Μετά την εκκλησία που ξεπέρασε σε ηλικία τα 150 χρόνια και δεν θυμίζει σχεδόν τίποτα από την αρχική της μορφή, ήρθε η ώρα του καμπαναριού που είναι κατά μισό περίπου αιώνα μεταγενέστερο για το σχετικό «λίφτινγκ». Αν και κάποιες παρεμβάσεις ήδη έχουν γίνει, αλλάζοντας σημαντικά την αρχική του φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα. Μερικά πράγματα και κυρίως τα μνημεία όπως χαρακτηρίζονται, έχουν περισσότερους συμβολισμούς απ' ότι μπορούν να φανταστούν κάποιοι, πολύ διαφορετικούς από εκείνους που επιτάσσει η δημιουργία και η λειτουργικότητά τους. Οι οποιεσδήποτε εργασίες που απαιτούνται και εκτελούνται κατά καιρούς, πρέπει να λαμβάνουν αρκετά πράγματα υπόψιν, ώστε το αποτέλεσμα να είναι σεβαστό και αποδεκτό απ' όλους Και δεν αναφέρομαι στις απαραίτητες συντηρήσεις και υποστηρίξεις, που είναι και αναγκαίες και επιβεβλημένες...
Εδώ κι αρκετό καιρό έχουν ξεκινήσει και βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες συντήρησης και διάφορων άλλων σχετικών εργασιών στο καμπαναριό, μετά από απόφαση της Εκκλησιαστικής Επιτροπής.
Το καμπαναριό για πολλούς κατοίκους ήταν και είναι «σύμβολο» και σημείο αναφοράς, θέλοντας να υπερτονίσουν το συναισθηματικό «δέσιμο» τους με το χωριό, αφού πριν μερικά χρόνια και πριν η εξέλιξη φέρει ψηλότερες οικοδομές στην Πέλλα, αυτό ήταν το κτίσμα που γινόταν αμέσως ορατό από κάθε σημείο του ορίζοντα, όταν κάποιος πλησίαζε προς τον οικισμό. Εκείνο το καμπαναριό δεν υπάρχει πλέον, αφού αυτό με τους νεώτερους χρωματισμούς πλέον, χάνεται μέσα στα παρόμοια χρώματα των σπιτιών και των κτιρίων του χωριού. Δεν γνωρίζω ποια αναγκαιότητα οδήγησε στην αλλαγή των χρωμάτων του καμπαναριού, όπως δεν γνωρίζω επίσης και ποια αναγκαιότητα οδήγησε και στην αλλαγή χρωματισμού της Εκκλησίας. Φαντάζομαι δεν την γνωρίζει κανείς, παρά μόνο αυτοί που το αποφάσισαν... Επίσης μέχρι πριν μερικά χρόνια(κι από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου μισό αιώνα), υπήρχε μια μόνιμη φωλιά πελαργών, που οι περισσότεροι πιστεύω, την έχουν συνδέσει άρρηκτα με πολλές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Προσωπικά για μένα που έμενα και μένω πολύ κοντά, η συνεχής, συνεπής και λίγο πολύ ακριβής έλευση των πελαργών κάθε χρόνο, εκτός ότι μου έφερνε πολλές παιδικές αναμνήσεις στο μυαλό, μου σηματοδοτούσε ακόμη και σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, τον ερχομό της Άνοιξης και μετέπειτα του Καλοκαιριού. Επίσης δεν γνωρίζω την αναγκαιότητα και την σκοπιμότητα της καταστροφής της φωλιάς και το «ξεσπίτωμα» των πελαργών, που πραγματικά δεν έτυχε να τους ξαναδώ ποτέ τα τελευταία χρόνια, αφήνοντάς μου χωρίς υπερβολή ένα συναισθηματικό κενό, κι ένα εσωτερικό «τραύμα»! Πες μου ανόητο, πες μου ρομαντικό, έτσι τα νοιώθω, έτσι τα γράφω...
Οι όποιες μεταγενέστερες και σύγχρονες παρεμβάσεις σε μνημεία όπως θεωρούνται και είναι η Εκκλησία και το καμπαναριό μας, δεν πρέπει να υπόκεινται στους κανόνες της λεγόμενης Χάρτας της Βενετίας, με σεβασμό στην ιστορικότητα, την πολιτισμικότητα και την αισθητικότητα και όχι στους «κανόνες» της εκάστοτε Εκκλησιαστικής Επιτροπής, που αποφασίζει και δρα αυτόβουλα και αυτοκέφαλα και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε; Μια «δημόσια διαβούλευση» με τους αρμόδιους και σχετικούς φορείς γίνεται, όταν πρόκειται σύγχρονες παρεμβάσεις στα μνημεία; Ο οποιοσδήποτε «καλλωπισμός», συνάδει με την φυσιογνωμία των μνημείων και δη με τον θρησκευτικό τους χαρακτήρα εν προκειμένω; Μπορεί να υπάρχει διάθεση, πρόθεση και μια σχετική γνώση, εντούτοις η
επιστημονική κατάρτιση και προσέγγιση μόνο περιττή δεν είναι σε τέτοιες περιπτώσεις.
Κι αυτά τα αναφέρω χωρίς καμία προσωπική εμπάθεια ή μομφή, ούτε φυσικά καμία αντιθρησκευτική ιδεοληψία. Άλλωστε δεν πρόκειται για κάτι προσωπικό, ούτε για κάτι αυστηρά θρησκευτικό, η αναφορές μου έχουν να κάνουν περισσότερο με την συναισθηματική, αλλά και την μνημειακή υπόσταση των δύο κτισμάτων και την φυσιογνωμία τους, που χάνονται χρόνο με το χρόνο μέσα στην εξέλιξη και τον «εκμοντερνισμό». Καμία σχέση με την θρησκευτική, η οποία ούτε με αφορά, ούτε με αγγίζει, ούτε με ενδιαφέρει...
Τέλος έπεσε στα χέρια μου μια ανοιχτή επιστολή "Προς τους εν Χριστώ Αδελφούς Ενορίτες της Εκκλησίας μας", με την οποία η Εκκλησιαστική Επιτροπή ζητά την προαιρετική οικονομική βοήθειά τους, στην προσπάθεια υλοποίησης των εργασιών του καμπαναριού. Φυσικά τίποτα μεμπτό και απόλυτα σεβαστό το «αίτημα»... Όμως μέσα στην επιστολή, κι αφού πρόκειται για «δημόσιο» έργο, δεν θα έπρεπε να αναφέρεται και ποιος έχει αναλάβει το έργο και κυρίως ποιο εκτιμάται ότι θα είναι το συνολικό κόστος του, ώστε να τα γνωρίζουν όσοι έχουν διάθεση και δυνατότητα να βοηθήσουν, αλλά και όλοι όσοι αποτελούν την Ενορία; Έχει γνώση και συνεισφορά η Μητρόπολη, για τα εκάστοτε έργα της κάθε Εκκλησίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου