρειάστηκε να απευθυνθεί στην αστυνομία για να πάρει πίσω τη φωτογραφική του μηχανή, την οποία πάντως παρέλαβε κατεστραμμένη.
• Καταγγελίες υπήρξαν κι εις βάρος, ενός από τους ευρωβουλευτές με την πιο μακρά θητεία, του Γερμανού, Έλμαρ Μπορκ. Όπως ανέφεραν αυτές, ο Μπορκ (ο οποίος αποσύρθηκε μετά από 39 χρόνια στην Ευρωβουλή) είχε το συνήθειο να πετάει αντικείμενα σε μέλη του προσωπικού αλλά και να καπνίζει μέσα στο γραφείο. Ο ίδιος αρνήθηκε σε δηλώσεις του στο Politico τη δημιουργία τοξικού εργασιακού περιβάλλοντος, υποστηρίζοντας πως «όταν δουλεύεις μετά από πολλές κι επίπονες ώρες εργασίας, υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν τριβές με τους συνεργάτες σου».

Η μυρωδιά του χρήματος

Οι μεγαλύτερες αντιπαραθέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο είχαν να κάνουν πάντως με οικονομικά σκάνδαλα, κάποια από τα οποία οδήγησαν ακόμη και σε φυλάκιση των εμπλεκόμενων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Αυστριακού πρώην ευρωβουλευτή, Ένρστ Στράσερ, που καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση το 2013 όταν αποδείχτηκε ότι προσφέρθηκε να αλλάξει τη νομοθεσία στο Ευρωκοινοβούλιο για λογαριασμό επιχείρησης αντί «μισθού» 100 χιλιάδων ευρώ το χρόνο.

Η κορωνίδα όμως των οικονομικών σκανδάλων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ μας έρχεται από το 1999 όταν ολόκληρο το Κολέγιο των Επιτρόπων οδηγήθηκε σε μαζική παραίτηση, με φόντο την αποκάλυψη της ευρείας διαφθοράς στους κόλπους της με επίκεντρο τη διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων για προσωπικό όφελος από τον τότε Επίτροπο Εκπαίδευσης, τον Ερίκ Κρεζόν, ο οποίος είχε νωρίτερα θητεία και ως πρωθυπουργός στη Γαλλία.

Ακόμη όμως και στην πιο πρόσφατη ιστορία της ΕΕ, υπήρξαν ηχηρές περιπτώσεις κατάχρησης χρήματος αλλά και σύγκρουσης συμφερόντων, οι οποίες δυστυχώς δεν αντιμετωπίστηκαν με τη δέουσα αυστηρότητα:

• Οι εν λόγω περιπτώσεις είναι εν πολλοίς συνδεδεμένες με τη γαλλική ακροδεξιά, χάρη στην οικογένεια Λεπέν. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις το περασμένο Μάιο το Ευρωκοινοβούλιο ανάγκασε την επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, να επιστρέψει περίπου 300 χιλιάδες ευρώ, λόγω υποθέσεων κατάχρησης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν οι πληρωμές της επικεφαλής του γραφείου της, Κατρίν Γριζέ, με μισθό υπαλλήλου Ευρωκοινοβουλίου, παρά το γεγονός ότι αυτή ποτέ δεν εργάστηκε σε αυτό. Κατά τον ίδιο τρόπο πληρωνόταν και ο σωματοφύλακάς της. Την ίδια τύχη είχε και ο πατέρας της και ιδρυτής του ακροδεξιού κόμματος, Ζαν Μαρί Λεπέν, καθώς επέστρεψε περισσότερα από 320 χιλιάδες ευρώ για τη χρηματική αποζημίωση ενός βοηθού, για τον οποίο δεν μπορούσε να αποδείξει πως εργάστηκε για το Ευρωκοινοβούλιο. Τέλος, σε μια παρόμοια υπόθεση το στέλεχος του Εθνικού Μετώπου, Μιλέν Τσοτζίσνκι, επέστρεψε στο Ευρωκοινοβούλιο 56 χιλιάδες ευρώ.
• Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον έξι μέχρι πρότινος ευρωβουλευτές φέρεται να αποκόμιζαν διπλάσια οικονομικά οφέλη από δουλειές που είχαν παράλληλα με το Ευρωκοινοβούλιο. Μάλιστα, ο πιο καλοπληρωμένος υπήρξε ο Λιθουανός «βασιλιάς του online poker», Αντάνας Γούογκα, ο οποίος φαίνεται πως κέρδισε περίπου 3 εκ ευρώ σε επιπλέον εισόδημα από την εν λόγω δραστηριότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος ο επικεφαλής της ευρωομάδας των Φιλελλεύθερων, Γκι Φέρχοφστατ, αλλά και ο πρώην ηγέτης του UKIP και νυν επικεφαλής του Brexit Party, Νάιτζελ Φάρατζ, οι οποίοι φέρεται να κέρδισαν πέρσι ο καθένας από 420 χιλιάδες ευρώ λόγω «παράλληλης εργασίας». Παράλληλα, ο Φάρατζ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει ποσό 450 χιλιάδων λιρών, τις οποίες έλαβε από τον δισεκατομμυριούχο και υποστηρικτή της καμπάνιας του Brexit, Άρον Μπάνκς. Μάλιστα, ο ίδιος αρνήθηκε να προσέλθει στις Βρυξέλλες (παρότι κλήθηκε) προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για το ζήτημα.
• Και σε αυτήν την λίστα βρίσκουμε το όνομα του Έλμαρ Μπροκ, ο οποίος σύμφωνα με έγγραφα που επικαλείται το Politico φέρεται να έλαβε χρηματικά ποσά ύψους 18 χιλιάδων ευρώ από γκρουπ που τον επισκέφτηκαν στις Βρυξέλλες. Παράλληλα, ο Γερμανός πρώην ευρωβουλευτής έχει δεχτεί κριτική και για άλλες οικονομικές συναλλαγές που είχε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα η η διευθυντική θέση που κατείχε επί χρόνια στον γερμανικό μιντιακό κολοσσό Bertelsmann, η οποία του απέφερε 5 χιλιάδες ευρώ τα οποία προστίθεντο στην ευρωβουλευτική αποζημίωση.
• Σε διάφορα οικονομικά σκάνδαλα φέρεται αναμεμιγμένος και ο Δανός ευρωβουλευτής Μόρτεν Μέσερσμιτ, ο οποίος το 2014 έλαβε περισσότερες ψήφους από κάθε άλλο υποψήφιο στηριζόμενος σε προεκλογική εκστρατεία υποσχέσεων να καταπολεμήσει τη διαφθορά στην ΕΕ. Δυο χρόνια αργότερα το Ευρωκοινοβούλιο του ζήτησε να επιστρέψει 400 χιλιάδες ευρωπαϊκών πόρων, τις οποίες ξόδεψε κατά την εκστρατεία του. Μετά από αυτή την εξέλιξη, το πανευρωπαϊκό κόμμα του, η Κίνηση για μια Ευρώπη Ελευθεριών και Δημοκρατίας κατέρρευσε. Παράλληλα, ο ίδιος ερευνάται και για τη διοχέτευση δεκάδων χιλιάδων ευρώ για τη χρηματοδότηση κομματικών διοργανώσεων το 2015 και το 2016.
• Ιδιαιτέρως σοβαρή είναι και η υπόθεση, στην οποία εμπλέκεται και ο Γερμανός ευρωβουλευτής, Μάρκους Φέρμπερ, ο οποίος οικονομικές υπηρεσίες που είχαν άμεση σχέση με νομοθετήματα, τα οποία ο ίδιος εισηγήθηκε και πέρασε από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η ακροδεξιά «έφεση»

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, με αφορμή την περίπτωση των Λεπέν, τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα δείχνουν να έχουν μια ιδιαίτερη έφεση στα σκάνδαλα.

Αξίζει να θυμηθεί κανείς μια βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές, το Σουηδικό ακροδεξιό κόμμα «καρατόμησε» μια ευρωβουλευτή της, όταν αυτή κατηγόρησε έναν συνάδελφό της για σεξουαλική παρενόχληση. Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του αυστριακού κόμματος FPÖ, Χάινς Κρίστιαν Στράχε, λίγες μόνο μέρες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου της καταγραφής των συνομιλιών του με υποτιθέμενο εκπρόσωπο Ρώσου ολιγάρχη, προκάλεσε εκ νέου έντονες αντιδράσεις, μεθοδεύοντας και πετυχαίνοντας την εκλογή το στην Ευρωβουλή.

Υπάρχουν όμως κι αρκετές ακόμη τέτοιες περιπτώσεις:

• Όπως για παράδειγμα εκείνη του Ούγγρου ευρωβουλευτή, Μπέλα Κόβατς, μέλος του ακροδεξιού κόμματος Jobbik, ο οποίος έχασε τη βουλευτική του ασυλία όταν κατηγορήθηκε για κατασκοπεία απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε, ο Κόβατς είχε υπάρξει μέλος της KGB.
• Στη Γερμανία, η εγγονή του υπουργού Οικονομικών του Χίτλερ και νυν αναπληρώτρια πρόεδρος του AfD Μπεατριχ Φον Στροχ, είχε προκαλέσει σάλο ζητώντας να πυροβολούνται μετανάστες -ακόμη και παιδιά- που θα επιχειρούσαν να μπούνε στην Ευρώπη χωρίς βίζα. Η ίδια παρά το γεγονός ότι προσπάθησε στη συνέχεια να «τα μαζέψει», εκδιώχθηκε τελικά το 2016 από την ευρωομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.
• Ο Πολωνός ακροδεξιός ευρωβουλευτής, Γιάνους-Κόρβιν Μίκε, βρέθηκε δυο φορές στο επίκεντρο των πειθαρχικών οργάνων του Ευρωκοινοβουλίου για ακραία ρατσιστικά σχόλιά του: την πρώτη τον Ιούνιο του 2016, σε ομιλία του στην Ολομέλεια εις βάρος των μεταναστών και τον Μάρτιο του 2017 όταν υποστήριξε πως «οι γυναίκες πρέπει να πληρώνονται λιγότερο από τους άνδρες, αφού είναι πιο αδύναμες, πιο μικρόσωμες και λιγότερο έξυπνες». Λίγο καιρό όμως αργότερα ευρωπαϊκό δικαστήριο ακύρωσε τις πειθαρχικές κυρώσεις που του επιβλήθηκαν θεωρώντας πως τα σχόλιά του δεν υπονόμευσαν θεμελιωδώς τη λειτουργία του Ευρωκοινοβουλίου. 

Πηγή: tvxs.gr