Καλοκαίρι είναι ένα ηλιοβασίλεμα σίγουρα, αν αντέχεις να το περιμένεις στην ακρογιαλιά ή στη ράχη ενός βουνού ή σε μια στροφή με το αυτοκίνητο. Καλοκαίρι είναι όταν πατάς πάνω στην άμμο και τα δάχτυλά σου βουλιάζουν, είναι μια γεύση που σου θυμίζει κάτι αδιόρατο, είναι ένα απρόσμενο ερωτικό χάδι, ένα βλέμμα από αυτόν ή αυτήν που αγαπάς, μια απόχρωση, τρεις λέξεις σε ένα βιβλίο, η ησυχία του μεσημεριού έξω στον δρόμο, να ιδρώνεις, αλλά να μη θέλεις να σηκωθείς από το κρεβάτι, μια άγρυπνη νύχτα, ένα πνιχτό βογκητό από κάποιο ανοιχτό παράθυρο.
Καλοκαίρι είναι και η ματαίωση, το «ίσως του χρόνου», ένας χωρισμός, ένα ανεπίδοτο μήνυμα, μια απώλεια, οι εξετάσεις στον γιατρό που περιμένεις, πολλά που θες και δεν λες, ένα προκάτ ταξίδι «για διακοπές», τα λεφτά που δεν φτάνουν, η μοναξιά σου ανάμεσα στους πολλούς, η άσφαλτος που καίει, τα χρώματα που διαλύει ο ήλιος.
Αλλά ας κρατήσουμε την καλή γεύση του καλοκαιριού, ας κοιτάξουμε να είμαστε εκεί όταν θα μας βρει ξαφνικά το καλοκαίρι. Εμένα με βρήκε σε μια θάλασσα στην Πρέβεζα, στα Αρτολίθια, τέλος Ιούλη, μόλις που μπήκα στο νερό, σαν μια ανάσα, σαν ένα αεράκι που μου τρύπησε το μυαλό, όχι πολύ, ένα-δυο δευτερόλεπτα, για να τα αφήσω όλα πίσω τού χειμώνα, για να ξαναστηθώ μέσα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και αυτό ήταν το καλοκαίρι μου, πάει πέρασε. Και μου ’φτασε, μου αρκεί, δεν χρειάζομαι παραπάνω. Μια στάση ήθελα, λίγο χρόνο, ελάχιστο, για μένα, κι όλα καλά, όλα μπορούν να συνεχίσουν… Βούτηξα να κολυμπήσω.
Κάποτε έρχεται το καλοκαίρι. Συνήθως λείπουμε και δεν το καταλαβαίνουμε όταν φτάνει. Εχουμε τα δικά μας, υποχρεώσεις και οφειλές, ανάγκες και επιθυμίες, σκέψεις και λόγια, λόγια, πολλά λόγια. Πού να χωρέσει το καλοκαίρι ανάμεσα σε όλα αυτά; Εδώ μετά βίας χωράμε εμείς στη ζωή μας. Που δεν χωράμε… Αλλά είμαστε τυχεροί σε αυτόν τον τόπο που υπάρχει ακόμα λίγος χώρος για να μας συναντήσει το καλοκαίρι. Είθε να είμαστε πάντα εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου