Τις προηγούμενες ημέρες ένας «επενδυτής», όπως παρουσιάστηκε από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, μάλλον «Ο σχιζοφρενής επενδυτής με την προπέλα», έσκισε στα δύο σαν σαρδέλα μια βαρκούλα από ξύλο με το δωδεκάμετρο επενδυμένο από υλικό κέβλαρ σκάφος του ονόματι «Γολιάθ». Ολοι οι αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι ο αναβάτης του «Γολιάθ» είχε επενδύσει στην παραγωγή αδρεναλίνης μέσω υπερβολικής ταχύτητας. Το αποτέλεσμα ήταν το απολύτως φυσιολογικό για μια τέτοια επένδυση απερισκεψίας και ανευθυνότητας. Πόνος, οδύνη, θάνατος.
Ο επενδυτής, κρυπτόμενος όσο χρειαζόταν, εμφανίστηκε τελικά κατηγορώντας τους πεθαμένους και αφέθηκε ελεύθερος να φύγει στο εξωτερικό με τις ευλογίες της ελληνικής Δικαιοσύνης και με μια εγγύηση να κλαίν' κι οι ρέγκες. Αυτό που συνέβη δεν ήταν πάρα μια μικρογραφία του τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στη θαλασσοδαρμένη βάρκα που λέγεται Ελλάδα από τους διαχρονικούς επενδυτές που κουμαντάρουν το αβύθιστο πολυτελές σκάφος με το όνομα «Αγία Αρπαχτή» και με σημαία κάποια υπεράκτια επενδυτομάνα.
Στο σκάφος αυτό, οι μεγαλοκαρχαρίες καπετάνιοι του δεν χρησιμοποίησαν ποτέ το Χρηματιστήριο ως επενδυτικό μοχλό πρωτίστως αλλά ως μέσον για πλιάτσικο των οικονομιών της μαρίδας. Μέχρι και ο καπετάν Παπούλιας σε μία από τις τελευταίες δηλώσεις του πριν παραδώσει το πηδάλιο της Προεδρίας δεν άντεξε και είπε ότι είναι ντροπή για το δικαιικό μας σύστημα να αφήνει ατιμώρητους τους υπεύθυνους του πλιάτσικου που παραμένουν ακόμη ατιμώρητοι και κερδισμένοι.
Σε μια χώρα όπου όλοι οι παραπάνω εγχώριοι μεγαλοεπενδυτές συνεχίζουν να αφήνουν τα χρήματα που βγάλανε εν κρυπτώ εκτός Ελλάδας χωρίς προοπτική επαναπατρισμού, παίρνοντας τα ευεργετήματα από τις ξένες τράπεζες, οι υπόλοιποι, οι μαρίδες, έχουν μοναδική επιλογή επένδυσης το να στείλουν τα παιδιά τους, που με κόπους μόρφωσαν, εκτός Ελλάδος παίρνοντας για τόκο μια κλήση skype τη μέρα. Τα παιδιά τους δεν έχουν κι αυτά πολλές προοπτικές επαναπατρισμού. Στη χώρα αυτή λοιπόν όπου καραβοκύρηδες μεγαλοεπενδυτές παραισθησιογόνων και ψευδαισθήσεων έχουν τον μισό ηλεκτρονικό Τύπο και τον άλλο μισό έντυπο είπα κι εγώ να επενδύσω στην υγεία μου κι έκοψα το κάπνισμα. Για μια χώρα που βρίσκεται στο τελικό στάδιο από τις μεταστάσεις των διαχρονικών επενδύσεων στον οπορτουνισμό το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι φυσικά να ξεκινήσει με μια χωροταξία στα τασάκια.
Ε, λοιπόν, το αποφάσισα μετά από ώριμη σκέψη. Θα το ξαναρχίσω το κάπνισμα και θα το κόψω πάλι μετά από τρεις μέρες ως ένδειξη υπακοής σε μια κυβέρνηση που αποφασίζει να ξεκινήσει το έργο της κάθαρσης από εκεί. Αφού στο κάτω κάτω έτσι με θέλει. Υπάκουο κορόιδο που, ενώ γνωρίζει το τι έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα, επενδύει διαρκώς σε υπομονή... Πάω από το περίπτερο να πάρω τσιγάρα. Το ερώτημα είναι να πάρω και το διαβατήριο μαζί ή όχι; Μήπως είναι καλύτερα σε κάποιες περιπτώσεις να πηγαίνει κανείς για τσιγάρα και να μη γυρίζει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου