Η εθνική υποκρισία της Ν.Δ.

Ο Καραμανλής είχε δεχτεί τη διπλή ονομασία: «Republika Makedonija-Skopje» στον ΟΗΕ και απλώς «Republika Makedonija» στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ.

Με μια εξαιρετικά αποκαλυπτική «διαρροή» απάντησε ο Κώστας Καραμανλής στο χτεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Documento», στο οποίο περιλαμβανόταν μια επιστολή του πρώην πρωθυπουργού προς τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, σχετικά με την ονομασία της ΠΓΔΜ. Στην επιστολή, που φέρει ημερομηνία 8.4.2005, ο κ. Καραμανλής αναφέρεται στην πρόταση του ειδικού διαμεσολαβητή να συμφωνηθεί η αμετάφραστη ονομασία «Republika Makedonija-Skopje» για διεθνή χρήση και η συνταγματική ονομασία «Republika Makedonija» για τις λοιπές χρήσεις.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός εμφανίζεται έτοιμος να αποδεχτεί «ως βάση για την επίτευξη λύσης» αυτή την πρόταση διπλής ονομασίας και δηλώνει ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να ολοκληρώσει γρήγορα τις συνομιλίες της Νέας Υόρκης», σημειώνοντας ότι «επί 15 χρόνια διάφοροι παράγοντες εμπόδιζαν την επίτευξη λύσης μεταξύ των δύο κρατών», καταλήγοντας ότι και ο ίδιος είναι έτοιμος να συμφωνήσει: «Προσωπικά είμαι έτοιμος να στηρίξω μια συμφωνία τώρα». Ας σημειωθεί ότι όλα αυτά θα γίνονταν χωρίς συνταγματική αναθεώρηση στην ΠΓΔΜ, χωρίς δηλαδή εξάλειψη των αλυτρωτικών στοιχείων από το Σύνταγμα των γειτόνων.

Αυτή την πρόταση Νίμιτς, η οποία βέβαια ήταν πολύ δυσμενέστερη για την ελληνική πλευρά από τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη χαρακτήριζε ο κ. Καραμανλής ως «ένα μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας», το οποίο «παρέχεται και στις δύο πλευρές» και «θα συνεισφέρει στην περαιτέρω σταθεροποίηση της περιοχής. Είναι επομένως ζωτικής σημασίας σε αυτό το στάδιο και οι δύο πλευρές να στηρίξουν το σχέδιο πρότασης του ΟΗΕ».

Ανατροπή επιχειρηματολογίας

Οι «κύκλοι» του Κώστα Καραμανλή επιβεβαίωσαν χτες τη γνησιότητα της επιστολής αλλά βέβαια επιχείρησαν να μειώσουν τις εντυπώσεις που προκάλεσε η δημοσίευσή της, προβάλλοντας μια σειρά επιχειρήματα, τα οποία παραθέτω στη συνέχεια σχολιασμένα. Αθελά του, ο πρώην πρωθυπουργός ανατρέπει όλη τη μέχρι σήμερα επιχειρηματολογία της Ν.Δ. και αποδεικνύει ότι αυτή εκπορεύεται από καθαρά μικροκομματικά κίνητρα:

• 1. «Το έγγραφο δεν αναφέρεται σε ελληνική πρόταση, αλλά σε πρόταση του Μάθιου Νίμιτς, με σκοπό την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων».

– Πράγματι. Μόνο που με την επιστολή υιοθετείται ρητά και με ενθουσιασμό η πρόταση του Νίμιτς για διπλή ονομασία με αναφορά στη «Μακεδονία».

• 2. «Αναφέρεται σε μία εποχή κατά την οποία οι μαζικές αναγνωρίσεις τής τότε ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία έφεραν την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση».

– Είναι γεγονός ότι υπήρξαν εκείνη την περίοδο πολλές αναγνωρίσεις της ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία, με πιο σημαντική την αναγνώριση από τις ΗΠΑ (4.11.2004). Αλλά το επιχείρημα αυτό έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη γραμμή Σαμαρά, ότι όλες αυτές οι αναγνωρίσεις δεν είχαν καμιά πρακτική σημασία και ότι μόνο η αναγνώριση από την Ελλάδα είχε αξία.

• 3. «Το έγγραφο δεν απευθύνεται στα Σκόπια, αλλά προς τις ΗΠΑ, προκειμένου να αναστραφούν τα τετελεσμένα που προκάλεσε η εκ μέρους τους αναγνώριση και να επιβεβαιωθεί ότι η λύση δεν θα ερχόταν μέσω μονομερών ενεργειών, αλλά μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Ηταν μία επιβεβλημένη τακτική κίνηση προκειμένου η Ελλάδα να αντιστρέψει τα εις βάρος της τετελεσμένα και να κερδίσει στη συνέχεια με αγώνα και μεθοδικότητα το πλεονέκτημα, όπως και έγινε τελικά στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008».

– Εδώ ο αναγνώστης σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο πρωθυπουργός φέρεται να έχει στείλει για «λόγους τακτικής» μια επιστολή στον τότε «πλανητάρχη» με παραπειστικό περιεχόμενο. Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς στα σοβαρά ότι «δεν το εννοούσε», αλλά απλώς κορόιδευε τους «κουτόφραγκους»; Αστεία πράγματα. Είναι προφανές ότι στη διπλωματία αυτά τα έγγραφα έχουν αυτοτελή αξία και δεν συντάσσονται με τακτικισμούς. Γιατί αυτό στοιχίζει. Εξάλλου η «Εφ.Συν.» έχει αποκαλύψει σειρά τηλεγραφημάτων της πρεσβείας των ΗΠΑ που έχουν αποκαλύψει τα Wikileaks, στα οποία επιβεβαιώνεται ότι ακριβώς αυτή ήταν η γραμμή της κυβέρνησης εκείνη την περίοδο. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Π. Μολυβιάτης είχε λ.χ. επιμείνει στον πρέσβη Τσαρλς Ρις στις 27.10.2005 ότι «η πρόταση της Ελλάδας τον Απρίλιο (σ.σ. δηλ. η επιστολή Καραμανλή) “Δημοκρατία της Μακεδονίας - Σκόπια” ήταν η τελική» (05ATHENS2811_a).

• 4. «Με αυτή την τακτική κίνηση, αλλά κυρίως με μία ολοκληρωμένη στρατηγική που κατέληξε στη Σύνοδο, καταφέραμε να αντιστρέψουμε τα δεδομένα και να εξοπλίσουμε τη χώρα με τα ισχυρά εκείνα όπλα (αποφάσεις Κορυφής του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.) που τοποθετούσαν πλέον τα Σκόπια στη θέση του επισπεύδοντος για την εξεύρεση λύσης. Εφεραν δηλαδή την Ελλάδα σε θέση ισχύος».

– Αλλά σε όλη την περίοδο Καραμανλή η επίσημη γραμμή της κυβέρνησης ήταν η διεκδίκηση μιας σύνθετης ή ακόμα και διπλής ονομασίας, κάτι που προσέκρουε στην αδιαλλαξία της κυβέρνησης στην ΠΓΔΜ. Μάλιστα, όπως προκύπτει από τα τηλεγραφήματα των Wikileaks, η Ντ. Μπακογιάννη διαμαρτυρόταν κυρίως για την ονομασία του αεροδρομίου και την ανέγερση αγαλμάτων στην ΠΓΔΜ, τα στοιχεία δηλαδή που επιλύθηκαν οριστικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών (07ATHENS559_a).

Η απειλή του βέτο

• 5. «Η πιο τρανή απόδειξη της σταθερότητας στις θέσεις μας παραμένει ότι δεν αποδεχτήκαμε ποτέ λύση που να μην τις ικανοποιεί, εξ ου και η απειλή του βέτο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008».

– Ως γνωστόν, η σημερινή γραμμή μεγάλου μέρους της Ν.Δ. και ιδίως εκείνων των στελεχών που πήραν πάνω τους την εκστρατεία κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών (Σαμαράς, Γεωργιάδης κ.ά.) είναι ότι δεν υπάρχει «εθνική γραμμή» του 2008 και ότι όλα πρέπει να ξεκινήσουν από μηδενική βάση. Ο κ. Καραμανλής δεν ακολουθεί αυτή τη γραμμή και μάλιστα φροντίζει να μη μιλά για βέτο, αλλά για «απειλή βέτο» που είναι και το ακριβές. Αλλά, σύμφωνα με άλλο απόρρητο τηλεγράφημα της πρεσβείας, τις παραμονές της Συνόδου στο Βουκουρέστι, ο Καραμανλής δήλωσε ρητά στον πρέσβη Ντάνιελ Σπέκχαρντ ότι «η ελληνική κοινή γνώμη παλαιότερα είχε αντιταχθεί έντονα σε οποιαδήποτε χρήση του ονόματος “Μακεδονία”, αλλά μετά τις προτάσεις του Νίμιτς, η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε το τολμηρό βήμα της αποδοχής τους ως βάσης διαπραγμάτευσης» (08ATHENS21_a).

Αυτό το «τολμηρό βήμα» είναι που τώρα δεν θέλει να θυμάται ο κ. Καραμανλής και θέλει να κρύψει ο κ. Μητσοτάκης. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα ντοκουμέντα είναι απολύτως διαφωτιστικά. Σε σύγκριση με τις επιδιώξεις της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ., η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια αναμφισβήτητη ελληνική επιτυχία.

Δημήτρης Ψαρράς

Πηγή: efsyn.gr